Eind oktober van dit jaar probeerde KPN de kosten voor mijn mobiel abonnement via de door mij verleende machtiging tot automatische incasso te innen. Dat lukte even niet. Dat merkte ik, omdat enkele dagen later het mobieltje piepte van een SMS-bericht van KPN, waarin ik opgeroepen werd het bedrag alsnog te betalen. Dat deed ik op 23 november. Enkele dagen later ontving ik een door de heer Middelkoop ondertekende brief. KPN had van mij geld ontvangen en wist niet waarvoor. Of ik even wilde bellen. Barst, dacht ik. Eerst oproepen om te betalen en als het geld dan binnen is niet weten waarvoor je het ontvangt. Goed georganiseerd, die winkel. Op de avond van Sint's verjaardag merkte ik vervolgens, dat ik geen SMS-bericht meer kon versturen. Aanvankelijk twijfelde ik aan de functionaliteit van mijn toestel. Dat bleek echter in orde. Dus de papieren erbij en midden in de nacht 1200 bellen. Om administratieve redenen hadden ze mijn mobiel op non-actief gezet. Zo maar, zonder bericht of wat dan ook. Of ik even wilde bellen, want ze hadden enkele vragen. Vanaf de volgende dag 07.00 uur zouden ze bereikbaar zijn. Ik belde dus vanochtend. Eerst wederom 1200. Na het gebruikelijke keuzemenu en wachten, kreeg ik een mevrouw aan de lijn. Of ze kon helpen. 'U schijnt vragen te hebben,'zei ik. Postcode, huisnummer, klantnummer. Het nummergevoel kwam onmiddellijk op. 'U hebt de factuur over oktober niet voldaan.'
'Jawel, die is op 23 november betaald en op 26 november heb ik van u een brief gekregen, waarin u meldt, dat u niet weet waarvoor die betaling bedoeld is.'
'De bank heeft de betaling teruggedraaid.'
Door die opmerking werd ik aan het twijfelen gebracht.
'Dat ga ik nakijken en daarna bel ik terug.'
Mijn bank had helemaal niets teruggedraaid. Ik weer bellen. Dezelfde mevrouw.
'U kletst maar wat, de betaling is niet teruggedraaid.'
'Ja, ik zit hier ook om maar wat te kletsen,'sprak ze met het nodige sarcasme.
'Gaat u me nu weer aansluiten?'
'Nee, u moet eerst een bewijs van de betaling opsturen.'
'Nou wordt ie mooi. Ik krijg van u een brief, waarin staat, dat u niet weet waarom u van mij geld gekregen heeft. Het bedrag komt exact overeen met de nota van oktober. En nu wilt u van mij een bewijs dat ik betaald heb?'
Zo was het en er viel verder niet te praten.
Dan maar via het nummer van klantenservice. Weer een mevrouw. Toen die in de computer keek, zag ze daar al wel, dat ik een aanvaring met de mevrouw van 1200 had gehad. Ook met deze dame viel niet te praten. Ik was degene die niet wilde luisteren. Ik moest gewoon een bewijs van betaling faxen of opsturen. Wat ik ook probeerde te vertellen over die brief, die ze me zelf gestuurd hadden,het drong niet tot haar door. Toen ik, behoorlijk opgefokt nu, stelde dat het abonnement dan maar met onmiddellijke ingang gestopt moest worden, omdat ik met idioten verder niets meer te maken wilde hebben, kreeg ik te horen dat me dat dan wel op een boete te staan kwam. De maat was vol en met een 'val door, trut', nam ik afscheid. De wereld op zijn kop. Via de website van KPN stuurde ik nog een mailtje, maar dat zal wel nooit beantwoord worden. Mijn mobiele telefoon kan ik zelf nog steeds alleen maar passief gebruiken. En dat zal wel zo blijven tot maart 2011. Dan loopt het abonnement af en komt er een einde aan mijn langjarige relatie met KPN. Youp van 't Hek heeft gelijk. Ze zijn hun klanten niet waard. Liquideren die winkel!
