Laten we een nieuwe vijand zoeken. Gezamenlijke vijanden verenigen het volk. Kunnen we een gezamenlijke vijand buiten Limburg vinden? PSV of misschien beter iets verder weg Ajax. Of AZ. Het beste is misschien wel FC Groningen. Daar wil toch niemand heen om te vechten. Limburg bestaat niet. Die gedachte kwam bij me op toen ik alle commentaren op de voorgenomen fusie ( of is het toch een overname ) van Fortuna Sittard en Roda JC las. De nuance in de commentaren viel me mee. Voetbal is emotie, is identificatie, is gezonde rivaliteit. Maar het is ook verstand en verantwoordelijkheid. Dat is een moeilijke combinatie. Je moet een groot mens zijn om tegelijkertijd met je hoofd in de wolken en met beide voeten op de grond te staan. Liever failliet dan fuseren. Mijn hart wordt uit mijn borst gerukt. De club is van de supporters en niet van de bobo’s. Leedvermaak in Maastricht en Venlo. Berusting in Sittard. Woede in Kerkrade. Emotie en identificatie. Is dit nieuws? 960.000 Limburgers interesseert het helemaal niets. Op naar een nieuwe toekomst. Verstand. Relativering. Verantwoordelijkheid. Veel commentatoren hebben geen identiteit. Ze verschuilen zich achter veel- of nietszeggende pseudoniemen. Alsof ze schrikken van hun eigen taalgebruik, alsof ze weten dat ze fatsoensgrenzen overschrijden. Maar ja, het lucht zo lekker op. Anoniem worden in de massa, die zich collectief misdraagt, geeft een gevoel van veiligheid en rechtvaardiging.
Bijna elke week luister ik wel een keer naar een Rowwen Hèze. Soms is het beter iets moois te verliezen, dan dat je het nooit hebt gehad, zingen ze. En heel Limburg brult mee. Van noord tot zuid. Het is een kwestie van geduld, die Limburgse identiteit.
