Zondag 5 juli stemmen de Grieken in meerderheid voor Europa en de Euro. De Tour de France trekt dan door Nederland, dus is het nog maar de vraag of het iemand iets interesseert.
Tsipras en Varoufakis, die tegen dat 'ja' zijn en door Europa niet langer vertrouwd worden, mogen dat 'ja' dan verder uitonderhandelen, als er tenminste nog iets te onderhandelen valt, of opstappen. Als ze opstappen heeft Europa even niemand om mee te onderhandelen. Dat is tijdwinst voor de Grieken. Maar uiteindelijk is het allemaal natuurlijk niet meer dan 'Spielerei', zoals de Duitsers het zo mooi zeggen. En juist de Duitsers zouden beter moeten weten.
Griekenland kan niet gered worden als de rest van Europa het de Grieken onmogelijk maakt het geld te verdienen, dat nodig is om (een deel) van de staatsschuld af te lossen. De Grieken dwingen om de economie kapot te bezuinigen helpt dus niet. De economie heeft juist een impuls nodig. Er moet dus geinvesteerd worden. De winnaars van de eerste wereldoorlog hebben de fout, die nu gemaakt wordt, eerder gemaakt en dat had de tweede wereldoorlog tot gevolg, omdat de herstelbetalingen Duitsland uitknepen. Dat foutje is in 1953 hersteld door het 'London debt agreement', waarin de Duitsers ongeveer de helt van hun totale schuld van 30 miljard Deutshe Marken werd kwijtgescholden, in combinatie met een samenhangend pakket van afspraken, dat het 'Wirtschaftswunder' mogelijk gemaakt heeft.
De Grieken uit de Europese Unie, die feitelijk geen unie is, want als dat wel het geval was hadden we dit probleem niet, gooien helpt ook niet, want dan krijgen al die regeringen die geld aan de Grieken geleend hebben om hun eigen banken overeind te houden niks en mogen ze -via de Europese Centrale Bank- die arme bankiers weer eens overeind houden over de ruggen van hun belastingbetalers, zodat die rustig verder kunnen gaan met het spelen van hun dodelijke spelletjes. Ze kiezen dan wel, in goed overleg met de overige criminelen die geld verdienen aan dit soort spelletjes, het volgende slachtoffer. En de Grieken drijven we zodoende in de open armen van Poetin.
Intussen wordt er heel wat afgelogen over die Grieken. Ze zijn lui, gaan te laat met pensioen en hebben een gigantisch begrotingstekort. Dat is allemaal niet waar, maar geen hond die naar de waarheid kraait, want die komt op dit moment gewoon even slecht uit. De stemming is al anti-Europa en meer daarvan kunnen we nu even niet hebben. Nu moeten onze zogenaamde leiders ballen tonen en streng zijn voor de Grieken!
Echter, de enige redding voor Europa is solidariteit! De sterken helpen de zwakkeren om sterker te worden in plaats van ze nog verder te verzwakken, zoals nu het geval is. Op dezelfde manier als de Duitsers na de tweede wereldoorlog geholpen zijn. En die hadden het toch echt even iets bonter gemaakt dan de Grieken nu. Het is daarom goed te begrijpen, dat Tsipras en Varoufakis hun poot stijf houden, ook al is het Griekse volk inmiddels zo bang gemaakt, dat het zondag 'ja' zal zeggen tegen zijn kwelgeesten.
Tuesday 30 June 2015
Saturday 27 June 2015
Teveel democratie......?
Zou er een nationale bevolking op deze aarde te vinden zijn, die als je ze vraagt: 'Willen jullie bezuinigen?', volmondig of ook maar in meerderheid 'ja' roept? Waarschijnlijk niet. Dat soort vragen duidt eerder op een gebrek aan leiderschap,dan dat ze blijk geven van een edele democratische gezindheid. Er zijn mensen die beweren dat de gemiddelde burger niet verder denkt dan zijn rechter kontzak. Misschien is dat een onderschatting. Maar houden wat je hebt, in de verdediging gaan als je zogenaamde verworven rechten aangetast worden, weerstand tegen verandering, het is allemaal zo menselijk.
Tsipras wil het de Grieken vragen. Wilders wil de Nederlanders vragen of ze de Grieken nog langer willen helpen. Cameron gaat de Britten vragen of ze nog wel deel willen uitmaken van Europa. Nee, nee en nog eens nee. De Grieken halen intussen zoveel mogelijk geld uit de muur. Uiteindelijk zullen veel mensen niet eens meer aan hun eigen geld kunnen komen. Dat is immers door de zogenaamde leiders en de banken verkwanseld. De eerste hebben teveel schulden gemaakt om herkozen te worden en het volk zoet te houden en de laatste hebben die schulden gefinancierd met het geld van de mensen of zelfs met virtueel geld. De banken en beleggers willen de poen met rente terug en de regeringen kunnen niet terugbetalen zonder fors te bezuinigen, voorzieningen uit te knijpen en de lasten voor de gewone mensen steeds verder te verhogen.
