Foute keuze!

Auke de Leeuw, een 15-jarige scholier uit Helmond, heeft een gedicht geschreven. Het heeft de titel ‘Foute Keuze’ en gaat over zijn oudoom, die in de laatste Wereldoorlog een foute keuze maakte. De opdracht van zijn docent Nederlands was een gedicht schrijven over het thema ‘Vrijheid’. De beste gedichten zouden gestuurd worden naar het Nationaal Comité 4 en 5 mei. Auke ‘s gedicht kreeg de tweede prijs en hij werd uitgenodigd om zijn gedicht op 4 mei aanstaande voor te lezen.

Maar toen maakten het Centrum Informatie en Documentatie Israël ( CIDI ) en het Auschwitz Comité een foute keuze. Auke werd daarop door de slapjanussen van het Nationaal Comité weer ‘ausgeladen’ , zoals de Duitsers zo mooi zeggen en mag zijn gedicht niet voorlezen. Het Auschwitz Comité dreigde namelijk met een boycot van de dodenherdenking en schaamde zich er niet voor de jongen af te schilderen als ‘een nazaat van een oorlogsmisdadiger’. Ik schrijf erover omdat ik er bijna geen woorden voor heb. Ik moet me gigantisch inhouden. In plaats van bewondering voor een 15-jarige die nadenkt over de problematiek van het maken van de juiste keuzes , stuiteren nazaten van slachtoffers in de vertrouwde niets en niemand ontziende Pavlov – reactie, die ten eeuwigen dage alle daders en hun nazaten over een kam scheert en blijft vervloeken. Eens fout , altijd fout. Lekker makkelijk, hoef je nergens over na te denken. Voor hen valt te hopen dat ze nooit een echte keuze hoeven te maken en aldus behoed blijven voor het maken van een verkeerde. Dat blijkt ijdele hoop, want zelfs zij bewijzen nu in staat zijn om een echt foute keuze te maken.

Omdat het van belang is om wel na te blijven denken en omdat Nederland een vrij land is, waarin ook Auke de Leeuw in vrijheid geboren is en dus het recht heeft om een andere kant van de medaille te laten horen, staat hieronder zijn gedicht. Laten we er trots op zijn, dat we mensen als Auke de Leeuw in ons midden hebben.

Foute keuze

Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar mijn oudoom Dirk Siebe
Een jongen die een verkeerde keuze heeft gemaakt

Koos voor een verkeerd leger
Met verkeerde idealen
Vluchtte voor de armoede
Hoopte op een beter leven

Geen weg meer terug
Als een keuze is gemaakt
Alleen een weg vooruit
Die hij niet ontlopen kan

Vechtend tegen Russen
Angst om zelf dood te gaan
Denkend aan thuis
Waar Dirk z’n toekomst nog beginnen moet
Zijn moeder is verscheurd door de oorlog
Mama van elf kinderen, waarvan vier in het verzet zitten
En een vechtend aan het oostfront
Alle elf had ze even lief

Dirk Siebe kwam nooit meer thuis

Mijn naam is Auke Siebe Dirk
Ik ben vernoemd naar Dirk Siebe
Omdat ook Dirk Siebe niet vergeten mag worden.

Er valt weer wat te kiezen

Na een dagje of twee onderhandelen is demissionair minister Jan Kees de Jager ( jammer dat hij geen lijsttrekker van het CDA wil worden ) erin geslaagd een akkoord te bereiken tussen vijf partijen over een pakket aan maatregelen dat Europa het vertrouwen moet geven dat ons land gedisciplineerd zal begroten. Dat lukte Rutte niet in zeven weken. Maar die had wel met Wilders te maken. De Jager heeft daarnaast weten te bewerkstelligen, dat er voorlopig weer enige duidelijkheid in het politieke landschap ontstaan is. Er valt op 12 september weer wat te kiezen. VVD, CDA, D’66, GroenLinks en Christen Unie zullen ons in alle toonaarden duidelijk gaan maken dat zij het landsbelang boven het partijbelang gesteld hebben en hopen voor dat offer als partij beloond te worden. Ze zijn over hun schaduw heen gesprongen, hebben verantwoordelijkheid genomen, hebben allemaal ingeleverd en daarmee het gezicht van Nederland in de wereld gered. Alle partijen die hieraan niet meegedaan hebben zullen het verwijt krijgen dat zij onverantwoordelijk gehandeld hebben en niet bereid waren hun idealen ondergeschikt te maken aan het landsbelang. Dat is natuurlijk flauwekul. De pijn verdelen kan nu eenmaal op verschillende manieren. Het Christelijk liberale groene midden is het onder druk van de omstandigheden even eens geworden over een pakketje voor Brussel, waarin de PVV – stokpaardjes vervangen zijn door wat groene blaadjes . Daarbij lijkt het niet zoveel uit te maken wat er precies in dat pakketje zit, als er maar een pakketje is. Daarna gaan ze campagne voeren en onmiddellijk na 12 september zien we dan wel weer verder. Van de SP hebben we in dit hele verhaal nauwelijks iets gehoord. Roemer deed er even het zwijgen toe en denkt kennelijk dat als hij gewoon niets zegt de SP vanzelf in de gunst van de kiezer blijft stijgen, omdat de rest er een puinhoop van maakt. De PVV heeft gebroken en betaalt daar normaal gesproken de rekening voor. Nu zal dat in de praktijk van 12 september wel meevallen, want er blijven genoeg landgenoten over die zullen denken dat Wilders geflikt is door die gladde Rutte. De afvalligen stappen vanzelf over naar de SP, want die is net als de PVV sociaaleconomisch links en tegen Europa. Je zou kunnen zeggen dat het enige verschil tussen de PVV en de SP het boerkaverbod is. De PvdA zegt dat ze niet gevraagd is om mee te doen. Daar zit wel wat in. De Jager moest namelijk snel zijn en met de PvdA erbij was het hem naar alle waarschijnlijkheid niet in amper twee dagen gelukt. Dan hadden er inhoudelijk wat meer noten gekraakt moeten worden. Wie sociaaleconomisch links denkt en voor Europa is kan dus bij de PvdA terecht. Over het algemeen wordt het nemen van verantwoordelijkheid en het sluiten van compromissen door kiezers niet beloond. Het CDA, GroenLinks, D’66 en de Christen Unie krijgen volgens mij dus de rekening voor het pakketje aan Brussel op 12 september gepresenteerd. De VVD doet alsof ze een middenpartij geworden is en maakt zo de positie van het CDA extra moeilijk. Een derde van de PVV -kiezers loopt inmiddels naar de SP. De PvdA hoopt wat naar de SP overgelopen kiezers terug te halen. Wat valt er te kiezen op 12 september? Laat ik het eens simpel houden. Wie voor Europa en voor de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten is, stemt PvdA. Wie tegen Europa en voor de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten is, stemt SP. Wie tegen Europa en voor de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten is en daarenboven vreest dat de Islam de boel hier overneemt en eigenlijk vindt dat al die buitenlanders het schuld zijn en maar op moeten rotten, stemt PVV. Wie voor Europa, voor de sterkste schouders verdienen het meeste en niet te vergeten voor roken in de kroeg is , stemt VVD. Wie een beetje voor of tegen al het voorgaande is en het compromis al bij voorbaat wil inbakken, stemt CDA, onder de voorwaarde dat Jan Kees de Jager lijsttrekker wordt. De rest is verwaarloosbaar.

