De service is vermoord voor het geld. We hebben , zoals Johan van de Beek vandaag in zijn column in De Limburger schrijft, de gezellige eenmanszaakjes van vroeger vaak zelf vermoord omdat de grootgrutters goedkoper waren en we bezaten ook nog de vermetelheid om voor de service toch naar de kleine winkelier te gaan totdat hij het loodje moest leggen, omdat we een paar centen wilden sparen, zodat we twee in plaats van een keer op vakantie konden. ‘Zolang de economie, de hebzucht onze enige motor is hebben we geen schijn van kans,’ zei Herman van Veen deze week in Kunststof TV. Groei en geld gaan ten koste van openheid en tolerantie. Het verhaal van Mauro is een schande voor Nederland en voor elk ander land waar het zich af zou spelen. Verdwijn hier en verrek daar maar is de boodschap. Want we hebben nu eenmaal een welvaart te verdedigen en regeltjes. Regels zijn niet vanzelf doelmatig , doch enkel als we ze allemaal braaf gehoorzamen.
Service is van vroeger net zoals slijten. Tegenwoordig is alles al eerder kapot. De onderhoudseconomie is een vervangingseconomie geworden. Kapot inne nuije, d’r pap zal wal duije, zeggen de Limburgers! Het is een van de voorbeelden van verstoring van het evenwicht en van verwaarlozing, van een gebrek aan aandacht, van arrogante domheid.
Het evenwicht tussen economisch en sociaal is verstoord. Hele samenlevingen raken in onbalans. We verwaarlozen elkaar en hebben vooral aandacht voor het geld. Kijk eens naar bedrijven als KPN, Ziggo, Volta, VGZ of verzekeraars in het algemeen, RABO of banken in het algemeen. Of de politie. Daar werken heel veel mensen , die helaas een salaris ontvangen om er een puinhoop van te maken. Ze hebben regels, soms een uniform met een pet, en dus hebben ze altijd gelijk. Ze hoeven niet zelf na te denken, ze zijn niet in staat te nuanceren, te argumenteren, te luisteren, een betaling correct te registreren, voor tijdige aansluiting te zorgen, een storing dezelfde dag te verhelpen, een afspraak na te komen, situaties in te schatten en ga zo maar door. Ze kunnen prima brieven schrijven vol met dreigende taal als een van hun regeltjes overtreden wordt. Prima debiteurenadministratie, geen service. Vaak kosten die brieven meer dan de omvang van de overtreding in geld uitgedrukt is, maar het is een automatisme. Veelal worden de brieven elektronisch aangemaakt en niet eens meer ondertekend. Ontmenselijking. Het is onnadenkendheid, het is zonder aandacht voor de mens of de omstandigheden erachter. Geen tijd. Bel je, dan hang je tientallen minuten te wachten totdat je een of andere meneer of mevrouw van een callcenter aan de lijn krijgt die van toeten noch blazen weet, maar wel de regeltjes uit het hoofd geleerd heeft en gemiddeld twee minuten met je mag praten. Zelfs dan verdienen ze nog geld aan je. Aan die aandachtsloosheid gaan we kapot. Schaalvergroting in onderwijs, gezondheid- en ouderenzorg, gemeenten en bedrijven heeft niet geleid tot verbetering van de dienstverlening maar wel grotere afstand, minder aandacht en minder service. Tot een gigantisch verlies aan kwaliteit. En dat zal ons opbreken.
Ik kan daar , nu ik sinds gisteren toch bezig ben mijn Achilleshiel te tonen, verschrikkelijk boos over worden en ik weiger in toenemende mate om nog met dit soort instituten mee te doen. Domheid is geen gebrek, maar een zelfstandige macht, schreef Matthijs van Boxsel. Met idioten kun je niet communiceren. Tegen sufheid, koppigheid en schaamteloosheid valt niet te argumenteren. Ik reageer niet meer op hun brieven, lees ze niet eens meer, deponeer ze ongeopend het ronde archief in en zal wel zien waar het schip uiteindelijk gaat stranden. Dan maar failliet en/of de bak in. Ik verdom het om nog langer naar hun serviceloze pijpen te dansen. Ik ontworstel mij aan het kuddegedrag, dat hun regels doelmatig maakt. Het wordt tijd voor een fundamentele koerswijziging! Kies voor service en zorg voor elkaar!
