Cruijff en tien trainers dreigen met een juridische aanval op Ajax. De volksmond beweert dat liefde en haat dicht bij elkaar liggen. Ik betwijfel dat . Waar de zogenaamde liefde omslaat in haat verschijnen advocaten op het toneel. Zelf ben ik twee keer officieel gescheiden en een keer onofficieel, ik ben dus ervaringsdeskundige. De eerste officiële keer ging het soepel, we waren nog jong en onervaren. De tweede keer stroef en met advocaten. De onofficiële daartussenin was de meest pijnlijke. Voor mij is het amper voorstelbaar dat mensen die beweren van elkaar te hebben gehouden elkaar tot de laatste theelepel bevechten. De ware liefde is onvoorwaardelijk. Ze geeft zichzelf en accepteert de ander zoals die is om wie en wat die is. In de dagelijkse praktijk blijkt nogal wat liefde van de voorwaardelijke soort te zijn. Van de soort die , als ze gefrustreerd wordt, de aanval opent. Cruijff houdt hoogstwaarschijnlijk van Danny Coster en/of omgekeerd. Hij is al bijna zijn hele leven met haar getrouwd en zij met hem. Dat maakt hem/hen al uitzonderlijk. Ik moet hem er van verdenken dat hij heel goed weet wat ware liefde is. Slechts met de grootst mogelijke tegenzin laat ik een advocaat los op iemand die ik liefheb. Ware liefde verdwijnt nooit, ze is voor eeuwig. Zo ook de clubliefde.
In mijn visie is het daarom onvoorstelbaar dat Cruijff, die het voortdurend over clubliefde heeft, zou besluiten een batterij juristen op zijn grote liefde los te laten. Tenzij zijn liefde voor Ajax van de voorwaardelijke soort is. Ik hou van Ajax, zolang de club doet wat ik zeg. Ajax heeft vele minnaars gehad voor Cruijff en vele na hem. De club heeft hen allen lief, gaf en geeft hen de ruimte zich te ontwikkelen. Ze mochten zelfs vreemd gaan, zoals Cruijff naar Barcelona. Het werd hen gegund, want ware liefde verdwijnt nooit. Ware liefde verstaat de kunst van het loslaten. Zoals ouders hun kinderen los laten, zodat ze hun eigen leven kunnen gaan leiden en hen tegelijkertijd altijd weer in de armen sluiten als ze huiswaarts keren. De dynamiek van de liefde. Toenadering en verwijdering, arm in arm. Ajax houdt meer van Cruijff dan Cruijff van Ajax. Die conclusie is onontkoombaar.
Ajax was al groot toen Cruijff nog geboren moest worden. Ajax zal groot zijn lang nadat Cruijff het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld heeft. Niemand is groter dan de club. Ajax zou bereid zijn Cruijff op de middenstip van de Arena te begraven als de wet op de lijkbezorging dat toe zou laten. Cruijff daarentegen probeert Ajax mee in zijn graf te nemen. Hij beantwoordt de liefde die de club hem geeft met een moorddadige wurggreep, knijpt alle lucht eruit. Naar lucht happend hangt de club in de touwen van de arena. De onvoorwaardelijke liefde van Ajax voor Cruijff zal het uiteindelijk winnen van de voorwaardelijke liefde van Cruijff voor Ajax.