Europa wordt met grote snelheid een gemiste kans. Een droom die in een nachtmerrie eindigt. Net zoiets als op de Filipijnen, waar Benigno (Ninoy) Aquino nog steeds de beste President is, die het land nooit gehad heeft, omdat hij eerder vermoord werd. Zo wordt ook Europa van binnenuit uitgehold en om zeep geholpen voordat het ooit echt als een politieke eenheid bestaan heeft. We hadden natuurlijk al lang de Verenigde Staten van Europa moeten hebben en 28 gouverneurs in plaats van eigengereide premiers, presidenten, koningen en wat dies meer zij. Zover is het niet gekomen. In tegenstelling tot de Verenigde Staten van Amerika en grootmachten als China en India, stonden allerlei nationale en nationalistische gevoeligheden de politieke eenwording in de weg. Zolang we konden profiteren van de grotere markt, van de economische unie, was het allemaal wel goed. Maar samen de pijn delen is natuurlijk andere koek. Dan breken er, naar beste Afrikaanse traditie, stammenoorlogen uit.
Ironisch genoeg dreigen nu de Grieken, nota bene het land waar in Clithenes (Athene) heel lang geleden de democratie zo ongeveer uitgevonden werd, als eerste land uit de Europese Unie geschopt te worden. En dat allemaal omdat we leiders hebben die teveel vragen en te weinig met visie en inspirerend leiden. Leiders die niet in staat zijn de macht van de financiele markten te beteugelen, de banken in de hand te houden, de tering naar de nering te zetten en duidelijk te maken, dat een verenigd Europa de enige kans is om op het wereldtoneel nog een rol van enige betekenis te spelen.
Maar waarom zouden die 28 landen een rol van betekenis moeten spelen? Ze kunnen zich heel goed zelf bedruipen, een muur om het land zetten, hun oude munteenheid weer invoeren, wegkruipen onder een warme nationalistische deken en de rest van de geschiedenis in vrede en welvaart leven. Ze hebben toch zeker geen boodschap aan globalisering, connectiviteit en duurzaamheid. Too much democracy (and a lack of leadership) will kill you in the end!
Tsipras wil het de Grieken vragen. Wilders wil de Nederlanders vragen of ze de Grieken nog langer willen helpen. Cameron gaat de Britten vragen of ze nog wel deel willen uitmaken van Europa. Nee, nee en nog eens nee. De Grieken halen intussen zoveel mogelijk geld uit de muur. Uiteindelijk zullen veel mensen niet eens meer aan hun eigen geld kunnen komen. Dat is immers door de zogenaamde leiders en de banken verkwanseld. De eerste hebben teveel schulden gemaakt om herkozen te worden en het volk zoet te houden en de laatste hebben die schulden gefinancierd met het geld van de mensen of zelfs met virtueel geld. De banken en beleggers willen de poen met rente terug en de regeringen kunnen niet terugbetalen zonder fors te bezuinigen, voorzieningen uit te knijpen en de lasten voor de gewone mensen steeds verder te verhogen.
Europa wordt met grote snelheid een gemiste kans. Een droom die in een nachtmerrie eindigt. Net zoiets als op de Filipijnen, waar Benigno (Ninoy) Aquino nog steeds de beste President is, die het land nooit gehad heeft, omdat hij eerder vermoord werd. Zo wordt ook Europa van binnenuit uitgehold en om zeep geholpen voordat het ooit echt als een politieke eenheid bestaan heeft. We hadden natuurlijk al lang de Verenigde Staten van Europa moeten hebben en 28 gouverneurs in plaats van eigengereide premiers, presidenten, koningen en wat dies meer zij. Zover is het niet gekomen. In tegenstelling tot de Verenigde Staten van Amerika en grootmachten als China en India, stonden allerlei nationale en nationalistische gevoeligheden de politieke eenwording in de weg. Zolang we konden profiteren van de grotere markt, van de economische unie, was het allemaal wel goed. Maar samen de pijn delen is natuurlijk andere koek. Dan breken er, naar beste Afrikaanse traditie, stammenoorlogen uit.
Ironisch genoeg dreigen nu de Grieken, nota bene het land waar in Clithenes (Athene) heel lang geleden de democratie zo ongeveer uitgevonden werd, als eerste land uit de Europese Unie geschopt te worden. En dat allemaal omdat we leiders hebben die teveel vragen en te weinig met visie en inspirerend leiden. Leiders die niet in staat zijn de macht van de financiele markten te beteugelen, de banken in de hand te houden, de tering naar de nering te zetten en duidelijk te maken, dat een verenigd Europa de enige kans is om op het wereldtoneel nog een rol van enige betekenis te spelen.
Maar waarom zouden die 28 landen een rol van betekenis moeten spelen? Ze kunnen zich heel goed zelf bedruipen, een muur om het land zetten, hun oude munteenheid weer invoeren, wegkruipen onder een warme nationalistische deken en de rest van de geschiedenis in vrede en welvaart leven. Ze hebben toch zeker geen boodschap aan globalisering, connectiviteit en duurzaamheid. Too much democracy (and a lack of leadership) will kill you in the end!