De droom van rechts Nederland en de realiteit van alledag

Het op schandalige wijze, onnodig uiteen spatten van de droom van rechts Nederland, zoals Joost Eerdmans het noemt, zal de gemoederen nog wel even bezig houden. De druiven zijn kennelijk zuur voor de VVD, temeer omdat Geert natuurlijk toch een van de kinderen blijft. Weliswaar op het verkeerde pad geraakt, maar toch. Ouderliefde kan wel een stootje hebben. Daarom is de VVD ook mild voor de PVV. Bij het CDA ligt dat anders. Maar die staan er ook anders voor in de peilingen en Geert hoort niet bij de familie. Hij heeft wel even verkering gehad met een dochter , die in het zuiden van het land woont, maar dat is niks geworden. Ze heeft ‘m de deur gewezen . Van de weeromstuit heeft Wilders wraak genomen op zijn schoonouders en de boel in Den Haag opgeblazen. En nu dansen de poppen. Het land is in crisis, Europa wil een begroting voor 2013 die aan de 3% norm voldoet en de poppen spelen intussen hun spelletje over de verkiezingsdatum en de vraag wie die begroting nu moet indienen en vooral over wat erin moet staan. Intussen dreigt Charles Vögele al zijn 108 winkels in Nederland te sluiten als hij niet 42 filiaalmanagers mag ontslaan. Die zijn namelijk te oud en te duur. De Haagse poppen vinden dan wel dat iedereen langer door moet werken en dat vooral ouderen aan de slag moeten, maar dat is alleen maar studeerkamertheorie. In de praktijk komt vrijwel geen enkele 55-plusser ergens aan de slag en dreigen nu zelfs alle 750 werknemers van Vögele werkeloos te worden omdat 42 ouderen niet geloosd kunnen worden. De VVD en het CDA wilden de arbeidsmarkt wel flexibeler maken. Het ontslagrecht en de WW op de schop. Maar dat wilde de PVV niet. De werkgevers hebben die arbeidsmarkt natuurlijk al lang zelf geflexibiliseerd. Niemand krijgt meer een vaste aanstelling. Alleen die degelijke Zwitser Vögele heeft zitten slapen. Hij raakt zijn kleding aan de straatstenen niet kwijt en wordt nu ook nog eens gedwarsboomd bij het voorgenomen ontslag van zijn oudere, duurdere managers. De overeenkomst tussen Charles Vögele en Geert Wilders is dat ze allebei de stekker eruit trekken als ze tegengewerkt worden. Het zijn alles-of-niks mensen, die staan voor hun tent. Grotere of hogere doelen dan hun eigen belang kennen ze niet. Wilders zegt lak te hebben aan de belangen van de bevolking. Voor hem tellen enkel de belangen van zijn kiezers. En die horen nu eenmaal niet tot de bevolking. Voor Vögele tellen enkel de cijfers onder de streep. Als die rood kleuren heeft dat het effect van de lap op de stier. Met de kop door de muur. Het verschil tussen die twee is dat Wilders zijn rug recht gehouden heeft, al zijn rechtse stokpaardjes ingeleverd heeft voor zijn linkse idealen en helemaal niets voor zijn kiezers bereikt heeft, terwijl Vögele zijn rug recht houdt, de tent sluit, 750 mensen de WW en daarna de bijstand in duwt, maar daarna wel zwarte cijfers schrijft. De droom van rechts Nederland mag dan uit elkaar gespat zijn,voor Vögele is die droom al lang geen droom meer, maar alledaagse rea

Politieke spelletjes: Zwartepieten en over de eigen schaduw heen springen

De kaarten in het Catshuis waren verdeeld. Veel gelijke waarden en kleuren lagen al op tafel. Wie van de drie spelers zou met de zwartepiet blijven zitten en het (politieke) spel verliezen? De rekenmeesters hadden de kansen berekend. Het CDA zat al het hele spel met de (kolen)schoppenboer in handen en wilde die maar wat graag kwijt. Geert moest een kaart trekken bij Maxime. Hij trok de Limburgse, net uit Turkije geïmporteerde, zwarte(koel)piet van meester strateeg Maxime, knalde de resterende kaarten meteen op tafel en liep kwaad van de speeltafel weg. Het was de schuld Europa en de buitenlanders. Zij belichamen de zwartepiet, waarmee Geert nu opgescheept zit. Onmiddellijk verklaarde Wilders dat hij frauderende Grieken en Europa’s dictatuur van de 3% aan zijn, uit Italië geïmporteerde, laars lapt. Hij wil die vermaledijde kaart zo snel mogelijk kwijt. Het spelletje zwartepieten aan de Catshuistafel was nog niet afgelopen of het spel op de verkiezingstafel begon al. CDA en VVD willen Wilders maar al te graag die schoppenboer laten houden. Bang als Geert is voor die kaart, roept hij meteen dat hij niet meer aan dat spelletje meedoet. Hij houdt op met zwartepieten en beperkt zich tot de inhoud, tot waar het werkelijk om gaat. Het belang van het land. Niet dat van een of andere politieke partij. Het belang van het land is volgens de PVV, dat we in Europa een uitzonderingspositie gaan innemen op het gebied van de immigratie, dat we verder polariseren in de richting van Islamitische landen en dat we niet langer gebukt gaan onder een Europese dictatuur. Europa neemt volgens mevrouw Kroes van de VVD geen genoegen meer met Nederlandse intentieverklaringen over de oplossing van de crisis. Er moeten concrete voorstellen komen. Het stomste echter wat Europa op dit moment kan doen is Nederland dreigen met een grote boete als dat nog even duurt. Dat speelt Wilders alleen maar in de kaart. Zijn zwartepiet kan hij zo maar al te makkelijk in Brussel kwijt. Mevrouw Kroes had beter wat minder hoog van de toren kunnen blazen. Want Wilders blijft gewoon zwartepieten ook al zit hij niet meer aan tafel. De anderen zijn inmiddels met een nieuw spelletje begonnen. Om Wilders de zwartepiet te laten houden proberen ze nu allemaal om over hun eigen schaduw heen te springen. Ze leggen dat ten onrechte uit als het opzij schuiven van het eigen partijbelang in het belang van het land. Dat is voor politici die de politiek als een spel zien een onmogelijke opgave en in die zin wel weer een juiste interpretatie van het over de eigen schaduw heen springen. Dus hebben we nu een politieke situatie waarin de PVV de zwartepiet probeert kwijt te raken in Brussel en de anderen over hun schaduw heen lijken te willen springen in het vooruitzicht van nieuwe verkiezingen. In het landsbelang is echter dat er op zeer korte termijn maatregelen genomen worden, die verhinderen dat het land door de spelletjes aan de rand van de afgrond komt.

Na Maastricht volgt Den Haag

Op 29 maart heb ik gevraagd of er iemand met me wilde wedden. Ik voorspelde dat Wilders de EU zou gaan tarten. Niemand heeft met me willen wedden. Vandaag zijn na een klein uur de onderhandelingen over het bezuinigingspakket gestaakt. Wilders heeft de stekker uit de gedoogcoalitie getrokken. CDA en VVD leggen de schuld bij de PVV. Wilders legt in zijn eerste commentaar overduidelijk de schuld voor de mislukking bij de idiote eisen van de dictators uit Brussel. Die stelen uit de beurzen van de AOW’ers. Dat is natuurlijk flauwekul, want het bezuinigingspakket wordt door de Nederlandse regering ingevuld. De 3%-norm, voor wat betreft het toegestane begrotingstekort, hebben we zelf binnen Europa met de anderen afgesproken. Vooral Nederland en Duitsland hebben daarbij het voortouw genomen. Overigens met steun van de PVV, want die heeft een jaar geleden voor de motie Slob gestemd, waar die 3% duidelijk als een van de wel noodzakelijke Europese regels in stond. Vanaf begin volgende week zitten we nu opgescheept met een demissionair kabinet van CDA en VVD. Nieuwe verkiezingen zullen niet voor de zomervakantie gehouden worden. Waarschijnlijk wordt het september of oktober. Tijd genoeg dus om na te denken. Wellicht gaat Rutte nog proberen om een aantal maatregelen met wisselende meerderheden door de Tweede Kamer te loodsen. Te verwachten valt dat de oppositie daarbij terughoudend zal zijn. De Tweede kamer zal hoe dan ook de begroting voor volgend jaar met een demissionair kabinet moeten opstellen. De reactie van de financiële markten en de gevolgen voor het consumentenvertrouwen moeten afgewacht worden, maar veel goeds valt niet te verwachten. Een dag nadat de coalitie van CDA, PVV en VVD in Maastricht uitgleed over een Turkse bananenschil volgt Den Haag. In Limburg trok het CDA de stekker eruit, in Den Haag de PVV. Misschien hoef je helemaal niet zo slim te zijn om te bedenken dat Wilders het CDA een dag na Maastricht de rekening in Den Haag presenteert. Hij gaat er waarschijnlijk van uit dat hij bij de komende verkiezingen twee vliegen in een klap kan slaan. De genadeklap toebrengen aan het CDA en profiteren van het, we zullen het in de komende maanden meemaken, tot ongekende hoogte aanwakkeren van het anti – Europa sentiment.

Duits moet weer GEIL worden

Duits moet weer geil ( uitgesproken als gail, met een zachte, botte g, zoals in Gesellschaft ) worden. Als we dat woord tegenwoordig naar het Nederlands vertalen dan komt er zoiets als cool uit. Eigenlijk zegt dat alles. Maar we organiseren toch nog een dag van de Duitse Taal. Niet omdat het cool is om Duits te spreken, maar omdat we per jaar zo’n 7 à 8 miljard euro ( In Dagblad De Limburger zijn dat inmiddels auto geworden ) aan exportkansen laten liggen, omdat Nederlanders onvoldoende Duits spreken. We blijven tenslotte kooplieden, nietwaar.

