Monday 31 October 2011

De blijde boodschap

De belangrijkste gebeurtenis van het voorbije weekend was toch zeker het partijcongres van het CDA in Utrecht. De hele wereld keek en luisterde naar de definitieve teloorgang van de C. Het eindpunt van een jarenlang secularisatieproces. Het restantje christenen dat we nog hebben moet zijn toevlucht nemen tot de SGP en die andere splinter, die de balk in zijn eigen oog niet ziet, maar dat zijn natuurlijk wel de Nederlandse fundamentalisten. Onder hen die het zagen en hoorden de acht ambassadeurs die in de NRC van zaterdag hun kijk op de polder verwoordden. Conclusie: Van een naar buiten gericht land dat voor elk probleem wel een oplossing wist te bedenken zijn we verworden tot naar binnen gerichte en door angst geregeerde provincialen.

Mauro en Maxime. De tegenstelling kan niet duidelijker. Menselijkheid en Macht. Ambassadeur Nabiel van Afghanistan stelde dat “iedereen van de ene naar de andere plek zou moeten kunnen verhuizen. Deze planeet hoort toe aan alle menselijke wezens.” Het had zo maar een CDA standpunt kunnen zijn als die partij nog waarden gehad zou hebben. Maar Maxime heeft de ziel van het CDA aan de duivel verkocht in ruil voor het deelhebben aan de regeringsmacht. De Tweede Kamerfractie van de partij moet morgen eensgezind het lot van Mauro bezegelen. Vooral eensgezind, want eensgezindheid is voor het DA inmiddels wezenlijker dan inhoud. Het maakt niet uit welk standpunt je inneemt, als het maar eensgezind is. Eensgezind achter de leider. Waar de C definitief het loodje gelegd heeft, staat de D staat nu ook al stevig onder druk. Geen discussie, geen dialoog, geen democratie. Maxime denkt de partij te redden met kadaverdiscipline. Dit Appèl vindt langzamerhand steeds minder gehoor bij de kiezers. In ruil voor de macht doet Maxime de herberg definitief op slot, terwijl een ruime meerderheid van het volk vindt, dat die deur open moet blijven. Meesterstrateeg Maxime heeft de voeling met het volk geheel en al verloren en leidt zijn partij met een foutieve interpretatie van de stemmen op Wilders en zijn onbeheerste machtshonger naar de ondergang. 11 zetels houden ze nog over en na morgen verliezen ze er nog een paar.

Arme Leers. Hij fungeert nu als kop van jut. Moet de machtkastanjes voor Maxime uit het vuur halen. Hij wilde het zelf maar wat graag na zijn gedwongen vertrek uit Maastricht, waar hij als burgemeester nog gloedvolle brieven aan de regering schreef om asielzoekers in zijn stad en het land te laten blijven. Politiek correcte prietpraat over verschillende functies en verantwoordelijkheden verhogen zijn geloofwaardigheid bij het volk niet. Het schoothondje , de bedrijfspoedel van Wilders is hij geworden om in Haagse terminologie te blijven en hij heeft niet genoeg ballen om die belhamel de bel af te pakken. Als echte vent, had Leers het CDA 10 zetels extra kunnen bezorgen. Dan had hij Verhagen en Wilders moeten trotseren en hardop moeten blijven zeggen, dat immigratie een verrijking voor ons land en dat integratie geen probleem is . Laat alle kerkklokken tegelijkertijd de blijde boodschap verkondigen. Morgen tijdens het debat.

Friday 28 October 2011

Pessimisme

Ik realiseer me dat ik aan het somberen ben. Onwillekeurig denk ik de laatste dagen herhaaldelijk aan de ondergang van het Romeinse Rijk in zelfgenoegzaamheid en arrogantie. Of die associatie zich door het optreden van Berlusconi opdringt weet ik niet. Van nature ben ik al niet zo’n vrolijke Frans en daar kan natuurlijk ook een belangrijke bron van mijn stemming liggen. Wie het goed met deze aarde voor heeft moet pessimist zijn en verbeeldingskracht hebben. In de vorige eeuw hebben we twee wereldoorlogen nodig gehad om voldoende besef voor de noodzaak tot samenwerking te bewerkstelligen. Kijkend naar wat er zich nu afspeelt in Europa vrees ik dat die twee niet voldoende waren. Optimisten wuiven alle problemen met verwijzing naar de eeuwigdurende groei en vooruitgang minzaam glimlachend weg. Wij zullen voor elk probleem vroeg of laat een oplossing vinden. Geen reden voor ongerustheid, alles komt goed. En dan hebben we ook nog de realisten, die het allemaal heel scherp zien zoals het echt is, niet vrolijk, niet verdrietig of somber, maar gewoon realistisch. Optimist tot in de kist. Realist in de mist. Pessimisten hopen dat de optimisten gelijk hebben of krijgen en dat de realisten het goed zien. Maar ze weten het niet zo zeker. Ze blijven vragen stellen. Het zijn twijfelaars, filosofen. Evenwicht, balans en dialoog tussen deze wijzen van kijken en zien is ideaal, maar het evenwicht is helaas ook hier verstoord.

In Nederland regeert de Volkspartij voor Vrijheid (en Democratie) samen met de verantwoordelijke rentmeesters. Ze worden gedoogd door de partij voor de Vrijheid. Vrijheid!? Hollandse binnendijkse vrijheid met de Randstad als navel van de wereld, zou Hella Haasse gezegd hebben. Alleen in de verbeelding ben je echt , buitendijks, vrij. De verbeelding, het vermogen je te kunnen voorstellen dat het ook anders kan, maakt het leven draagbaar. Maar de optimistische realisten zijn nu aan de macht. Er is geen plaats voor twijfelaars en dromers. De linker hersenhelft domineert. Voor dromen, emoties, spiritualiteit, creativiteit en fantasie is er even geen plaats, want we moeten bezuinigen. Wij hebben een luisterend oor, maar gaan wel door. De intense kleinburgerlijkheid van Henk en Ingrid viert hoogtij. Ze kunnen er ook niets aan doen toevallig in Nederland geboren te zijn, kunnen de taal van hun land amper nog foutloos schrijven, maar menen wel zich, op gezag van enkele volksvertegenwoordigende stommelingen, af te moeten zetten tegen de rest van de wereld. Liberalen, die vrijheid altijd al ingevuld hebben als het recht van de sterkste, doen hun uiterste best de verbeelding weg te zetten als linkse hobby, haar te kwalificeren als naïeve , romantische dromerij, haar om zeep te helpen. De rentmeesters weten zich even geen raad. Ze worden vermalen tussen hun principes en de honger naar macht. Voor Mauro is er geen plaats in de herberg! De honger wint het van de naastenliefde. Principes zijn mooi. Die moeten hoog gehouden worden. Maar wel zo hoog dat er af en toe onderdoor gekropen kan worden als het deelhebben aan de macht dat vergt.