Wednesday 24 June 2015
Labbekakken
Meneer De Boer, de voorman van Nederland's grootse werkgeversclub VNO-NCW, noemt honderdduizenden Nederlanders met een uitkering labbekakken, die zo snel mogelijk weer aan het werk moeten. Om dat te stimuleren moet de bijstandsuitkering omlaag.
Ik hou wel van mensen met uitgesproken opvattingen, vooral als ze nergens op slaan.
Meneer De Boer heeft overigens geen banen in de aanbieding. Ondanks eerdere (loze) beloften. In tegendeel. De Nederlanders moeten zich voorbereiden op de volgende grote ontslaggolf. Hoe stom kun je zijn?
Als meneer De Boer gezegd zou hebben: Ik heb 100.000 banen beloofd. Ik heb nu 100.000 banen in de aanbieding en kan niemand vinden die ze in wil vullen, terwijl er tegelijkertijd 100.000den mensen in de bijstand zitten, dan had ik begrip op kunnen brengen voor zijn uitspraak. Nu kan ik er enkel om lachen.
Dit is zoooo 1620, het jaar waarin 'Labbekak' kennelijk voor het eerst gebruikt werd. Antieke werkgevers rethoriek.
Nederlanders begrijpen al lang dat het woord werkgever geen toepasselijke beschrijving is van de activiteiten die de leden van meneer De Boer's club ontplooien. Banen worden gecreeerd door consumenten, niet door ondernemers. Ondernemers zijn geen werkgevers, maar werkgebruikers en winstpakkers.Vooral het laatste. De winst moet groeien. Dat is voor de meeste ondernemers nog altijd belangrijker dan al het andere, waaraan lippendienst bewezen wordt, en het staat op gespannen voet met het scheppen van banen, want die kosten nu eenmaal geld.
Tegelijkertijd beginnen in Finland proeven met een basisinkomen, nota bene voorgesteld door een regering van liberalen, populisten en conservatieven. Meneer De Boer zal wel gruwelen van het idee alleen al. Maar bij echte ondernemers begint zo stilletjes aan het besef door te dringen dat duurzaamheid (sustainability) op alle fronten (en zeker niet alleen het milieu) belangrijker is dan winstmaximalisatie en dat stakeholders minstens even belangrijk zijn als shareholders.
Van een voorzitter van de grootste ondernemersorganisatie in Nederland zouden genuanceerdere uitspraken verwacht mogen worden en zeker een meer visionaire en inspirerende kijk op de toekomst. Het is simpelweg te makkelijk om een half miljoen medelanders weg te zetten en in een adem te stellen, dat je zelf niets te bieden hebt.
Ik hou wel van mensen met uitgesproken opvattingen, vooral als ze nergens op slaan.
Meneer De Boer heeft overigens geen banen in de aanbieding. Ondanks eerdere (loze) beloften. In tegendeel. De Nederlanders moeten zich voorbereiden op de volgende grote ontslaggolf. Hoe stom kun je zijn?
Als meneer De Boer gezegd zou hebben: Ik heb 100.000 banen beloofd. Ik heb nu 100.000 banen in de aanbieding en kan niemand vinden die ze in wil vullen, terwijl er tegelijkertijd 100.000den mensen in de bijstand zitten, dan had ik begrip op kunnen brengen voor zijn uitspraak. Nu kan ik er enkel om lachen.
Dit is zoooo 1620, het jaar waarin 'Labbekak' kennelijk voor het eerst gebruikt werd. Antieke werkgevers rethoriek.
Nederlanders begrijpen al lang dat het woord werkgever geen toepasselijke beschrijving is van de activiteiten die de leden van meneer De Boer's club ontplooien. Banen worden gecreeerd door consumenten, niet door ondernemers. Ondernemers zijn geen werkgevers, maar werkgebruikers en winstpakkers.Vooral het laatste. De winst moet groeien. Dat is voor de meeste ondernemers nog altijd belangrijker dan al het andere, waaraan lippendienst bewezen wordt, en het staat op gespannen voet met het scheppen van banen, want die kosten nu eenmaal geld.
Tegelijkertijd beginnen in Finland proeven met een basisinkomen, nota bene voorgesteld door een regering van liberalen, populisten en conservatieven. Meneer De Boer zal wel gruwelen van het idee alleen al. Maar bij echte ondernemers begint zo stilletjes aan het besef door te dringen dat duurzaamheid (sustainability) op alle fronten (en zeker niet alleen het milieu) belangrijker is dan winstmaximalisatie en dat stakeholders minstens even belangrijk zijn als shareholders.
Van een voorzitter van de grootste ondernemersorganisatie in Nederland zouden genuanceerdere uitspraken verwacht mogen worden en zeker een meer visionaire en inspirerende kijk op de toekomst. Het is simpelweg te makkelijk om een half miljoen medelanders weg te zetten en in een adem te stellen, dat je zelf niets te bieden hebt.
Subscribe to:
Posts (Atom)