Wednesday 4 January 2012

Europa in Amerika

Op 6 november 2012 wordt de nieuwe president van de Verenigde Staten van Amerika gekozen. De voorverkiezingen bij de Republikeinen zijn gisteren begonnen in Iowa. Mitt Romney heeft met acht stemmen verschil gewonnen. Omdat hij zich al zeker waant van zijn nominatie richtte hij in de campagne zijn pijlen niet op zijn Republikeinse tegenkandidaten, maar op zijn Democratische opponent Barack Obama. Hij verweet hem, dat hij van de Verenigde Staten een soort Europa wil maken. Europa is een land, zei hij, waar mensen niets hoeven te verdienen maar overal recht op hebben. En verder beantwoordde hij de vraag van een journalist wat er dan mis is met Europa met ‘ik ben er trots op dat het BNP van de Verenigde Staten vijftig keer zo groot is als dat van Europa’. Zijn voornaamste tegenkandidaat, Rick Santorum, is de kleinzoon van een Italiaanse mijnwerker. Volgens Santorum is zijn grootvader in 1925 uit ItaliĆ« vertrokken omdat de fascist Mussolini – net als Obama met zijn zorgverzekering voor alle Amerikanen – de mensen afhankelijk wilde maken van de staat. Dat maakt allemaal weer eens duidelijk dat de verkiezingen in Amerika over Europa gaan.

Bij alles wat de Amerikanen van de Europeanen onderscheidt is er ook iets dat ze delen. De toenemende afkeer van de politiek. Voor het eerst in de geschiedenis van het land geloven Amerikaanse ouders niet meer dat hun kinderen het beter zullen krijgen dan zij het zelf hebben. Geert Mak schrijft het momenteel allemaal op in zijn nieuwe boek ‘Reizen zonder John’ , dat naar verwachting in mei verschijnt. Een half jaar voor de verkiezingen. Ik ben benieuwd of de Amerikaanse variant van ‘In Europa’ nog van invloed zal zijn op de uitslag. In ieder geval lijkt het mij een goed idee om iedere Amerikaan die ‘Reizen zonder John’ koopt ‘In Europa’ daar gratis bij te geven. Met twee van die pillen is de gemiddelde Amerikaan een half jaar zoet en kan het geblaat in de campagnes aan zich voorbij laten gaan.

Griek

De maandagavond is sedert enige tijd mijn vaste griekavond. Gisteren werd het voor het eerst een grieknacht. Om half zes vanochtend was ik thuis na twee potten haringen , 50 scampi’s en de nodige biertjes. We zaten met zijn vieren rond een tafel en hebben de nacht gebruikt om van ontstaan tot vergaan ons licht op de aarde te laten schijnen. Giorgos , van beroep kelner en afgestudeerd aan de TH in Aken zonder zijn diploma op te halen, gelooft in het bestaan van een hogere macht. Die hogere macht zorgt voor evenwicht, beweert hij. De wereld bestaat uit tegenstellingen, zoals warm en koud, licht en donker, klein en groot, arm en rijk, maar er moet altijd een zekere mate van evenwicht zijn. God grijpt in als wij mensen het een of andere evenwicht onherstelbaar dreigen te verstoren en er is geen macht op aarde die hem dan tegen kan houden. Alhoewel ik zelf niet in een hoger macht geloof ben ik wel een verklaard aanhanger van evenwicht. Vragen hielden ons een hele nacht uit de slaap. Amateurfilosofen aan het werk, vanaf de muur bekeken door Alexander de Grote en het Paard van Troje. Girogos en ook Alex kennen hun geschiedenis. Het lot van Socrates noopt ook ons tot voorzichtigheid bij onze waarheidsvinding. Er zijn altijd schenen in de buurt. Veel vragen en goed luisteren is belangrijker dan veel beweren, daar waren we het over eens. Wat weten we van elkaar? Van onszelf? De risicoloze maatschappij, de verhouding van de mens tot de natuur, Search for Extra-Terrestrial Intelligence (SETI), de kracht van de elementen, het zijn in de tijd, begin en einde tegenover de eeuwigheid. Alle hoeken van het heelal, als die er al zijn, hebben we gezien. Er zijn volgen Giorgos twee ruimteschepen naar ons onderweg. Daar heb ik vandaag op de site van SETI nog naar gezocht, maar ik kon geen bevestiging van dat bericht vinden. Zouden ze ons dat eigenlijk wel vertellen? Een zeldzame nacht om niet snel te vergeten. Vier mannen weten meer en zijn dichter bij elkaar gekomen. Enigszins onevenwichtig ging ik naar huis. Op zoek naar hernieuwd evenwicht.