Waar ik woon wonen ook veel Duitsers en menig Nederlander uit mijn dorp werkt in Duitsland. Dat levert al decennia lang het nodige gedonder op. Niet met de taal, maar met de regelgeving, die dag in dag uit mensen aan den lijve laat ondervinden dat het verenigde Europa nog heel ver weg is. Taal is een communicatiemiddel, maar dat niet alleen. Mensen identificeren zich ook met hun taal. In de gemeenteraad van mijn dorp werden, vlak nadat de binnengrenzen definitief tot het verleden behoorden, vragen gesteld over een inwoner die op zijn garagepoort een bordje met de tekst Einfahrt freihalten had aangebracht. En ook over het in de winkels in twee valuta’s prijzen van de aangeboden artikelen. We waren en zijn tenslotte toch in Nederland. Hier wordt dus Nederlands gesproken en geschreven. Een Duitser die bij ons, en dat kan ook op zondag, zijn boodschappen komt doen en probeert Nederlands te spreken, krijgt vrijwel automatisch antwoord in het Duits. Als er centjes verdiend kunnen worden, dan lukt dat best. Schrijven is een andere kwestie. Ik heb wel eens een bevestigingsbrief onder ogen gehad van een grote Nederlandse hotelketen, gericht aan een Duits zangkoor dat gereserveerd had. Daar lustten zelfs Duitse herders geen brood van. Meer dan dertig taalfouten in ongeveer tien regels.

De echte blunder hebben we gemaakt toen we het verplichte vreemde taalonderwijs afgeschaft hebben. Waarschijnlijk in de veronderstelling dat heel de wereld Nederlands zou gaan spreken. In een klein land als het onze, dat alleen al vanwege zijn omvang in hoge mate extern gericht is en dat bewezen heeft door vrijwel de hele wereld zeevarend leeg te roven, behoort het in taal en geschrift beheersen van Engels, Frans ,Duits en tegenwoordig wellicht ook Spaans, Russisch en Chinees tot het basisvaardighedenpakket van vrijwel elke inwoner. Maar sinds de grenzen open zijn voelen we ons kennelijk in onze identiteit bedreigd, zijn we ons gaan gedragen als het geweten van de wereld en lijden we aan een vreemd soort hoogmoedswaanzin. We vinden dat al die buitenlanders nu maar eens Nederlands moeten spreken en schrijven. Hoogmoed komt, zoals bekend mag worden verondersteld, voor den val. Wie vanuit misplaatste arrogantie zijn sterke punten om zeep helpt in plaats van ze sterker te maken, krijgt daar op een goede dag de rekening voor gepresenteerd.

We zijn inmiddels zover, dat de bestuursleden van de Vereniging Europese Grenslandbewoners niet meer in staat blijken om een, toch in het Nederlands geschreven, belastingverdrag met Duitsland, dat volgens staatssecretaris Weekers goed nieuws bevat voor met name de grensregio’s, te lezen laat staan te begrijpen. Misschien gaat dat makkelijker als ze de Duitse versie lezen.

Wat mij betreft wordt het de allerhoogste tijd, dat we in Europa allemaal een taal gaan spreken ( bevordert ook de Europese identiteit ) en de sociaal - economische en fiscale wetgeving in een klap harmoniseren. Dan hebben we dat soort ingewikkelde verdragen namelijk helemaal niet meer nodig. Maar ik vrees dat de nationale identiteiten nog zo sterk zijn dat we de komende vijfentwintig jaar nog wel zullen bakkeleien over de vraag of het nu Duits, Frans, Engels, Spaans, Italiaans, Grieks, Nederlands, Pools, Hongaars, Bulgaars, Roemeens, of noem nog maar een paar buitenplaatsen op, moet worden. Welke taal is GEIL als de toekomstige taal van Europa? Of spreekt de hele wereld inmiddels Engels, behalve de Duitsers?

De club van Boedapest

Ik zag enkele dagen geleden een programma op de Belgische televisie. Thema: wat is er gaande in de wereld? Hoe ziet de samenleving er over pakweg 40 jaar uit? Ik zou het graag nog een keer willen zien, maar kan het helaas niet meer vinden. Walter de Brouwer kwam er met zijn levensmotto het acroniem BANG, dat staat voor Bits, Atomen, Neuronen en Genen, prominent in voor. In zijn laboratorium probeerde hij deze vier, zijns inziens, voor onze toekomst bepalende aandachtsgebieden aan elkaar te koppelen, te verstrengelen. De wereld is al complex en wordt steeds complexer. We hebben steeds meer specialisten, mensen die heel veel van heel weinig weten. Wie overziet de samenhangen nog, wie heeft nog oog voor het geheel? Complexe besluitvormingsprocessen worden al nauwelijks nog door mensen uitgevoerd. Machines, vooral computers (BITS) nemen die van ons over. De machines gaan voor ons denken en bijgevolg worden de meeste van ons steeds dommer en verliezen het vermogen om beslissingen te nemen. Geleidelijk verliezen wij de controle en dreigt het systeem waarin we leven steeds autoritairder te worden, terwijl we nu nog steeds om meer democratie , vooral bij anderen, schreeuwen. Er staat ons een kentering, een transformatie te wachten. Een totaal andere maatschappij dan die welke we nu kennen. In het programma werd verwezen naar de club van Boedapest. We kunnen ontluisterd, ontwricht raken als we verzuimen op weg naar het chaospunt een andere richting in te slaan. Er moeten bruggen gebouwd worden tussen generaties, disciplines en culturen. De club van Boedapest, in 1993 opgericht door Ervin Laszlo, en ook de Worldshift Foundation maakt een en ander inzichtelijk. Als wij doorgaan op de manier waarop we nu bezig zijn zullen we onszelf en onze planeet vernietigen. Wij zijn zelf met onze hebzucht in overdrachtelijke zin het kankergezwel van de aarde. Cellen, die met de rest van het organisme niets te maken willen hebben, zich vermeerderen en tenslotte fataal zijn. De aarde kan ons niet genezen. Wij moeten de heelmeesters van onze aarde zijn. Daarvoor moet ons zelfbeeld, ons bewustzijn veranderen. Onze gewone manier van denken is onbruikbaar geworden. Business as usual werkt niet meer. Of we slaan een nieuwe weg in of we storten in, vallen om, waarschijnlijk voorafgegaan door een hete oorlog. Er zijn nog genoeg mensen die vinden dat het allemaal zo ’n vaart wel niet zal lopen. Er wordt toch al genoeg gedaan. Er zijn er ook zat die vinden dat ze er toch niets aan kunnen veranderen. En er zijn er ook die lamgeslagen worden door angst voor de toekomst. Als wij niet snel leren hoe we nu met 7 miljard en in 2050 met 9 miljard mensen op deze aarde kunnen samenleven zonder armoede, in harmonie met de natuur, zorgend voor schoon water en zonder miljarden uit te geven aan wapentuig waarmee we elkaar in het gareel , op afstand proberen te houden of dat we wellicht ooit gaan gebruiken ( of al gebruiken ) om te pakken wat we menen nodig te hebben, dan is het risico dat het fout afloopt levensgroot aanwezig. Dat inzicht ontstaat bij steeds meer mensen. Maar inzicht alleen is niet genoeg. We moeten ook de wil hebben het anders te gaan doen en het dan ook nog echt doen! Ieder binnen zijn eigen cirkel van invloed.

Bjørn Ihler, toekomstig premier van Noorwegen!

Het proces tegen Anders Breivik is begonnen. Op de eerste dag ervan zette hij meteen de toon door, zodra zijn handboeien verwijderd waren, zichzelf op de borst te kloppen en zijn rechtervuist gebald naar voren te strekken. Sommige kranten noemden dat een rechts gebaar. Vervolgens verklaarde hij de rechtbank niet te erkennen, omdat die een mandaat heeft van de Noorse politieke partijen die het multiculturalisme steunen. Even kreeg hij het te kwaad toen hij geconfronteerd werd met zijn eigen propagandafilm. De feiten bekent Breivik, maar in strafrechtelijke zin acht hij zich onschuldig aan de dood van zijn 77 slachtoffers, omdat hij uit zelfverdediging gehandeld meent te hebben. Een belangrijke vraag die in de loop van het proces beantwoord zal moeten worden is of deze man volledig toerekeningsvatbaar is. De vier deskundigen zijn verdeeld, alhoewel ze allemaal van mening zijn dat Breivik gevaarlijk is en zal blijven. De rechtbank mag en moet het nu uitzoeken.