Ik kan mij zo maar voorstellen, dat #OccupyWallStreet zich door ontwikkelt tot een wereldwijde beweging van mensen met genoeg buitendijkse verbeeldingskracht om zich voor te kunnen stellen dat het ook anders kan. Zonder concreet programma, zonder plan. Maar wel met idealen vanuit de rechter hersenhelft. Ik droom ervan, dat die beweging sterk genoeg wordt om het verloren evenwicht te herstellen en een derde wereldoorlog te voorkomen. Dat maakt mijn pessimisme draaglijk.

Thursday 27 October 2011

Kiezen voor service en zorg voor elkaar!

De service is vermoord voor het geld. We hebben , zoals Johan van de Beek vandaag in zijn column in De Limburger schrijft, de gezellige eenmanszaakjes van vroeger vaak zelf vermoord omdat de grootgrutters goedkoper waren en we bezaten ook nog de vermetelheid om voor de service toch naar de kleine winkelier te gaan totdat hij het loodje moest leggen, omdat we een paar centen wilden sparen, zodat we twee in plaats van een keer op vakantie konden. ‘Zolang de economie, de hebzucht onze enige motor is hebben we geen schijn van kans,’ zei Herman van Veen deze week in Kunststof TV. Groei en geld gaan ten koste van openheid en tolerantie. Het verhaal van Mauro is een schande voor Nederland en voor elk ander land waar het zich af zou spelen. Verdwijn hier en verrek daar maar is de boodschap. Want we hebben nu eenmaal een welvaart te verdedigen en regeltjes. Regels zijn niet vanzelf doelmatig , doch enkel als we ze allemaal braaf gehoorzamen.

Service is van vroeger net zoals slijten. Tegenwoordig is alles al eerder kapot. De onderhoudseconomie is een vervangingseconomie geworden. Kapot inne nuije, d’r pap zal wal duije, zeggen de Limburgers! Het is een van de voorbeelden van verstoring van het evenwicht en van verwaarlozing, van een gebrek aan aandacht, van arrogante domheid.

Het evenwicht tussen economisch en sociaal is verstoord. Hele samenlevingen raken in onbalans. We verwaarlozen elkaar en hebben vooral aandacht voor het geld. Kijk eens naar bedrijven als KPN, Ziggo, Volta, VGZ of verzekeraars in het algemeen, RABO of banken in het algemeen. Of de politie. Daar werken heel veel mensen , die helaas een salaris ontvangen om er een puinhoop van te maken. Ze hebben regels, soms een uniform met een pet, en dus hebben ze altijd gelijk. Ze hoeven niet zelf na te denken, ze zijn niet in staat te nuanceren, te argumenteren, te luisteren, een betaling correct te registreren, voor tijdige aansluiting te zorgen, een storing dezelfde dag te verhelpen, een afspraak na te komen, situaties in te schatten en ga zo maar door. Ze kunnen prima brieven schrijven vol met dreigende taal als een van hun regeltjes overtreden wordt. Prima debiteurenadministratie, geen service. Vaak kosten die brieven meer dan de omvang van de overtreding in geld uitgedrukt is, maar het is een automatisme. Veelal worden de brieven elektronisch aangemaakt en niet eens meer ondertekend. Ontmenselijking. Het is onnadenkendheid, het is zonder aandacht voor de mens of de omstandigheden erachter. Geen tijd. Bel je, dan hang je tientallen minuten te wachten totdat je een of andere meneer of mevrouw van een callcenter aan de lijn krijgt die van toeten noch blazen weet, maar wel de regeltjes uit het hoofd geleerd heeft en gemiddeld twee minuten met je mag praten. Zelfs dan verdienen ze nog geld aan je. Aan die aandachtsloosheid gaan we kapot. Schaalvergroting in onderwijs, gezondheid- en ouderenzorg, gemeenten en bedrijven heeft niet geleid tot verbetering van de dienstverlening maar wel grotere afstand, minder aandacht en minder service. Tot een gigantisch verlies aan kwaliteit. En dat zal ons opbreken.

Ik kan daar , nu ik sinds gisteren toch bezig ben mijn Achilleshiel te tonen, verschrikkelijk boos over worden en ik weiger in toenemende mate om nog met dit soort instituten mee te doen. Domheid is geen gebrek, maar een zelfstandige macht, schreef Matthijs van Boxsel. Met idioten kun je niet communiceren. Tegen sufheid, koppigheid en schaamteloosheid valt niet te argumenteren. Ik reageer niet meer op hun brieven, lees ze niet eens meer, deponeer ze ongeopend het ronde archief in en zal wel zien waar het schip uiteindelijk gaat stranden. Dan maar failliet en/of de bak in. Ik verdom het om nog langer naar hun serviceloze pijpen te dansen. Ik ontworstel mij aan het kuddegedrag, dat hun regels doelmatig maakt. Het wordt tijd voor een fundamentele koerswijziging! Kies voor service en zorg voor elkaar!

