Wednesday 9 November 2011

Woensdagochtend in het zuiden

De zon beschijnt haar aarde vanuit een strak blauwe hemel op een dag die gezien de tijd van het jaar eerder grauw zou moeten zijn als wil ze de mensjes hier in Vaals ietwat opbeuren. Over de rand van een kop zwarte Engelse thee werp ik een blik op de ochtendkrant. Mijn ochtendritueel heb ik net achter de rug. Gordijnen en raam open, bed opmaken, tanden poetsen en scheren, douchen, water in de koker, zakje in de kop, krant halen, twee sneetjes brood met margarine besmeren en beleggen met wat de ijskast nog te bieden heeft . Vanuit het gekoelde laadruim komt het signaal dat het langzaam weer tijd wordt voor een paar boodschappen. Door door de dampende thee beslagen brillenglazen zie ik aan de overkant van de straat vaag de eerste en eeuwige werkeloze van Vaals op zijn bankje zitten. In de luwte geniet hij van de zon en degenen die al aan het werk zijn. Levensgenieter Berlusconi kijkt vanaf de voorpagina met een strak smoelwerk de wereld in. Hij lijkt verslagen, maar ik meent toch een twinkeling in zijn ogen te bespeuren die op het tegendeel duidt. De Italiaanse economie mag dan niet flexibel zijn, Berlusconi is uiterst wendbaar en heeft meer levens dan een kat. Zelf heb ik niet zoveel levens, ik heb er maar een en dat is ver geleefd. Ik zou nog wel van alles willen aanpakken en ondernemen maar de kansen zijn gering. Misschien moet ik naar Italië, want daar is nog sprake van een gerontocratie. Het geklets over langer werken hier gaat grotendeels aan de werkelijkheid voorbij. Met bosjes tegelijk vliegen zelfs de jongere lui de straat op als dat voor het op peil houden van de winst noodzakelijk is. Limburg heeft het laagste percentage startende ondernemers van heel Nederland. Hogescholen en universiteiten trekken studenten die vervolgens weer vertrekken. Onder druk van de financiële markten bezuinigen we in Griekenland en Italië en ook hier alles kapot, waar we eigenlijk zouden moeten investeren wat we in goede tijden gespaard hebben. En nu stapt Dion Graus ook nog uit de parlementaire enquêtecommissie Financieel Stelsel. Alweer een klap voor Limburg. Als we dat maar overleven! Aan de andere kant is Limburg een stuk veiliger nu Graus Den Haag onveilig maakt. De Raad voor het Openbaar bestuur vindt dat de gemeenten fors groter moeten worden. Niks vrijwillig van onderop, maar met de harde hand van een regeringscommissaris van bovenaf. Het is goed geweest met die lokale priegelaars die niet in staat zijn steeds grotere regionale uitvoeringsorganen aan te sturen. Maar wel opletten dat de overheid het contact met de burgers niet verliest! De Raad heeft nog niet in de gaten dat het al lang zover is. De meeste dik betaalde regeringsadviseurs leven op een andere planeet. Er is meer behoefte aan een regeringscommissaris met de opdracht zoveel mogelijk adviesorganen en regionale uitvoeringsorganen op te heffen, waardoor de kans op meer germanistische burgernabijheid van de overheid substantieel toeneemt . En als klap op de vuurpijl krijgen we binnenkort de volgende oorlog op basis van twijfelachtige informatie van veiligheidsdiensten die de wereld steeds onveiliger maken en zal het vrijdag in Maastricht drukker dan ooit worden omdat het ons allemaal zo slecht gaat dat we massaal een dag uit ons dak moeten. De thee is op. De krant ook. Wat een ellende op zo’n mooie woensdagochtend.