Over ratten en staatsraden

Als ik een ding geleerd heb is het wel dat je vijanden meestal dichterbij zijn dan je denkt. Frans Timmermans weet dat nu ook. Voordat hij overweegt een gooi te doen naar het partijleiderschap van de PvdA , wil hij eerst weten wie zijn emailtje aan de fractie naar de pers gelekt heeft. Dat kan hij gevoeglijk vergeten. Jaren geleden al las ik het meesterwerkje van Joep Schrijvers met de titel ‘Hoe word ik een rat?’. Ik kan het hem aanbevelen. Verplichte literatuur voor iedereen die samenwerking hoog in het vaandel heeft staan en zich afvraagt waarom het maar niet wil lukken. Konkelen, draaien, manipuleren, roddelen en zagen aan stoelpoten, samenzweren, streken uithalen, dubbele agenda’s, lekken, werken met de ellebogen en kontenkruiperij, het is allemaal normaal. Je bent bijna naïef als je probeert het spel netjes te spelen. Net zoals je naïef bent als je in de mogelijkheid van een andere, betere wereld blijft geloven. Govert Derix heeft er zaterdag nog een uitstekende column over geschreven in de Limburgse kranten onder de kop ‘Im Westen nichts Neues’. Het lijkt erop dat het rattengedrag tot norm verheven is. De belastingdienst, de politie, de PVV, de pers, allemaal bedienen ze zich van anonieme tipgevers. Verklikkers - meldpunten schieten als paddenstoelen uit de grond. De moed om elkaar aan te spreken hebben we verloren en wie het toch aandurft kan rekenen op een grote mond of krijgt op zijn minst te horen dat hij de gezelligheid en de lieve vrede niet moet verstoren. Gelukkig hebben we altijd nog de mogelijkheid om te kiezen. Zoals die twee journalisten die via facebook een multiculti overlastfeestje georganiseerd hebben in Utrecht. Samen tegenover wij-zij. Onze regering zou ook kunnen kiezen. Bijvoorbeeld om te luisteren naar de adviezen over voorgenomen wetgeving van de Raad van State. In vergelijking met het vorige kabinet geeft die Raad van State veel (60%) vaker een negatief oordeel en adviseert het betreffende voorstel niet naar de Tweede Kamer te sturen. Het kabinet legt die adviezen echter naast zich neer. De ratten van de verklikkers – meldpunten zijn in de ogen van onze regering kennelijk betere raadgevers op het gebied van nieuwe wetgeving dan de rechtsgeleerden van de Raad van State. Die kan dus binnenkort ook bij het oud vuil als er toch bezuinigd moet worden. Dan heeft ook Donner een verkeerde keuze gemaakt.