Wednesday 26 October 2011

Redding voor Ria uit Libië

Ik weet het, ik moet voorzichtig zijn met het vellen van oordelen, met het hebben van meningen. Terughoudendheid is zooooooo mooi. Ingetogen wijsheid. Maar soms kan ik me niet inhouden. Dan ontplof ik. Het lijkt erop, dat dit naarmate ik ouder word vaker voorkomt. Ik ga zoveel mogelijk met mijn tijd mee, maar kan haar technisch niet zo op de voet volgen als mijn zoon. Die msn’t en twittert even vingervlug als een in het tien vinger systeem van Scheidegger getrainde typiste. Dat hou ik met mijn twee vingers niet bij. Maar twitteren doe ik wel. Ik heb al 55 volgers! Zelf volg ik 125 mensen. Een daarvan is Ria Oomen - Ruijten, euro -parlementariër. Twee dagen na de eerste verkiezingen in Tunesië en vlak na de officiële bevrijding van Libië produceerde zij de volgende tweet: “NTC: sharia wordt fundament nieuwe wetgeving #Libië. Onmogelijk in een democratie. EU training en educatie meer dan ooit nodig.” Nou, dan ontplof ik dus. Hoe arrogant en dom kun je zijn? Dat soort mensen vertegenwoordigt ons in Europa? Geen wonder, dat het niks is. We kunnen het beter door kinderen laten doen, want die maken dit soort onzalige opmerkingen niet. Ze rapporteert ook over Turkije, die mevrouw Oomen – Ruijten. Ze neemt de Turken de maat en die zullen er vast wakker van liggen. Doen ze dat niet, dat zijn ze niet rijp voor toetreding tot het verlichte Eurorijk. Want ze wil natuurlijk wel serieus genomen worden. Ze is immers belangrijk. De Dalai Lama verbaast zich al tientallen jaren over de samenstelling van dat Eurorijk, waar de hele Levant evenals Rusland volgens hem gewoon bij horen . Onze politici komen nog steeds niet verder dan het zweren van trouw aan de nationale grondwet, het verdedigen van volk , vaderland en nationale belangen tegen de kwade invloeden van de grote boze buitenwereld, van de gevaarlijke on- en onderontwikkelde wilden, die er enkel op uit zijn ons onze welvaart af te pakken. Turkije had al twintig jaar lid van de EU moeten zijn! Het is nog niet helemaal tot mevrouw Oomen-Ruijten doorgedrongen, dat de machtsverhoudingen in de wereld geleidelijk aan het verschuiven , verschoven zijn. Zij blaast nog steeds hoog van de westerse toren, terwijl er meer aanleiding is de adem in te houden en goed te kijken en te luisteren. In Tunesië heeft 90% van de stemgerechtigde kiezers gestemd. Wat een luxe! Wat een democratie! Daar kan mevrouw Oomen – Ruijten alleen van dromen. Zij en haar metgezellen hebben het zover gebracht, dat de mensen de overheid en de politiek vaarwel zeggen en dat amper de helft nog ter stembus gaat. De Tunesiërs gaan nu werken aan een nieuwe grondwet. In Libië houden ze voorlopig nog maar even vast aan wat ze hebben en kennen. Dat betekent in ieder geval, dat er geen rente meer voor leningen betaald hoeft te worden. Daar zouden de Grieken , de Ieren, de Portugezen, de Italianen, daar zou hier iedereen blij mee zijn. De politieke kaste in het Eurorijk ,levend in vijfsterrenhotels en soms de ivoren toren van een lege kerk, is op de beste weg zichzelf volstrekt overbodig te maken. Ongeloofwaardig zijn ze al. Vertrouwen doet niemand ze nog. Training en educatie vanuit Tunesië en Libië is meer dan ooit nodig en misschien wel de enige redding!

Tuesday 25 October 2011

Iveta Radicova

Uiteindelijk heeft Iveta Radicova Europa gered. Misschien krijgt ze er ooit nog eens een standbeeld voor of de Nobelprijs voor de Vrede. De premier van Slowakije heeft haar politieke lot en dat van haar regering verbonden aan de instemming van het parlement met de uitbreiding van het Europese noodfonds. In de boezem van de regerende coalitie vond zij daar geen meerderheid voor. De oppositie wilde er wel mee instemmen, maar eiste de val van de regering en nieuwe verkiezingen. Radicova heeft, in het belang van Europa, haar eigen kabinet de strop om gedaan. En dat terwijl de relatief arme Slowaken morren , omdat ze de in hun ogen rijke Grieken te hulp moeten schieten. Radicova toont lef door niet te kiezen voor een nationale oplossing maar voor een Europese en de euro. Zij geeft leiding aan de publieke opinie in plaats van zich erdoor te laten leiden.

Ik stel me de vraag of onze Mark Rutte hetzelfde gedaan zou hebben, als de oppositie hem in die positie gebracht zou hebben? In feite verkeert hij toch in dezelfde positie als Radicova. Zijn gedoogpartner de PVV heeft niks met Europa, bouwt liefst een muur om Nederland en steunt de uitbreiding van het noodfonds dus niet. Rutte heeft de oppositie nodig voor een meerderheid. Zou hij voor die meerderheid zover gegaan zijn als Radicova? Zou hij het voortbestaan van zijn kabinet en zijn premierschap opgeofferd hebben aan Europa? Ik waag het te betwijfelen! Rutte is eerder een euroscepticus dan een Europeaan. Hij is een rekenmeester die beseft, dat het einde van Griekenland in de Europese Unie het einde van die unie betekent. De roergangers van de financiële markten zullen hun koers namelijk verleggen richting het volgende slachtofferland, de bruto nationale producten zullen kelderen en we gaan niet met zijn allen maar een voor een het schip in. Rutte is te laf om volmondig uit te roepen dat Europa onze enige redding is, dat we alleen door nauw samen te werken uit de impasse kunnen geraken, waarin we nu verkeren. Hij zou de kabinetskwestie niet stellen, want de daaropvolgende verkiezingen zouden door de PVV gewonnen worden en precies om die reden en omdat ze slimmer is dan de Slowaakse sociaal - democraten vraagt de PvdA ook niet om de val van het kabinet in ruil voor haar steun aan de uitbreiding van het noodfonds. De angst voor de PVV regeert Nederland.

Berlusconi heeft nog de steun van 316 van de 630 parlementsleden in Italië. Sarkozy gaat de volgende presidentsverkiezingen in Frankrijk verliezen. De CDU van Merkel staat onder druk. De bevolking is kritisch. Het valt te verwachten, dat heel wat zogenaamde politieke leiders in volgende verkiezingscampagnes hun oren zullen laten hangen naar de euroscepsis van de kiezers.

Iveta Radicova heeft dat niet gedaan. Zij zal ook in de aanloop naar de verkiezingen die in maart in Slowakije plaats gaan vinden niet anders kunnen dan haar pro europa standpunt uitdragen. Waarschijnlijk zal ze die verkiezingen daardoor verliezen, net als de oppositie. Die hebben haar eerst ten val gebracht en vervolgens voor de uitbreiding van het noodfonds gestemd. Doorzichtige partijpolitiek. De liberalen zullen winnen in Slowakije en dat zijn net zulke laffe eurosceptici als Rutte en zijn VVD in Nederland. Zij hebben het geluk , dat er nog geen PVV in dat land is, die iets voorstelt. Te vrezen valt dus, dat het offer van Iveta Radicova vergeefs zal zijn.

