Bij de dood van twee oorlogsverslaggevers

De Verenigde Naties zijn in januari gestopt met het tellen van de doden in Syrië. Meer dan 7500 zijn er in het afgelopen jaar gevallen, waarvan het overgrote merendeel burgers. Ziekenhuizen zijn onveilig. Op benedenverdiepingen van woningcomplexen wordt gericht geschoten, want kelders om in te schuilen zijn er niet. In verschillende steden is op straat niemand zeker van zijn leven. Een Amerikaanse verslaggeefster en een Franse fotograaf zijn gisteren in Homs omgekomen bij een bombardement, waarbij drie andere journalisten gewond raakten. Het leger van Bashir al Assad wist zogenaamd niet dat die journalisten er waren. Alsof dat wat had uitgemaakt. Zou er werkelijk iemand in de wereld te vinden zijn die gelooft dat er geen wandaden meer plaatsvinden als er journalisten in de buurt zijn? Dan zou het eenvoudig zijn. Zet op elke straathoek een journalist en er gebeurt niets meer. Nee, eerder het tegendeel is waar. Zelfs als er niets te melden valt zijn er altijd wel journalisten in de buurt die een vuurtje aansteken en vervolgens weten te berichten dat er vuur is waar rook is. De grote behoefte aan nieuws wordt nogal eens bevredigd ten koste van de zorgvuldigheid en dat maakt het voor menigeen aantrekkelijk journalisten te gebruiken om wat openstaande rekeningen te vereffenen. Als burgemeester Aboutaleb geweten had, dat er journalisten bestonden, was hij vast niet naar Sao Paulo gevlogen om de belangen van de Rotterdamse haven te behartigen. Burgemeester Hoes moet zijn werk maar op de fiets doen, want rijden in een dienstauto is per definitie verdacht. Carla Peijs mag nooit meer fruit aan haar bezoekers aanbieden of het zelf eten, laat staan een bloemetje op tafel zetten. In Den Haag wordt het gemeentehuis nooit meer verbouwd of opgeknapt en de wethouder van Amsterdam stopt onmiddellijk met zijn inspanningen om de Olympische Spelen van 2028 naar zijn stad te halen. Hij kan dat toch ook telefonisch afhandelen, al moet hij dan wel uitkijken dat de rekening niet te hoog oploopt. De gedeputeerden van Noord-Holland blijven gewoon thuis als er geen chauffeurs beschikbaar zijn om een dienstauto te rijden of ze rijden zelf, want een taxi gebruiken is welhaast misdadig. Klinkklare onzin allemaal, maar wel prime time nieuws bij RTL. Even grote onzin als dat Assad Homs niet gebombardeerd zou hebben als hij geweten had dat daar journalisten waren. Maar voor journalisten die hun leven riskeren in de buurt van die idioot en met heel veel moeite proberen te achterhalen wie er nu eigenlijk waarom op wie schiet heb ik veel meer respect dan voor journalisten die een slaatje proberen te slaan uit de onderbuikgevoelens van een volk dat alle bestuurders bijna per definitie verdacht is gaan vinden en daarom binnenkort waarschijnlijk zonder komt te zitten.