Ik had Ali, zo zal ik hem hier noemen, al enkele keren gezien. Maar nog niet echt gesproken. Vanmiddag kwam hij, in gezelschap van een andere man, mijn zaak binnen.
Ze gingen in een hoekje zitten en haalden een laptop tevoorschijn. Die stond even later op de bar. Ik keek naar beelden van een aanslag in Kirkuk. De verslaggever ter plaatse bleek de man in Ali's gezelschap te zijn. Ali is sedert 1991 in Nederland. De journalist sinds april 2009. Hij leert inmiddels Nederlands in Heerlen. Ik kreeg les in de geschiedenis van de Koerden. 33 miljoen mensen zonder staat of natie, maar met een identiteit. Provincie van het Osmaanse Rijk, de republiek Mahabad. Tot zover hebben ze het gebracht. In het noorden van Irak zijn de ontwikkelingen hoopgevend, maar in Turkije en Iran is het tegendeel nog altijd het geval. Het Koerdisch gebied beslaat een oppervlakte ter grootte van Frankrijk ( 530.000 km2 ). Er leven bijna evenveel Koerden in Turkije als Nederland inwoners heeft. Een op de vijf inwoners van Turkije is een Koerd en 30% van het Turkse grondgebied is Koerdisch van oorsprong. Ik zie ook beelden van 'bloedige vrijdag' 16 maart 1988, toen Saddam Hoessein zijn gifaanslag op Halabjah pleegde, die 5000 mensen het leven kostte. Schokkende beelden. Ik had ze al eens gezien. Ali Chemicalie kende ik van naam.
Mijn Ali vocht vanaf zijn veertiende voor de onafhankelijkheid van zijn volk. Tot hij op zijn twintigste in de Amna Suraka gevangenis van Saddam belandde. Een weggeschoten hiel en een uit zijn arm verwijderde kogel. Martelingen. Goede en slechte mensen. Zo ziet Ali de wereld. 'God straft de slechte mensen. Kijk maar naar Australie', zei hij. En Nederland komt ook nog aan de beurt. Want God staat aan de kant van de goede mensen. 'De Turken en de Amerikanen vinden ons terroristen. Dat zijn we niet. Waren jullie terroristen toen jullie terug vochten toen Hitler jullie land binnengevallen was? We worden allemaal belazerd door de Amerikanen. Die veroorzaken alle ellende in de wereld. Kijk maar naar de huidige crisis.De Amerikanen zaten ook achter de oorlog tussen Irak en Iran. Saddam werd door de Amerikanen in de steek gelaten en probeerde de Arabische wereld te verenigen. Dat lukte hem ook. Maar op het laatste moment werd hij door Egypte, door Moubarak, onder druk van de Amerikanen in de kou gezet en daarna door Kuwait. Daarom viel hij dat land aan.' Mijn Koerdische kennissen zijn geen vrienden van Saddam. Maar nog minder van de Amerikanen.