Monday 24 October 2011

De blinde en de lamme

Ik had de amper de vraag of Zuid – Limburg wel zo slim is gesteld of het journaal tetterde het nieuws de wereld in, dat negen topondernemers uit ( de buurt van ) de slimste stad van Nederland, Eindhoven dus, een brandbrief geschreven hebben aan het kabinet. Beter gezegd, Rob van Gijzel, de burgemeester van Eindhoven, heeft ‘m geschreven. Die heeft daar ook de tijd voor, want ondernemers zijn niet van brieven schrijven, die moeten geld verdienen. Wat is de boodschap aan Den Haag? Minister De Jager heeft stormachtig economisch weer voorspeld. De ondernemers laten de minister nu , via de burgemeester, weten, dat ze niet klaar zijn voor een crisis, dat ze niet voorbereid zijn op een storm. En omdat sommige van die negen bedrijven nog wel winst maken, zegt de burgemeester er nog even bij, dat resultaten uit het verleden natuurlijk geen garantie voor de toekomst zijn. ‘Hijs de stormbal maar’, hebben de negen toppers hun burgervader laten weten.

De banken verstrekken geen kredieten meer. Die hebben alle moeite om zelf overeind te blijven. Ze moeten geld lenen van andere banken om hun kernkapitaal naar 9% te brengen, terwijl eerder ( Basel III) afgesproken was, dat het in 2015 6% zou moeten zijn. We hebben eerst met onze belastingcenten de banken overeind gehouden. Die ontslaan uit dankbaarheid en zich geheel bewust van hun maatschappelijke verantwoordelijkheid duizenden medewerkers. En vervolgens leggen ze de economie helemaal plat door geen kredieten meer te verstrekken aan bedrijven en particulieren. Wat moeten we nog met zulke instellingen? Opruimen!

De trien komt piepend en krakend tot stilstand bij station Eindhoven Centraal. De ondernemers willen nu van het kabinet krediet - en exportgaranties. Het is van tweeën een, of het is waar dat ze het in Eindhoven moeilijk hebben of het is niet waar. Het kan natuurlijk zijn, dat die negen grote bedrijven denken, dat zij ook kunnen wat de banken blijken te kunnen, te weten belastingcenten of geld van de staat binnenslepen en in ruil daarvoor mensen op straat zetten, terwijl het ze eigenlijk helemaal zo slecht niet gaat. Dan zijn het oplichters en moeten we er geen zaken mee willen doen als rechtschapen Zuid – Limburgers. Als het ze echt zo slecht gaat daar in Brainport Eindhoven zijn ze misschien niet zo slim als ze zelf wel denken. En dan is de vraag wat Zuid – Limburg in Eindhoven kan leren als het zelf de slimste regio van Nederland wil worden?

Los van het feit, dat solidariteit een mooi uitgangspunt is voor een geheel nieuwe wereldorde zonder banken, lijkt het er door die brief op, dat Zuid - Limburg de blinde is, die het lamme Eindhoven te hulp moet schieten. Er is nog hoop voor Eindhoven als Zuid – Limburg de blik de andere kant op richt en actief bouwt aan een slimme Euregio, die uiteindelijk Eindhoven uit de malaise kan halen. Da’s pas slim!

Wednesday 12 October 2011

Hoe slim is Zuid-Limburg?

Zuid - Limburg wil de slimste regio zijn, kopt de krant vandaag. Gisteren gaven de burgemeesters van Maastricht, Sittard-Geleen en Heerlen in het voorprogramma van de Bedrijven Kontakt Dagen, die ook toe zijn aan een nieuwe formule want het aantal standhouders is met een derde afgenomen, een – zoals de verslaggever het noemt – gelikte goed – nieuws – show. Leo Hauben, de hoofdredacteur van L1, was erbij. Waar ondernemers behoefte hebben aan kennisuitwisseling en modernere contactvormen dan een bedrijvenbeurs, twitteren vele journalisten , politici en ‘gewone’ mensen er al lustig op los. Zo ook Leo. Twee tweets maakte hij er zelfs aan vuil. ‘#brainport2020 film over brainportproject in MECC. Mooie doelstellingen, maar waar zijn de ondernemers’ en ‘#brainport 2020 Tien mensen op podium in MECC. 8x publieke sector, 2x DSM-manager, 0x ondernemer. Ging toch over ondernemen?’ De aanwezigheid van de DSM’ers ( managers zijn niet vanzelfsprekend ondernemers ) valt te verklaren door het feit dat een ex-DSM’er nu voorzitter is van de stichting Limburg Economic Development (LED, van die zuinige lampjes), die ervoor moet zorgen dat Zuid - Limburg aanhaakt bij de slimste stad van Nederland, Eindhoven. Die had nog wel wat contacten met zijn voormalige werkgever en heeft twee managers overgehaald te komen, anders hadden die burgemeesters en ambtenaren er helemaal alleen gezeten. Als we dan aan Eindhoven vastgekoppeld zijn, zijn we vanzelfsprekend automatisch de slimste regio. Samenwerken is het toverwoord. De toekomst van Limburg ligt over de grens werd in het MECC vrij vertaald met ‘de boterham van Nederland wordt in het buitenland belegd’. Zo eenvoudig is dat.

De burgemeester van de nog jonge gemeente Eijsden – Margraten is ook een ijverig twitteraar. Hij had vier dagen geleden een constructieve en prettige ontmoeting met zijn collega van Maastricht. ‘Eur -Regionale samenwerking moet hoger op de agenda. Nu gezamenlijk aan de slag!’, deed hij het twittervolk kond, want de burgervader komt graag daadkrachtig over en de burgemeester van Maastricht had hem duidelijk gemaakt welke kant het op moest. Vervolgens ging hij weer over de orde van de burgemeestersdag, te weten onderscheidingen uitreiken, recepties en voetbalwedstrijden bezoeken, wielerwedstrijden en feestavonden bijwonen en vergaderen. Ik weet het, ik mag niet te cynisch zijn, want dat levert niets op en komt verkeerd over.

Maar twee zaken dringen zich onweerstaanbaar aan mij op. Goed samenwerken is in de regio Zuid – Limburg nog nooit gelukt en nu gaan we het met Eindhoven proberen, alleen maar omdat Haagse kringen ons een brainportworst voorhouden. Dat heeft veel weg van een vlucht naar voren en naar het noorden. Aan de Euregio, aan Europa wordt niet meer dan lippendienst bewezen. Het moet hoger op de agenda en dat was het dan. Vervolgens wordt er verschrikkelijk veel afgekletst en vergaderd, maar bitter weinig gedaan. Het campusproject Maastricht sneuvelt ( ziemijn blog ‘Campus Calatrava’ van 21 juli jl. ), terwijl er op datzelfde moment in Aken miljarden geïnvesteerd worden. Wat hadden die twee projecten elkaar prachtig kunnen versterken, maar wij hadden het weer even iets drukker met het vinden en slachtofferen van een schuldige, omdat het project iets duurder bleek te worden dan geraamd.