Gisteren interviewde Pieter-Jan Hagens Bjørn Ihler die de schietpartij op het eiland Utøya overleefd heeft , de dood recht in de ogen gekeken heeft en en passant nog twee jongetjes van acht en negen jaar het leven redde. Ongelooflijk kalm en beheerst vertelde hij zijn verhaal. Net als een andere overlevende, Adrian Pracon, zou hij wel met Breivik in gesprek willen komen. De een wil weten, waarom Breivik hem eerst niet en later wel beschoot. De ander probeert te begrijpen wat er in Breivik om ging. Wat Hagens ook probeerde om aan Ihler wraakzuchtige opmerkingen te ontlokken, het lukte hem niet. Het gebrek aan emoties bij Breivik verklaarde Bjørn Ihler met de opmerking dat Breivik wellicht nog bezig is met zijn strijd. Op de vraag of hij Breivik normaal acht, antwoordde hij, dat hij de kennis mist om dat te beoordelen. De rechtbank moet daar maar een zo goed mogelijk oordeel over uitspreken. Hagens verslikte zich zowat. Een zo goed mogelijk oordeel? Hij heeft je bijna vermoord! Heb je geen behoefte aan wraak? Die behoefte blijkt Ihler niet echt te hebben. Wij moeten vooral trouw blijven aan wie we waren voor deze verschrikkelijke gebeurtenis. Trouw blijven aan de idealen en overtuigingen die we hadden vóór 22 juli 2011. Hagens wilde ook nog wel weten wat Bjørn Ihler vond van alle media-aandacht voor dit proces en voor Breivik in het bijzonder. Ihler is van mening dat die aandacht goed is, met name om te begrijpen hoe het heeft kunnen gebeuren en om er lessen uit te trekken bij de bestrijding van dit soort terroristisch gedrag in de toekomst.

Of Breivik nu gek is of niet staat voorlopig nog even in het midden, Bjørn Ihler is het in geen geval. Wat een kracht gaat er uit van zijn rustig en weloverwogen commentaar. Indrukwekkend gewoon. Ik zag een jongeman van ergens in de twintig, bezig met wat hem en anderen overkomen is een plaats in zijn verdere leven te geven. Mij overviel gewoon het gevoel dat ik graag zou willen wonen in een land waar hij leiding aan geeft. Ik zal er niet gek van staan te kijken als de Noren hem over enige tijd inderdaad die leiding toevertrouwen. Dan zou ik jaloers zijn en misschien wel naar Noorwegen willen emigreren!

Welkom in Nederland!

De Turkse president, Abdullah Gül, bezoekt vanaf morgen ons land. Aanleiding voor het bezoek is het feit dat er vanaf 1612 diplomatieke betrekkingen tussen Turkije en Nederland bestaan. In onze gouden eeuw profiteerden we van de gunstige positie die we door overeenkomsten met het Ottomaanse Rijk in zuidoost Europa , het midden – oosten en oost en noord Afrika hadden verkregen. Zelfs onze tulp hebben we aan het Ottomaanse rijk te danken. In de zestiger jaren zijn veel Turken hier komen werken. Nu wonen ongeveer 385.000 mensen van Turkse komaf in ons land en gaan nogal wat Nederlanders op vakantie in Turkije.

Aan de vooravond van zijn bezoek heeft Gül in een interview met de Telgraaf Wilders een islamofoob genoemd, die een extreem geluid verkondigt en daarmee de radicalen alleen maar voedt. Wilders twitterde in reactie daarop: ‘Turkse humor: christen- pester, Koerden – Mepper, Hamas – vriend en islamist Gül klaagt over tolerantie.’ Dat is de manier waarop volwassen politici op de dag van vandaag met elkaar omgaan, in het kader van het bevorderen van de wereldvrede.

Naar mijn bescheiden mening is een van de grootste fouten van het buitenlands beleid van de EU, dat het zo lang duurt vooraleer Turkije toegelaten wordt tot de EU. Het land had al lang tot de EU moeten behoren. Turkije is bij uitstek het land dat de brug zou kunnen en moeten slaan tussen het overwegend christelijke westen en het overwegend islamitische midden – oosten. Het hoeft geen verbazing te wekken als de Turken zich van Europa afkeren als we hen steeds maar met een waarschuwend schoolmeestersvingertje de les blijven lezen. Het moment van graag -of- niet- maar –we- laten- ons- niet –door- jullie- vernederen, komt met rasse schreden dichterbij. Een voor de hand liggende reactie.

Abdullah Gül heeft zich, sinds hij in 2007 president werd, steeds meer ontpopt als een moslim – democraat, die bij voortduring hamert op het belang van democratische waarden en normen. Daarbij speelt ook zijn vrouw een niet te onderschatten rol. Hayrünissa Gül diende al in 1988 een klacht bij het Europees Hof in omdat ze vanwege de hoofddoek die ze draagt niet tot de universiteit van Ankara toegelaten werd. Ook de hoogte van haar hakken trok vorig jaar, bij een staatsbezoek aan Engeland, wereldwijd de aandacht. Mevrouw Gül is modern, democratisch en moslim. Een combinatie, die van onze kant alle steun verdient.

Ik denk dat meneer Gül eerder bereid is om meneer Wilders de hand te reiken en te schudden dan omgekeerd. Wilders is niet uit op een betere wereld voor ons allemaal, maar op gewin van zetels voor zijn PVV. Hij vermoedt met zijn verkettering van de Islam in te spelen op de onderbuikgevoelens van veel Nederlanders. In een interview met Gül dat ik op TV zag, sprak hij zeer verstandige woorden. Ik kan alleen maar hopen, dat zijn bezoek en zijn wijze woorden de komende dagen heel veel media – aandacht zullen krijgen, zodat hier en daar wellicht een oogje open gaat. Hartelijk welkom dus mevrouw en meneer Gül en nog bedankt voor die tulp!

Paraskevidekatriafobie

Nooit van gehoord? In de psychologie wordt zo de angst voor vrijdag de dertiende genoemd. Het woord schiet je op zo’n dag als vandaag alleen niet onmiddellijk en spontaan te binnen. Wat hebben wij met vrijdag de dertiende? Op vrijdag stelden de Romeinen hun ter dood veroordeelden terecht. Ook Jezus werd op een vrijdag gekruisigd. Aan het laatste avondmaal zaten 13 personen aan. Judas was de dertiende. Ook de Engelsen voltrokken hun doodvonnissen op vrijdag. Op vrijdag 13 oktober 1307 werden alle Tempeliers in Frankrijk op bevel van Philips de Schone gearresteerd. De valse beschuldigingen leidden uiteindelijk tot de vernietiging van de orde. Een Noorse sage verhaalt dat de kwaadaardige god Loki als ongenode dertiende gast op een feest verschijnt en de aarde in rouw dompelt. Bijgeloof. Voor een kwart van de Nederlanders is het een geloof, dat hen verbiedt op deze dag te trouwen. Dertien personen aan een tafel brengt ongeluk. In 1891 besluit een moedige Amerikaanse officier elke dertiende van de maand met dertien personen te dineren. De eerste bijeenkomst was op een vrijdag. De economie krijgt op zo ’n dag een tikje. Er worden minder zaken gedaan. Veel mensen blijven thuis en zijn extra voorzichtig. Daardoor gebeuren er minder ongelukken dan op andere dagen. Ongelukken op vrijdag de dertiende overkomen vooral degenen die ze op zo ’n dag verwachten. Er schijnen vliegtuigen te zijn waarin geen rij dertien voorkomt, flatgebouwen , waarvan de liften geen dertiende verdieping kennen en hotels die geen kamer met nummer 13 hebben.

In Griekenland, Spanje en Latijns – Amerika is niet vrijdag, maar dinsdag de dertiende een ongeluksdag. Dat schijnt te maken te hebben met Marte ( Mars ), bij de Grieken Ares, de god van de oorlog. De dag staat synoniem voor de rode planeet die geweld, bloed en destructie brengt. Bij de Maya’s was dertien daarentegen juist een heilig getal. In Italië is het vrijdag de zeventiende. Veel Italianen zullen op die dag nog eens extra over hun malocchio - hangertje wrijven. Het getal 17 brengt in Italië namelijk ongeluk. Het is niet helemaal duidelijk waarom dit zo is. Een verklaring luidt dat het te maken heeft met de schrijfwijze in Romeinse cijfers. 17 wordt met deze cijfers namelijk als XVII geschreven. In de Middeleeuwen, toen Italiaanse volkeren voornamelijk dialect spraken en er veel analfabetisme was, verwarden ze XVII en VIXI. Het laatste betekent in het Latijn 'ik heb geleefd' en werd veel op graven van overledenen geschreven. Vandaar dus dat het getal 17 in Italië met de dood wordt geassocieerd, en dus vermeden moet worden. Daarom heet de Renault 17 in Italië R177 heet en hebben de vliegtuigen van Alitalia geen stoelnummer 17 . Het bijgeloof gaat soms zelfs zo ver dat in sommige straten huisnummer 17 wordt overgeslagen.

