Saturday 17 January 2009

Verhaal

‘Ken je dat?’,vroeg ik hem. ‘Je bedenkt een verhaal, jouw verhaal, jouw kijk op de werkelijkheid. En dan, ineens, heb je het niet meer in de hand. Je eigen verhaal gaat er met je vandoor. Het neemt het heft in eigen handen. Je bent de regie kwijt. Jouw verhaal gaat letterlijk zijn eigen leven leiden. Je staat erbij, kijkt ernaar. Het overkomt je. Je kunt niet meer terug, zonder je gezicht te verliezen, ook al is het jouw verhaal niet meer. Het lijkt een beetje op ‘Two dragons’, het resultaat van een schrijfwedstrijd van ECI. De eerste bijdrage kwam van Esther Verhoef, waarna de beste hoofdstukken van de inzenders aan het verhaal werden toegevoegd. Het resultaat werd een thriller, die Esther waarschijnlijk niet bedacht zou hebben.
Zo heeft Wilders de opening van zijn campagne tegen de Islam bedacht. Slim inspelend op onderbuikgevoelens in de samenleving. Slim reagerend op een falend beleid met betrekking tot de integratie van minderheden. Slim gebruik makend van de snelheid, waarmee we leven. Zo snel, dat er geen tijd meer is om ergens echt over na te denken. Geen ruimte latend voor nuancering. Wie kritisch reageert, wordt verketterd en is een bange schijterd, die de waarheid niet onder ogen durft te zien. Weet je wat ik me wel eens afvraag? Wat zou die Wilders nu echt denken? Wat gaat er in die man om? Wat wil hij bereiken? Ik denk dat hij de regie over zijn verhaal al lang kwijt is. Het verhaal is uit zijn hand gelopen. Allerlei schreeuwers leveren dagelijks nieuwe bijdragen. De hele wereld doet mee.’
‘Wat zou er gebeurd zijn, als niemand gereageerd had?’, vroeg hij.
‘Ik weet het niet, maar ik vermoed dat hij dan steeds harder had moeten schreeuwen om gehoord te worden. Steeds ongenuanceerder had moeten worden. En tenslotte ongeloofwaardig. Nu hoeft hij niets meer te doen. Hij regisseert nog een filmpje, maar al lang niet meer het verhaal. De schreeuwers reageren al, voordat er ook maar een beeldje zichtbaar is geweest. Het verhaal gaat zijn eigen weg. Met tientallen bijdragen, maar zonder eindredacteur. En dat is het grote gevaar.’