Wat mij betreft mag de nieuwe gouverneur zijn snor afscheren als de drie grote burgemeesters, met in hun kielzog al die kleintjes, er onder zijn bezielende leiding in slagen de oriëntatie te verleggen van Eindhoven naar Aken en de Euregio, de grenzen echt te slechten en bedrijven over te halen zich te vestigen in de buurt van een prachtige TH, een nog mooiere UM en wat de Euregio nog allemaal meer te bieden heeft aan kwaliteiten. Dan zouden we pas echt een slimme regio zijn en om dat te worden hebben we Eindhoven echt niet nodig.

Tuesday 11 October 2011

Heelt de tijd alle wonden?

Het laatste van de zeventien landen uit de eurozone, dat een beslissing moet nemen over het optuigen van het Europees Financieel en Stabiliteits Fonds(EFSF) is Slowakije, dat sinds 1 januari 2009 lid is. Om die operatie te kunnen laten doorgaan is instemming van alle Eurolanden noodzakelijk. Zoals het er nu uitziet leidt de besluitvorming in Slowakije tot een kabinetscrisis, want er is geen meerderheid voor het besluit te vinden binnen de regerende coalitie. Een deel van de oppositie wil wel meestemmen met de voorstanders, maar dan moet de regering weg. Ook daar kortzichtige politieke spelletjes dus. Ook daar niet de overtuiging, dat Europa een overlevingsnoodzaak zal blijken te zijn, maar eerder de overtuiging, dat men zich de luxe van wat spelletjes over de rug van de toekomst wel kan permitteren. Politiek is overal hetzelfde.

Gisteren zag ik een wat oudere man in Bratislava, die € 300 pensioen per maand krijgt en, omdat hij daar niet van kan leven, een bijbaantje als nachtportier heeft wat hem € 1,80 per uur oplevert. Hij vroeg zich hardop af waarom hij zou moeten meebetalen aan een Griek, die € 700 pensioen per maand vangt. En heel veel ‘gewone’ mensen vragen zich af, waarom ze moeten betalen om banken overeind te houden, die er een potje van gemaakt hebben met hun spaarcenten. De Belgen hebben net Dexia genationaliseerd. Kosten: 4 miljard, en nog eens een garantstelling van 54 miljard (15% van het Belgisch Bruto Nationaal Product ), waardoor de kredietwaardigheid van het land stevig onder druk komt te staan. De Denen hebben al hetzelfde gedaan met een wat kleinere bank. En die zijn niet eens lid van de eurozone. Laat die banken maar gewoon failliet gaan, zeggen veel mannen in de straat. Op de Belgische TV zei een man, dat hij zijn 3 miljoen gewoon bij Dexia had laten staan. Zijn uiterlijke verschijning gaf mij aanleiding te veronderstellen, dat hij francs bedoelde. Maar tegenwoordig weet je het gewoon niet meer. In heel Limburg worden intussen grote pullen bier gedronken op de oktoberfeesten, die zowat in elk dorp gehouden worden en die maar weer eens aantonen dat Limburgers eigenlijk Duitsers zijn. Is iemand nog in staat om gewone mensen duidelijk te maken, dat er iets aan de hand is? Of is er eigenlijk helemaal niets aan de hand?

Met man en macht proberen regeringsleiders ‘der grosse Kladderadatsch’ te voorkomen. Ze nemen wel de tijd. Merkel en Sarkozy beloofden het varkentje eerst voor het einde van deze maand gewassen te hebben, maar dat wordt nu toch weer begin november. Kennelijk willen ze zich niet door de financiële markten onder druk laten zetten, maar in hun eigen tempo doen wat ze denken dat gedaan moet worden. Door de in Slowakije te verwachten toestanden kan het ook zo maar weer even wat langer duren. De tijd heelt alle wonden. De vraag is of dat ook zal gelden voor de wonden die geslagen worden door het geweldmonopolie van staten, uitgeoefend door politiemensen,die in toenemende mate niet meer optreden tegen georganiseerd geweld omdat ze daar te bang voor zijn, maar wel inhakken op vreedzaam protesterende burgers omdat ze daar stoer genoeg voor zijn en ook hun baan niet willen verliezen.

Monday 10 October 2011

Verwaarlozing

Het is echt herfst nu. De bladeren vallen, bruin geworden, van de bomen. Het regent en waait. Binnenweer. Maakt het me somber? Ik bekijk nog eens de DVD van een openlucht uitvoering, die bariton John Bröcheler in Vaals gegeven heeft en die ik destijds ook live bijgewoond heb. Een reis door de geschiedenis, die wonderwel aansluit bij of beter gezegd vooraf gaat aan Umberto Eco’s ‘De begraafplaats van Praag’, dat ik net lees. Ik realiseer me hoe weinig ik eigenlijk van de geschiedenis weet. Natuurlijk ken ik wel wat feiten en jaartallen, wat belangrijke figuren en stromingen. De invloed van Von Clermont op de ontwikkeling van Vaals. Maar wat deed paus Leo III hier en waarom logeerde tsaar Peter de Grote in Neubourg? Misschien is onwetendheid in zekere zin bevrijdend. Dan word ik niet gehinderd door al teveel kennis, zeggen de weters. De geschiedenis heeft een loop. De gebeurtenissen beïnvloeden elkaar en worden achteraf verklaard. Verklaart geschiedenis ook de toekomst? Soms heb ik het gevoel van wel. We zouden van het verleden iets kunnen leren. Doen we dat ook? Gaan we vooruit of herhalen we onszelf voortdurend? Is de ontwikkeling lineair of juist cyclisch? Technische vooruitgang is dat niet altijd misschien. Het gaat om wat mensen (ermee) doen. Net als geld ( mooie reclame! ). Gaan we moreel ook vooruit? Of zijn we op dat gebied ergens blijven hangen? Blijven hangen in een Bijbel, een Koran, een Talmoed. Waar zijn de goden van deze tijd? Ik moet zoveel weten om er ook maar iets van te begrijpen. Op zoek naar de rode draad. Is die er wel? Of doen we maar wat? Er is geen groot Plan. Dit toneelstuk heeft teveel regisseurs. Geen duidelijk begin, geen voorspelbaar einde. Iedereen probeert er op zijn manier voor zichzelf en de zijnen het beste van te maken. Alles herhaalt zich ondanks de technische en wetenschappelijke vooruitgang die op weg is naar het eindpunt, alles weten, dat wellicht nooit bereikt gaat worden. We zouden niet eens weten dat we alles weten, want we weten niet wat we niet weten. En zouden we anders leven met meer kennis? Ik ben hier maar heel even en kom in dat leven nogal wat mensen tegen die belangrijk gevonden willen worden en iets van me willen. Ik moet zus of zo. Zus of zo niet, weten ze wel raad met me. Voor elk voorkomend geval hebben ze een regeltje bedacht. Wat meer ‘après moi le déluge’, wat meer Tao – anarchisme kan misschien geen kwaad. Ik heb niet bepaald het gevoel dat de samenleving zich veel van mij aantrekt. Het geheel raast door met onbekende bestemming en hier en daar willen wat mensen van de slow - beweging het tempo wat drukken. Meehollen of afhaken en niet meer van belang zijn. Een einde maken aan de verwaarlozing. Ik denk, dat er al teveel mensen zijn die zich verwaarloosd voelen en dat het aantal snel groeit. Verwaarloosde mensen zijn zeer bruikbaar. Ze hebben niet zoveel keuzes meer. Moeten wij asielbeleid hebben? Waarom? Omdat we niet willen delen en liever willen houden wat we gestolen hebben? Als we om mensen geven, ze vertrouwen schenken, ze niet verwaarlozen, hebben we geen asielbeleid nodig. Kindsoldaten zijn verwaarloosde kinderen. Op drift, op de vlucht, geen huis, geen thuis, niet veilig, honger, bang, boos. De bende wordt hun nieuwe thuis. Criminaliteit ontstaat uit verwaarlozing, uit desinteresse. Moet ik me nog iets van die samenleving aantrekken? Ja, dat moet! Al was het maar om haar niet te verwaarlozen.