Bij de Amsterdamse dierenopvang had u vandaag een zwarte ( belastingvrije ) kat kunnen krijgen om uw ongeluk compleet te maken. Als u vandaag niet naar buiten durfde dan lijdt u aan paraskevidekatriafobie! Per vierhonderd jaar heeft u er maar 688 keer last van.

Waarin grote landen klein kunnen zijn.

Afzakkende, laaghangende spijkerbroeken bijvoorbeeld. Een rechter in de Verenigde Staten heeft een van heling verdachte man tot drie dagen cel veroordeelt vanwege een afzakkende, op half zeven hangende, spijkerbroek. Minachting van de rechterlijke macht. Zodra hij uit de gevangenis komt moet hij een riem of een passende broek kopen. De ironie wil dat sommige verhalen vertellen dat de laaghangende spijkerbroek juist in de gevangenissen haar oorsprong vindt. Om te voorkomen dat ze zich ermee ophangen moeten gevangenen namelijk hun broekriem inleveren. Het gevolg laat zich raden. Het zal niet lang meer duren voordat de laaghangende spijkerbroek in de Verenigde Staten verboden gaat worden. Er schijnen in New Yorkse buurt Brooklyn al zes billboards te staan met grote advertenties van senator Eric Adams met de oproep ‘stop the sag!’ De boodschap is: We are better than this. Raise your pants, raise your image! Maar dat kan ook een1 april grap van Elsevier zijn.

Een ander groot land is bezorgd. De salafisten willen in Duitsland zo’n 25 miljoen korans gratis uit gaan delen. Politici van Christen -Democratische huize noemen het een agressieve actie, die gestopt zou moeten worden. Ze vrezen dat het een poging is om meer jongeren te werven voor de radicale islam. Van de 81 miljoen Duitsers staan er 24,7 als katholiek geregistreerd en 21,1 als behorend tot de evangelische kerk. Ik kan me wel voorstellen dat de katholieken bang zijn dat hun wervingskracht onder jongeren, zeker de laatste tijd, als sneeuw voor de zon smelt. Misschien dat het gratis uitdelen van 25 miljoen Bijbels ( het correctieprogramma van mijn computer geeft aan dat Bijbel met een hoofdletter moet, terwijl dat bij koran niet hoeft!!!!!) het tij vermag te keren. Wie gelooft wordt zalig.

Leerdammertje

Wat is uw eerste gedachte bij een Leerdammertje? Bij mij komt als allereerste gedachte die aan een kaasje op. Fout! Een Leerdammertje is de nieuwste verworvenheid van de parlementaire journalistiek. Het is erop gericht om parlementariërs en ministers te kakken te zetten en indien enigszins mogelijk uit schaamte tot het opgeven van hun zetel te verleiden. Als er al mediastilte bij de regering heerst, dan kan het journaille bijna niet anders dan zelf maar nieuws maken. De krant moet immers vol en ook de zendtijd op radio en TV moet nuttig besteed worden. Omdat vrijwel niemand nog belangstelling heeft voor serieus nieuws, dat toch bijna altijd negatief is, worden de programmamakers creatief. Ze schakelen over op niet serieus en zogenaamd grappig. Er is al zoveel ellende, dus laten we het volk eens iets om te lachen geven. Het begon bij PvdA ‘er John Leerdam. De vrijgelaten, niet bestaande terrorist Jablabla en de al meer dan zes jaar in coma liggende Israëlische politicus Ariel Sharon werden hem fataal. Politici schijnen massaal last te hebben van het niet willen toeven dat ze iets niet weten. Er is overigens geen reden om aan te nemen dat enkel politici daar last van hebben. Wie wil dom lijken? Er zijn zelfs journalisten, die beweren dat Christus op witte donderdag aan het kruis genageld is. Prachtige kandidaten voor de Grote Jezus Quiz van de EO. Die ging in de ogen van veel gelovigen te ver. Grappen over de rug van Jezus Christus zijn beledigend. EO - directeur Arjan Lock verontschuldigde zich. Door de vormkeuze, gericht op het bereiken van kijkers, die niet zoveel met religie hebben, voelde menigeen zich in het kruis getast. Gelukkig zijn er nog mensen die vinden dat er grenzen zijn. Grappen maken over de rug van anderen, met de vooropgezette bedoeling hen te beschadigen, heeft wat mij betreft weinig met humor te maken. Ook Ineke van Gent, Tweede – Kamerlid voor GroenLinks kwam aan de beurt. Voor haar werd door Giel Beelen ( gaat ie mee of zegt ie nee? ) de rol van Nixon, die toch al een tijdje dood is, in de verkiezingscampagne van Obama als valstrik opgezet. En Ineke ging mee. Heel erg dom, zegt ze achteraf zelf. Er zullen nog wel meer slachtoffers gevonden worden. Mensen die niet dom willen lijken. Er zal vast ook wel een val op te zetten zijn waar Giel Beelen in trapt. Want ook Giel wil vast niet dom overkomen. De vraag is wat wij met zijn allen wijzer worden van dit gedoe. Misschien komen we tot de ontstellende ontdekking dat we meer niet dan wel weten. Maar is dat nieuws? Van mij mag het Leerdammertje gewoon een kaasje blijven en is iedereen die toegeeft dat hij iets niet weet een absolute slimmerik. In tegenstelling tot wat wij willen geloven, zijn ook politici en journalisten maar gewone mensen en geen alweters. We moeten er maar aan wennen, dat we geleid en geïnformeerd worden door gewone, feilbare en ijdele mensen en niet door een soort Übermenschen. Als we onze verwachtingen op dat punt enigszins bijstellen zijn dergelijke programma’s plotseling veel minder leuk. Mocht Beelen de intentie hebben dat verwachtingspatroon bij ons bij te stellen, dan heeft hij mijn zegen. Ik betwijfel echter in hoge mate of hij die positieve intentie heeft. Het lijkt mij bij hem eerder te gaan om het voor sommige mensen mooiste aller vermaken, het leedvermaak.

Nog een keer Roermond

De kop van de rubriek ‘De Peilstok’ in Dagblad De Limburger van afgelopen zaterdag luidde: ‘Democratisch nog niet rechtvaardig’. Ik miste meteen het woordje ‘is’. ‘Wat vinden inwoners van Roermond?’ Hier was het woordje ‘de’ bewust en gelukkig maar weggelaten. Aan het woord kwamen namelijk vier van de 56.000 inwoners. Een welzijnswerkster, een programmamaker, een justitie leerkracht en een kunstenaar. Doorsnee van de bevolking zullen we maar zeggen. Wie nu op grond van de kop verwacht zou hebben dat een van die vier iets over democratisch hoeft niet rechtvaardig te zijn gezegd zou hebben kwam bedrogen uit. Een van de vier, de programmamaker, zei iets over democratie. ‘Als de (gemeente)raad en daarmee blijkbaar een groot deel van de bevolking vindt dat Van Rey moet blijven zitten, dan is dat zo’. Over de vraag of dat dan ook rechtvaardig is, sprak geen van de vier. Typisch geval van een vlag die de lading niet dekt of negatiever uitgedrukt stemmingmakerij. Deze krant , zoals ze zichzelf altijd zo beeldend beschrijft als deze krant een onthulling meent te hebben, vindt kennelijk dat een democratisch genomen besluit nog niet rechtvaardig hoeft te zijn. En daarin heeft ze gelijk. Een democratisch genomen besluit om alle buitenlanders het land uit te gooien is bijvoorbeeld niet rechtvaardig. Democratie is derhalve niet per definitie rechtvaardig. Maar inherent aan dat systeem is dat de meerderheid beslist. In Roermond is dat de meerderheid van de helft van de kiesgerechtigde bevolking. Van de 44.000 opgeroepen kiezers, kwamen in Roermond bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen in 2010 namelijk 50,94% naar de stembus, zeg maar een dikke 22.000 personen. De coalitie heeft 21 zetels in de gemeenteraad. Met een kiesdeler van 722 zou je globaal kunnen zeggen dat ze een dikke 15.000 inwoners van de stad vertegenwoordigt. Iets meer dan een derde van de stemgerechtigden dus. Van Zo werkt onze democratie inmiddels. Niet de meerderheid, maar de meerderheid van de helft beslist. Misschien is dat wel niet echt democratisch en toch rechtvaardig. Want dan had die andere helft ook maar moeten gaan stemmen. Ze hadden de gelegenheid maar hebben er geen gebruik van gemaakt, omdat de democratie hen kennelijk niet meer interesseert. Elders in de wereld vechten mensen ervoor totdat ze erbij neervallen, maar dat stadium zijn wij natuurlijk al lang gepasseerd. Wij zijn de democratie voorbij. In het artikel stond niet of de vier inwoners die aan het woord kwamen in 2010 hun stem uitgebracht hadden. Behept met vooroordelen als ik ben ga ik er, gezien hun beroepen, maar van uit dat ze dat wel gedaan hebben. Alles overziende bedacht ik dat de kop boven het artikel misschien beter had kunnen luiden: ‘Rechtvaardig, maar ook democratisch?’