Friday 7 October 2011

Luxe

Ik wil werken. Maar niemand wil mij laten werken. Ik ben te oud. Ik zou vrijwilligerswerk kunnen gaan doen. Ik wil liever geen uitkering van de gemeenschap, maar er zal niet veel anders op zitten. Ik heb gesolliciteerd en geprobeerd opdrachten te verwerven. Ik ben niet geselecteerd, afgewezen en er is te weinig continuïteit in mijn bedrijfje om ervan te kunnen leven. Mijn netwerk zal wel niet deugen. Als ik om een uitkering aanklop, krijg ik waarschijnlijk te horen, dat werk boven uitkering gaat. Ik moet eerst proberen – nu onder begeleiding van een re-integratiecoach – werk te vinden. Graag. Maar het zal niet lukken, want ik ben te oud. Ik leef nu van geleend geld.

Mijn dochter is niet te oud. Ze heeft een afgeronde universitaire opleiding en ze heeft een kennelijk niet te verhelpen lichamelijk ongemak. Het is een slimme vrouw, die graag iets voor anderen wil betekenen. Niemand is bereid haar restcapaciteit te benutten, laat staan daarvoor te betalen. Ondanks de inspanningen van haar re – integratiecoach. Dus leeft ze van een uitkering, voldoet keurig maar vruchteloos aan haar sollicitatieplicht en verricht twee dagen in de week vrijwilligerswerk, dat haar enige voldoening verschaft.

Op de een of andere manier hebben mijn dochter en ik het gevoel gekregen, dat wij economisch niet meer rendabel, nutteloos zijn. Onwillekeurig kwam bij ons beide de gedachte op, dat we dan hier wellicht ook overbodig zijn. Maar we hebben – overigens onafhankelijk van elkaar – die gedachte terzijde geschoven. We hebben, de omschrijving komt van haar, onszelf opnieuw gedefinieerd.

Zij bewerkt het boek ‘When she was good’ van Philip Roth tot een toneelstuk. De rechten om dat te mogen doen heeft ze zelf via de agent van de auteur in Londen geregeld. Ze hoopt, dat het National Theatre het stuk gaat uitvoeren bij gelegenheid van de 80ste verjaardag van de schrijver in 2013. Eerder is ze al eens naar Londen gereisd en heeft daar de acteur Lee Ingleby geïnterviewd. Ze kreeg het voor elkaar een uur met hem te spreken, zonder dat ze van een krant, blad,radio- of TV- station is en zonder welke garantie dan ook, dat het resultaat van het gesprek ooit ergens gepubliceerd zal worden. Beide activiteiten voert ze uit in het Engels.

Ik lees vier boeken per week en schrijf elke dag een weblog, die gemiddeld door zo’n 12 mensen gelezen wordt. Ik volg het nieuws op de voet en selecteer de TV - programma’s die ik nog bekijk op nieuws- en informatiewaarde. Zelden mis ik op zondagochtend Wim Brands. Ik probeer iedereen van dienst te zijn, die me iets vraagt, want ik mag dan nutteloos geworden zijn, ik ben dat wel met de nodige ervaring. Helaas heb ik geen argumenten meer om werk- of opdrachtgevers van iets anders te overtuigen. Ik hoop dat mijn toekomstige re–integratiecoach blij met mij is.

Ik loop er niet voor weg, dat mijn dochter en ik waarschijnlijk wel het een en ander verkeerd gedaan hebben. Veel, zo niet alles, moeten wij ons hoogstwaarschijnlijk zelf aanrekenen. Zij zegt, dat wij gewoon ‘anders’ zijn. Wij hebben ons inmiddels een sobere maar zeer regelmatige levensstijl aangemeten en vinden ons nutteloze bestaan eigenlijk wel aangenaam. We danken de samenleving, die het ons mogelijk maakt zo te leven elke dag weer op onze blote knieën. God danken wij voor het feit dat wij geboren zijn in een land dat zich ons kan veroorloven. Zij is verder dan ik. Ik moet nog door de molen van de uitkeringsinstantie heen en ik heb me laten vertellen, dat die niet prettig maalt.

Thursday 6 October 2011

Twitter in Europa

Sinds duidelijk is dat met behulp van de sociale media revoluties gecoördineerd worden, hebben deze mijn bijzondere belangstelling. Op Twitter volg ik de verrichtingen van de Nederlandse Europarlementariërs en Eurocommissaris inmiddels op de voet. Ik weet immers niet wanneer zij ons, in deze tijden van crisis, oproepen om in verzet te komen en wil dan in geen geval te laat zijn. Ik geef u een bloemlezing van de laatste twee dagen.

Esther heeft het druk met de kooieieren; Judith stelt vast dat iedereen zenuwachtig is, omdat Angela Merkel in huis is; Neelie vraagt zich af hoe Europa digitaal in de hoogste versnelling gezet kan worden; Peter stelt vast dat Griekenland volkomen plat gestaakt is. Stilte op vliegvelden en stations. Dit gaan we vaker zien en als het erg tegenzit altijd?; Sophie ziet op een webstream over PNR in het US Congress veel misvattingen over “lastige” Europarlementariërs en probeert de voorzitter van de House cie te bellen; Marietje is now discussing the upcoming parliamentary elections in #Iran with Shirin Ebadi, what are your thoughts on that?; Ria heeft het over de voorbereiding van en rol bij de verkiezingen in Rusland. Marietje ontdekt dat halal niet alleen over vlees gaat, maar ook over technologie. Halal internet in #Iran; Peter vraagt zich af of de Arabische lente een koude winter zal worden. Hij hoopt van niet, maar vreest van wel; En wij moeten blijven bidden voor de vrijlating van de Iraanse voorganger Yusef Nadarkhani!; Ria maakt zich verder druk over het leaked Turkey Progress Report; Judith vindt dat de eurocommissaris voor ontwikkelingssamenwerking heel helder is in de @Volkskrant: gebonden hulp zoals NL voorstaat is verkeerd; Dirk vindt het waanzinnig dat Plasterk zegt dat Mexico een economisch geïsoleerd land is. Ze zijn 1 op 1 afhankelijk van Amerikaanse dollar en markt; LvanNistelrooij is het eens met #Kroes: “Ik wil providers prikkelen te investeren in nieuwe netwerken.#Innovatie Voorop!; Peter acht het begrijpelijk dat de Grieken veel staken vanwege de huidige toestand. Maar dat is juist niet de route om tot (enig) herstel te komen; Esther heeft een spannende dag. Ontmoeting met collega parlementariërs uit Irak, allen behorend tot minderheidsgroepen - belangrijk signaal van EP aan Irak!; Peter is boos omdat Assad in Syrië kan doorgaan met moorden, met steun van China en Rusland! Grootmachten moet je altijd wantrouwen en deze 2 zeker; Corien is de dag begonnen met een ontbijt samen met de Nederlandse pensioenfederatie over 6pack en EU – wetgeving inzake handel in financiële producten; Peter weet ook dat Merkel in het EP is. Iedereen opgewonden. Logisch, daar loopt de voorzitster van de AAA – landen met een tas geld. Dan moet je beleefd zijn :-); Ook vraagt hij zich af of zakenbank Morgan Stanley dezelfde weg op gaat als Lehman? Niet te hopen, want dan hebben we een euro -, dollar - en bankencrisis;

Enfin, in de Verenigde Staten, Turkije, Iran, Irak, Rusland en China zullen ze wel zeer onder de indruk zijn. En volgende week dinsdag discussieert tout Den Haag over de toekomst van Europa en dan mag @judithineuropa ook komen. Als het dan maar niet te laat is.

Wednesday 5 October 2011

De volgende stap

Het kapitaal heeft het verbruid. Het heeft ons in een crisis gestort, waarvan het dieptepunt nog niet bereikt is, want de speculanten gaan rustig verder met in hun vuistje lachen en verdienen aan het onvermogen van de politiek. Groeien, groeien, groeien en de staatskas vullen met geleend geld. Besturen op de pof. Het kan, want de groei staat garant voor de aflossing en de rente. Nu groeien we niet meer. We krimpen. Te beginnen met het volk. Niet dat we korter worden. We worden ouder, er worden minder kindertjes geboren. En omdat oude mensen nog niet het eeuwige leven hebben zullen we met minder zijn. Economisch groeien doen alleen nog landen , waar arbeid betaalbaar is gebleven, waar de staat (nog) niet zo goed voor de burgers zorgt en familie en religie nog een rol van betekenis speelt. Soms op het fanatieke af. Bij ons niet meer. Dus gaan we ook economisch krimpen. We spartelen nog wat tegen, maar het gaat onvermijdelijk gebeuren. Recessie.

De arbeid moet – zo wil het de politieke traditie - het stokje van het kapitaal overnemen. Zes PvdA – afdelingen, waaronder Maastricht, riepen verleden week dat het tijd is voor een koerswijziging. Cohen haalt ook al niet uit de partij wat er in zit. Wat zit er dan in? Aardige, goed opgeleide, goed willende mensen, die het ook niet meer weten en dus terug willen naar het bekende, naar de linkerflank. Of dat de goede beweging is? Weinig vernieuwend. De arbeid dus ook al in crisis. Zij is sinds het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw de weg al kwijt. De muur viel. Het communisme stortte – met de Sovjet-Unie – in elkaar. Einde koude oorlog. Communistische partijen verdwenen. De laatste communist in Limburg was Chris Horselenberg in Brunssum. Iedereen na hem schoof onder druk van de publieke opinie naar het midden op. Zo ook en vooral de Partij van de Arbeid. Met communisme was ook socialisme een vies woord geworden. De arbeiders hadden het inmiddels goed. Het doel was bereikt, de beweging voor de emancipatie van de arbeid overbodig. Het ging de arbeid niet meer om vechten, maar om houden wat verworven was. De staat had goed voor zijn burgers gezorgd. Geen behoefte meer aan familie of religie. Einde rode familie, voortschrijdende secularisatie. Socialisme werd sociaal - democratie en niemand wist meer waarover het ging. De kerk kreeg inmiddels ook een klein imago probleem. Alleen die verdomde buitenlanders bedreigen de welvaart van de arbeiders nog en dus stemmen die massaal op de PVV.

Aan de politieke stoelendans tussen kapitaal en arbeid komt een eind. Wat is de volgende stap? Er is behoefte aan een beweging, die een einde maakt aan het beleggen en speculeren, aan de virtuele economie. Een beweging, die ervoor pleit de voedselproductie wereldwijd te nationaliseren en in eigen land begint. Niemand sterft op onze wereld nog van de honger, want dat is niet nodig! Een beweging, die duidelijk maakt, dat we het alleen nog samen op kunnen lossen. Dat het niet meer kan gaan om zoveel mogelijk krijgen en daarvan iets weggeven, maar dat het moet gaan om delen. Om wereldwijd eerlijk delen. Als we nu geen verstandige keuzes maken is het nog maar helemaal de vraag of de ontwikkelingslanden, zoals wij die hier - hautain als we zijn - blijven noemen, ons de hulp zullen geven die we nodig hebben om te overleven. Na communisme, socialisme en kapitalisme is het tijd voor idealisme.

Het gouden kalf en de angstput

Er is nogal wat ophef over de speech van Nasrdin Dchar , geboren en getogen in Steenbergen, bij gelegenheid van het in ontvangst nemen van een gouden kalf voor zijn acteerprestatie in de film Rabat. Hij noemde minister Verhagen en meneer Wilders met name. De speech was voorbereid en uit het hoofd geleerd. Dus noemde hij die namen niet toevallig. Dchar maakte bewust van de gelegenheid gebruik om te waarschuwen tegen de gevolgen van de angst voor het vreemde, het onbekende. Bange mensen, zo laat hij ons weten, zijn makkelijk te beïnvloeden.