Kan Reinhold Robbe niet beter emigreren?

Ik hoef het niet op te nemen voor Günter Grass. Daar heeft de Nobelprijswinnaar mij absoluut niet voor nodig. Hij heeft gesproken, in zijn geval geschreven, en doet er verder het zwijgen toe. Als je geknipt en geschoren wordt, moet je even doodstil blijven zitten. De reacties op zijn werk spreken hun eigen taal. Ik probeer slechts die taal goed te verstaan. Grass heeft het bestaande taboe op het leveren van kritiek, vooral door Duitsers, op Israel bewust en opzettelijk willen doorbreken. Is het niet juist een belangrijke maatschappelijke functie van kunst om bestaande normen en waarden te doorbreken, om vastgeroeste ideeën op losse schroeven te zetten?

Wie zijn gedicht echt gelezen heeft kan niet anders dan tot de conclusie komen dat hij dat op een genuanceerde manier doet. Niet alleen de opstelling van Israel , ook die van Iran en zijn eigen Duitsland wordt ter discussie gesteld. De meeste reacties hebben helaas niet het niveau van de bijdrage van Grass. Er zijn, ook in Israel, uitzonderingen. Een stabiele democratie moet op basis van argumenten in staat zijn met de kritiek die hij levert om te gaan, de discussie te voeren.

Een inreisverbod, omdat Grass ooit lid van de Waffen - SS was, probeert alleen de auteur te demoniseren. Grass is in oktober 1927 geboren. Als 17 – jarige kwam hij in Amerikaans krijgsgevangenschap. Hij heeft een nazi - uniform gedragen en is dus automatisch een geweldig oorlogsmisdadiger geweest . Het zou zo maar kunnen dat er grotere oorlogsmisdadigers in Israëlische legeruniformen rondlopen. De reactie van de staat Israel getuigt van angst voor confrontatie met de feiten en is erop gericht het Calimero – denken, waarmee daar vrijwel alles wat krom is rechtgepraat wordt, in stand te houden. Overigens verwacht ik niet dat Grass wakker zal liggen van het besluit dat het beloofde land voor hem niet langer toegankelijk is. Wie wil vrijwillig verblijven in een land waar de paranoia van de muren blijft druipen?

De Duitse regering reageert helemaal niet. Het Auswärtige Amt had wellicht op kunnen merken dat er in de Bondsrepubliek sprake is van vrijheid van meningsuiting en dat de heer Grass derhalve recht heeft op zijn mening, die overigens niet de mening van de regering is. De regering heeft er namelijk belang bij duikboten te kunnen blijven leveren. Dat is immers goed voor de economie en die is nu eenmaal belangrijker dan welk principe dan ook.

De kroon spant, wat mij betreft, de voorzitter van de Deutsch – Israelische Gesellschaft, Reinhold Robbe. Een naam om nooit te vergeten. Zijn reactie staat bol van dodelijke bijvoeglijke naamwoorden. Hij spreek van een ZOGENAAMD gedicht. Van een OPGEBLAZEN cultuurtitaan. Van een OUDE man die het contact met de werkelijkheid verloren heeft. Je zal maar gezegend zijn met zo’n pleitbezorger voor een goede relatie tussen Duitsland en Israel. Wat mij betreft heeft ook deze heer recht op zijn mening, maar als ik inwoner van Duitsland was, zou ik me een stuk veiliger voelen als hij onmiddellijk naar Israel emigreerde. Hij past beter in een cultuur waar argumenten gemeden worden en holle kretologie bon ton is.

Eerst goed lezen! Dan nadenken over de onstane ophef!

Was gesagt werden muss
(Günter Grass)

Warum schweige ich, verschweige zu lange,
was offensichtlich ist und in Planspielen
geübt wurde, an deren Ende als Überlebende
wir allenfalls Fußnoten sind.

Es ist das behauptete Recht auf den Erstschlag,
der das von einem Maulhelden unterjochte
und zum organisierten Jubel gelenkte
iranische Volk auslöschen könnte,
weil in dessen Machtbereich der Bau
einer Atombombe vermutet wird.

Doch warum untersage ich mir,
jenes andere Land beim Namen zu nennen,
in dem seit Jahren - wenn auch geheimgehalten -
ein wachsend nukleares Potential verfügbar
aber außer Kontrolle, weil keiner Prüfung
zugänglich ist?

Das allgemeine Verschweigen dieses Tatbestandes,
dem sich mein Schweigen untergeordnet hat,
empfinde ich als belastende Lüge
und Zwang, der Strafe in Aussicht stellt,
sobald er mißachtet wird;
das Verdikt "Antisemitismus" ist geläufig.

Jetzt aber, weil aus meinem Land,
das von ureigenen Verbrechen,
die ohne Vergleich sind,
Mal um Mal eingeholt und zur Rede gestellt wird,
wiederum und rein geschäftsmäßig, wenn auch
mit flinker Lippe als Wiedergutmachung deklariert,
ein weiteres U-Boot nach Israel
geliefert werden soll, dessen Spezialität
darin besteht, allesvernichtende Sprengköpfe
dorthin lenken zu können, wo die Existenz
einer einzigen Atombombe unbewiesen ist,
doch als Befürchtung von Beweiskraft sein will,
sage ich, was gesagt werden muß.

Warum aber schwieg ich bislang?
Weil ich meinte, meine Herkunft,
die von nie zu tilgendem Makel behaftet ist,
verbiete, diese Tatsache als ausgesprochene Wahrheit
dem Land Israel, dem ich verbunden bin
und bleiben will, zuzumuten.

Warum sage ich jetzt erst,
gealtert und mit letzter Tinte:
Die Atommacht Israel gefährdet
den ohnehin brüchigen Weltfrieden?
Weil gesagt werden muß,
was schon morgen zu spät sein könnte;
auch weil wir - als Deutsche belastet genug -
Zulieferer eines Verbrechens werden könnten,
das voraussehbar ist, weshalb unsere Mitschuld
durch keine der üblichen Ausreden
zu tilgen wäre.

Und zugegeben: ich schweige nicht mehr,
weil ich der Heuchelei des Westens
überdrüssig bin; zudem ist zu hoffen,
es mögen sich viele vom Schweigen befreien,
den Verursacher der erkennbaren Gefahr
zum Verzicht auf Gewalt auffordern und
gleichfalls darauf bestehen,
daß eine unbehinderte und permanente Kontrolle
des israelischen atomaren Potentials
und der iranischen Atomanlagen
durch eine internationale Instanz
von den Regierungen beider Länder zugelassen wird.

Nur so ist allen, den Israelis und Palästinensern,
mehr noch, allen Menschen, die in dieser
vom Wahn okkupierten Region
dicht bei dicht verfeindet leben
und letztlich auch uns zu helfen.