Verhagen heeft zijn vermelding in de speech waarschijnlijk te danken aan het feit dat hij uitgesproken heeft van mening te zijn, dat de multiculturele samenleving mislukt is. Wilders aan het feit dat hij de bestaande onzekerheid en angst onder de bevolking handig politiek exploiteert en zo Verhagen, die toch stemmetjes voor het CDA moet zien vast te houden, min of meer tot deze uitspraak dwong.Ik heb al eerder geschreven, dat de multiculturele samenleving niet mislukt is. Die bestaat gewoon en zal altijd blijven bestaan . Over 500 à 1000 jaar zijn we allemaal moccakleurig. Wat mislukt is, is de politiek ten aanzien van een steeds opener, mobieler en veelkleuriger wordende samenleving. Die politiek heeft daardoor op incestueuze wijze de PVV gebaard.

Wat ook dreigt te mislukken is het kapitalistisch systeem, gebaseerd op de vrije markten. Ik moest denken aan Henk Hofstede, die in 1992 – vlak na de ineenstorting van de Sovjet-Unie stelde dat ze in het oosten muren hadden om mensen binnen te houden en in het westen bezig waren ze op te bouwen om mensen buiten te houden, dat een wereld met muren geen houdbare wereld is en dat geven niet voldoende is, omdat we zullen moeten delen. Profetische woorden, die na bijna twintig jaar wel erg actueel zijn. Och, wat hadden we een lol toen het communistische systeem in elkaar donderde. Met de mislukking werden ook meteen de ideeën en de dromen , die aan de basis ervan lagen, bij het oud vuil gezet. Ik ben benieuwd of iets soortgelijks gaat gebeuren met de ideeën en de dromen die te grondslag lagen aan het kapitalistisch systeem, nu dat in volle omvang zijn zwakheid toont. Zelfs de Tea Party in Amerika is tegen het kapitalisme. Voor de oplossing van dat probleem engageert ze zich politiek met de meest conservatieve, rechtervleugel van de republikeinen. Dat vind ik zeer geloofwaardig! Ze denken vast, dat je mensen alles wijs kunt maken! Onbegrensde mogelijkheden om de zaak te besodemieteren en er zelf beter van te worden!

In Amerika is sedert een paar weken ook de #OccupyWallStreet beweging actief. Die hebben geen panklare politieke oplossing voor de problemen, maar dromen van een andere, betere wereld. Idealisten. We hebben juist nu die nieuwe dromen over hoe de wereld er uit zou kunnen zien hard nodig. Nodig om richting te geven aan het ontwerpen van een nieuwe wereldorde.

Nasrdin Dchar heeft ook een droom gehad en zich niet bang laten maken. Ik hoop dat zijn gouden kalf niet zal verdrinken in de put van angsten, maar een glimmend symbool zal zijn voor de kracht van de droom en van de noodzaak vooral te blijven dromen.

Monday 3 October 2011

Participatie 3.0

De gemeenten Peel en Maas en Valkenburg aan de Geul zijn proeftuingemeenten voor zelfsturing. Zelfsturing heeft kennelijk water nodig om tot bloei te komen. In Valkenburg vergaderde de gemeenteraad verleden week een hele dag in het diepste geheim over het onderwerp. In een opwelling dacht ik toen ik dat las: Heer, sta ze bij, ze vergaderen!

Wat te denken van een overheid die burgers oproept of uitnodigt tot zelfsturing? Is dat een overheid die het opgegeven heeft, die het zelf niet meer weet? Is het een overheid die de volgende stap zet in de modieuze reeks: niks mee te maken - luisteren – inspraak - medezeggenschap - participatie en zo de gapende kloof naar de burgers probeert te dichten? Kom op burgers! Het wordt tijd dat jullie jezelf gaan sturen! Lieve burgers. Ik vertrouw het niet.

Dorps- of burgercomité, het klinkt op het eerste oor naar achttiende eeuw. Maar de schijn bedriegt, net zoals de overheid. Toen hadden we te maken met boze, betrokken burgers. Nu met begeleide zelfsturing. Contradictio in terminis? Ja. Zelfsturing onder regie van de gemeenteraad is een fopspeen. Als betrokken burgers het zelf gaan regelen hebben ze de gemeenteraad namelijk niet meer nodig. Ik moet de eerste gemeenteraad nog tegenkomen die zo wijs is zichzelf overbodig te verklaren. Zelfsturing veronderstelt betrokkenheid. Betrokkenheid ontstaat door frustratie. Actie is het gevolg. De overheid is dan reactief. Ze probeert de actie in ( zogenaamd maatschappelijk) aanvaardbare banen te leiden, de kop in te drukken of neer te slaan. Dat is het traditionele beeld. Nu echter wordt de overheid actief. Ze gaat de zelfsturing van de burgers organiseren.

Verwende, gepamperde burgers voeren geen actie. Ze vinden het allemaal wel goed. Of je nu door de hond of de kat gebeten wordt, het maakt toch niet uit. Politici doen toch wat ze willen. Geleidelijk keren ze zich van de overheid af. Ze herkennen zich er niet meer in, ze hebben er niets meer mee. Het openbaar bestuur is een aparte kaste geworden. Ambtenaren en beroepsbestuurders. Regenten en aristocraten. Elk dorp, elke stad zijn eigen onderkoning. Verwaarloosde burgers trekken zich terug in hun eigen veilige verbanden. Familie, vereniging, religie, bende.

Als gemeenten echt iets nieuws willen, dan moeten ze bereid zijn om het oude radicaal los te laten, zekerheid in te ruilen voor onzekerheid, vertrouwen te geven. Dan moet er ruimte zijn voor een nieuwe inrichting en organisatie van het bestuur, voor nieuwe verhoudingen. In Valkenburg aan de Geul is de gemeenteraad zover nog lang niet. Alles goed en wel, maar het moet niet te gek worden. Dorpsraden kunnen vinden wat ze willen, maar de gemeenteraad ziet toe op het algemeen belang. Die ontbrekende bereidheid echt te vernieuwen en ook de eigen positie ter discussie te stellen is precies de reden waarom het met participatie 3.0 niets wordt en er weer aardig wat subsidiegeld zal verdwijnen in het water van de Geul en de Maas. Zelfsturing van betrokken burgers komt er vanzelf. Dat is een kwestie van tijd. Even wachten nog tot ze boos genoeg zijn.