Objectieve en subjectieve volmaaktheid

Gisteren stonden op de opiniepagina van de NRC vier columns bij het afscheid van J.L. Heldring. Een daarvan schreef Bas Heijne. In zijn bijdrage staat de zin: “Wie niet in volmaaktheid gelooft, beziet de dwalingen van de wereld met een vergevingsgezinde blik”. Bestaat volmaaktheid echt of is ze slechts in onze geest, als ideaaltypering van iets of iemand aanwezig ? Als het altijd beter kan betekent dat tegelijkertijd dat het nooit geheel volmaakt is. Volmaaktheid is een filosofisch of theologisch concept, waarin iets of iemand een bepaalde eigenschap of alle eigenschappen in de hoogste mate bezit. Is een stoel volmaakt als je erop kunt zitten? Wat zouden wij nog van die stoel kunnen zeggen als hij volmaakt is? Misschien kunnen we er wel op zitten, maar zit hij desondanks niet lekker. Dan is de volmaakte stoel voor iemand met rugklachten een andere dan voor iemand die van dat lichaamsdeel geen hinder ondervindt. Volmaaktheid wordt zo tot een subjectief begrip. Tegelijkertijd blijkt de stoel meer eigenschappen te hebben dan het bieden van een mogelijkheid om erop te zitten. Hij kan ook nog mooi zijn of comfortabel. Objectief is de stoel volmaakt als je erop kunt zitten. Subjectief is de stoel volmaakt als we dat erop zitten ook nog als geriefelijk ervaren en hem ook nog mooi vinden. Als er mensen zijn die niet in volmaaktheid geloven , zijn er dan ook mensen die daarin wel geloven? Zijn mensen die er wel in geloven dan automatisch minder of niet geneigd de wereld met een vergevingsgezinde blik te bezien? Wie niet in volmaaktheid gelooft is wellicht eerder geneigd de wereld te accepteren zoals zij zich aan ons voordoet . Wie er wel in gelooft probeert de wereld misschien steeds weer te veranderen, beter maken, meer op het ideaalbeeld te laten lijken. Ondanks het feit dat we beweren dat niemand volmaakt is, zeggen we van sommige mensen wel dat ze volmaakt eerlijk of volmaakt integer zijn. Ze bezitten dan kennelijk één eigenschap in de hoogste mate. Hoe kunnen we ooit helemaal zeker weten of iemand volmaakt eerlijk of integer is? Bestaat er bij mensen ook een objectieve en een subjectieve volmaaktheid, net als bij de stoel? Ik zou kunnen beweren dat een mens objectief volmaakt is als alles erop en eraan zit en alle organen en systemen functioneren zoals het moet. Soms is het mogelijk iets te repareren of te vervangen en soms kan dat niet en moet de mens objectief onvolmaakt verder door het leven. Wanneer is de mens subjectief volmaakt? Gelovige mensen geloven er niet in. Wie zonder zonde is werpe al eeuwenlang de eerste steen. En het wordt kennelijk niet beter. Desondanks lijken met name politici en dienaren van God op aarde de schijn van volmaaktheid op te moeten houden. Zij lijken alle eigenschappen tot in de hoogste mate te moeten bezitten. Waar blijkt dat dit niet zo is, omdat zij ook slechts subjectief onvolmaakte mensen zijn en niet alle eigenschappen tot in de hoogste mate kunnen bezitten, leidt dit veelal tot de nodige commotie. Wordt die veroorzaakt door het feit dat we om de een of andere reden aannemen dat zij volmaakter dienen te zijn dan we zelf kunnen zijn? Of wellicht door het feit dat we allemaal eigenlijk wel in volmaaktheid geloven en van hen verwachten dat ze voorop gaan in de strijd om een betere wereld?

Waar blijven de vakbonden?

Is de positie waarin de Nederlandse vakbonden verkeren een indicatie voor de staat van de natie? Gaat het de Nederlanders zo goed, dat het kabinet rustig de zorg , het passend onderwijs en de sociale werkvoorziening om zeep kan helpen? Meer dan wat gemompel in de marge valt niet waar te nemen. De meerderheid heeft er kennelijk evenmin een probleem mee dat we van onze internationale solidariteit blijk geven door de ontwikkelingssamenwerking, wat er ook op te merken valt over de manier waarop die vorm zou moeten krijgen, uit te kleden. De enigen die bij ons nog wat tammetjes staken zijn leraren, arbeidsgehandicapten en niet te vergeten de politieagenten. Die kunnen dat ook rustig doen, want om de orde te handhaven ten opzichte van kolkende massa’s opstandige stakers zijn ze niet nodig. Hier en daar wat zogenaamde voetbalsupporters in het gareel houden en dan heb je het ook wel gehad. Hun christelijke vakbond, de ACP, scheidt zich nu af van de grote moederorganisatie CNV en praat met de NPB ( nu nog onderdeel van de FNV ) over een kleine overkoepelende politiebond, die over de arbeidsvoorwaarden kan onderhandelen zonder door de grote broers in de tang te worden gehouden. Die zijn volgens de dienaren van Hermandad namelijk niet meer met de inhoud van hun vak, maar enkel nog met polderen en zichzelf bezig. FNV Bondgenoten en de Abvakabo bepalen wat er gebeurt en dat is dus , afgezien van wat intern gekrakeel, niets. De groten willen ooit wel terug naar het vakbondsactivisme, maar de kleintjes willen liever sociaal overleg. Waar het plan was om op 1 mei aanstaande een nieuwe, sterke vakcentrale aan den volke te presenteren, lijkt de boel nu alleen nog maar verder uit elkaar te scheuren. Een gezamenlijk vakbondsalternatief voor de bezuinigingsplannen van het kabinet , die nu - met nu en dan verbroken radiostilte - uitgebroed worden, blijkt zelfs niet haalbaar.

Het heeft er alle schijn van dat de werknemersorganisaties ook weten dat er flink bezuinigd moet worden en dat zijn natuurlijk geen boodschappen die er bij de achterban in gaan als de bijbel in de ouderling. Waar de vakbonden niet voorop gaan in de strijd voor een rechtvaardige lastenverdeling, zijn we gelukkig gezegend met een kabinet dat toch naar niemand luistert en de pijnlijke maatregelen met groot vertoon van leiderschap zelf neemt. Zelfs Wilders moet door de bocht en doet er in ruil voor zijn verraad aan Henk en Ingrid nog maar een schepje Leers pesten en buitenlandershaat bovenop. De werkgevers manen , evenals Europa, het kabinet tot het met spoed door de zure appel heen bijten, terwijl de werknemersorganisaties het vooral druk hebben met interne reorganisaties, die nog wel tot het einde van het jaar zullen duren. Tegen de tijd dat alle maatregelen genomen zijn is er misschien ook wel weer tijd voor daadwerkelijke belangenbehartiging van de leden. Niet alleen politieke partijen, maar kennelijk ook de vakbonden missen inmiddels de voeling met de samenleving. Zichzelf belangrijk vindende kaderleden , die het verschrikkelijk druk hebben met vergaderen en hun carrière , maken bij beide de dienst uit. Het opmerkelijke is slechts dat ze van de leden geen schop onder hun achterste krijgen. Als vakbondslid zou je bijna moeten overwegen om naar Griekenland of Spanje te verhuizen.

Amnestie voor Bouterse?

Op 25 februari 1980 vond , vlak voor de verkiezingen die op 27 maart plaats zouden vinden, in Suriname de zogeheten sergeantencoup plaats. De militairen onder leiding van Desi Bouterse namen de macht over van de corrupte regering Arron. Er vielen vijf doden, het politiebureau in Paramaribo brandde af en er werd geplunderd. Aanvankelijk heette het dat Bouterse met zijn kompanen ingegrepen hadden om een einde te maken aan de malaise waarin Suriname verkeerde. Later was er sprake van revolutie. Feitelijk werd er een staatsgreep gepleegd. Al snel kwam er met Chin a Sen een nieuwe burgerpremier en daarmee leek de zaak geregeld. Met het verstrijken van de tijd en het uitblijven van nieuwe verkiezingen nam, na aanvankelijk gematigd optimisme, het verzet tegen de militaire machthebbers toe en daarmee ook het geweld waarmee het nieuwe regime in het zadel gehouden moest worden. Macht werkt verslavend. Op 8 december 1982 werden in Fort Zeelandia vijftien tegenstanders van het nieuwe militaire regime geliquideerd. Wat er in dat fort precies gebeurde is tot op de dag van vandaag nooit helemaal opgehelderd. De decembermoorden waren een triest hoogtepunt. Bouterse heeft de verantwoordelijkheid daarvoor erkend. Als militairen de macht grijpen gaat dat zelden zonder bloedvergieten. Collateral damage zullen we maar zeggen. Zonder in complotdenken te vervallen staat wel vast dat de nodige staatsgrepen plaatsvonden met steun van de machtige Verenigde Staten van Amerika, die om uiteenlopende redenen de omverwerping van diverse regimes mogelijk gemaakt hebben. Zelf hebben we onlangs in Libië nog aan zoiets meegewerkt en zijn we weer niet principieel genoeg om in Syrië hetzelfde te doen, terwijl de omstandigheden daar toch voldoende aanleiding voor geven. Geen enkel (voormalig) staatshoofd kan de verantwoordelijkheid voor martelingen, verdwijningen en moorden ontlopen. De Griekse juntaleiders van 1967 zijn in 1975 eerst tot de doodstraf veroordeeld, die later omgezet werd in levenslang. Pinochet heeft dankzij een fragiele gezondheid rechtszaken kunnen ontlopen. Hij werd ooit in Engeland gearresteerd en Spanje vroeg om zijn uitlevering om hem te kunnen berechten. De arme man was echter te ziek om uitgeleverd en berecht te worden. Bouterse is niet ziek, inmiddels weer president en probeert nu in eigen land de dans te ontspringen met Amnestiewetgeving en grote verzoeningscommissies. In het verleden blijven steken kan een behoorlijk hindernis vormen voor de toekomst. De staatsgreep in Suriname kan met enige goede wil en tegen de achtergrond van de toenmalige omstandigheden nog wel gelegitimeerd worden, al zullen er ook wel superdemocraten zijn die zoiets altijd principieel verwerpen. Wat nooit te legitimeren valt is het bewust en opzettelijk vermoorden van ( politieke ) tegenstanders. Mensen die er op die manier blijk van geven dat een mensenleven voor hen geen waarde heeft, dienen ter verantwoording te worden geroepen. Zoals het er nu uitziet zal de Amnestiewet in Suriname aangenomen worden. Het zou de internationale gemeenschap sieren als Bouterse , als verantwoordelijke voor de decembermoorden, zodra hij een voet over de grens zet, alsnog gearresteerd en berecht wordt. Maar wat doen we met Ahmedinejad, met Assad, met de Chinese leiders, met Poetin, met de leiders van andere bananenrepublieken ? Er lijkt nog wel wat werk aan de winkel op weg naar een voor iedereen rechtvaardige wereld.

J.L. Heldring stopt

Even stilstaan vandaag bij het feit dat Jérôme Louis Heldring , bijna 95 jaar oud, aangekondigd heeft te gaan stoppen met zijn column in de NRC. Zijn laatste column verschijnt aanstaande donderdag en zaterdag zal de NRC uitgebreid aandacht besteden aan het vertrek van Heldring. Dat worden dus bewaarexemplaren. Sinds januari 1960 neemt Heldring op eigenzinnige wijze de rubriek Dezer Dagen voor zijn rekening. Een aantal uitgangspunten kleuren zijn bijdragen. Hij probeerde vooral om de Nederlanders te betrekken bij de wereld om hen heen, maar had geen illusies over de effectiviteit van zijn columns. Naties willen zich, net als mensen, alleen maar van elkaar onderscheiden en dat leidt tot navelstaren, agressie en oorlog. Deze onderscheidingsdrift maakt volgens hem ook de eenwording van Europa tot een lastig, zo niet onmogelijk verhaal. Columnisten zijn er niet om oplossingen aan te dragen, maar juist om vragen te stellen en daardoor wellicht het nadenken over aangesneden kwesties te bevorderen. Geen uitroeptekens, maar vraagtekens. Het is moeilijk om jarenlang twee keer per week origineel te zijn. Herhalingen zijn niet te voorkomen. Heldring heeft zich jaren geleden al afgevraagd wanneer hij te oud zou zijn geworden om zelf te beoordelen of hij niet te oud was om zijn columns te blijven schrijven. Dat moment heeft hij nooit bereikt, want hij heeft nu zelf besloten ermee te stoppen. Dat zal menig, vooral links, jongmens plezieren, want zijn invloed, vooral op beleidsmakers, was hen al meer dan vijfentwintig jaar een doorn in het oog. Wat wilde deze rechtse ouwe lul eigenlijk nog? De verloedering van de taal aan de kaak stellen bijvoorbeeld. Dat deed hij jarenlang, maar uiteindelijk is hij daar ook maar mee gestopt. Hij zou zich gruwelijk ergeren aan televisiecommentatoren die de plek op de zere vinger menen te moeten leggen of aan het feit dat bij 1 tegen 100, waar Heldring waarschijnlijk nooit naar gekeken heeft, blijkt dat zo’n 20% van de Nederlandse bevolking niet meer blijkt te weten wat de uitdrukking ‘op de koffie komen’ betekent. Een van de lezers van NRC gaf als commentaar op de website dat de bezonken stijl van Heldring ook niet zo goed meer paste in de nieuwe NRC - stijl van onbekommerde rakkers. De vraag is of dat een compliment is voor de krant. Voor de hoofdredacteur van NRC kwam de aankondiging van Heldring toch nog als een verrassing. Waar Heldring zelf van mening is dat hij niet moet vervallen in een herhaling van de naar zijn mening uitgekauwde thema’s , had hij in de ogen van de hoofdredacteur nog wel even door kunnen gaan. Maar, zo zegt Heldring zelf, de inspiratie ontbreekt hem. Een bekend gevoel voor menig schrijver. Voor wie doe je het eigenlijk? Een journalistiek monument verdwijnt en dat is altijd jammer.

Cold Case

Willem van Oranje werd op 10 juli 1584 in Het Prinsenhof te Delft vermoord door Balthasar Gerards, die eigenlijk Gérard heette, uit Frankrijk afkomstig was en in de Delftse herberg ‘De diamant’ verbleef onder de schuilnaam François Guyon . Slachtoffer en dader zijn bij de politie bekend. Het motief voor de moord eveneens. Willem leidde de opstand tegen de koning Filips II van Spanje. De tachtigjarige oorlog ( 1568 – 1648 ) was het gevolg. Op 15 maart 1580 verklaarde Filips II Willem van Oranje daarom vogelvrij. Hij spraak een soort katholieke fatwa uit. Twee kogelinslagen in de muur zijn de stille getuigen van de gevolgen daarvan. De dader werd gegrepen en na stevige foltering door het gerecht tot het schavot met een schepje er bovenop veroordeeld: ‘omme aldaer eerst zijn rechterhant, daer hy het voorsz. verradisch moordadighe feyt mede bedreven heeft, met een gloeyende toesluytende yzer geschroyet ende afghebrant te worden, ende dat daer naer met gloeyende tanghen tot ses reysen ende verscheyden plaetsen so aen aermen, beenen, en t'gheen daer sijn lichaem meest met vleesch becleedt is, het vleesch uutgebrant en afghenepen sal worden, ende dat hij daer nae levendich aen vier quartieren ghehouden sal worden, beghinnende van onderen ende ten laesten hem den buijck opgesneden ende zijn hart levendich uuijtgenomen ende in sijn ansichte geworpen ende daernae zijn hooft affgehouden zal worden ende dat zijn vier quartieren opten bolwercken van der Haechpoorte, Oostpoorte, Ketelpoorte ende Waterslootschepoorte deser stede uuijtgehangen ende zijn hooft opte Schooltoorn achter het logement des voornoemden heeren Prince op een staecke gestelt, sullen worden, verclarende alle syne goeden geconfisqueert ten proffijte van den Heer’.

De gaten die de loden kogels uit de radslotpistolen in het stucwerk van de muur geslagen hebben zijn in de loop der eeuwen wat groter geworden door geboor van nieuwsgierige menselijke vingers. Volgens vele geschiedenisboeken sprak Willem nog enkele laatste woorden . ‘Mijn God, heb medelijden met mij en met dit arme volk’. Nu we met zijn allen in een stevige crisis verkeren zijn er kennelijk twijfels gerezen. God had geen medelijden met Willem en heeft het nu ook niet meer met het arme volk. Dus was een reconstructie noodzakelijk. Vast stond, dat Willem door Balthasar omgelegd was. Aangetoond kon worden dat de muur waarin de kogelgaten zitten er in 1584 ook al stond. Deskundigen hebben met vergelijkbare wapens als die van Gerards verder kunnen bewijzen, dat de kogels, die in Willems lichaam binnendrongen dit ook weer hebben kunnen verlaten om daarna de inslagen in de muur te veroorzaken. De meest markante conclusie van het cold case team is echter dat Willem van Oranje geen woord meer heeft gesproken, omdat hij op slag dood moet zijn geweest.

Eeuwen hebben wij derhalve ten onrechte geloofd, dat God, op voorspraak van ons Koningshuis, medelijden zou hebben met ons, zijn arme volk, dat de koning van Hispanje , samen met Willem, nog altijd in zijn volkslied eert. Waar een cold case team al niet goed voor is!