De dag erna

Maandag 12 september 2011. Vrijwel mijn hele dag stond gisteren in het teken van tien jaar 9|11. Herdenkingsbijeenkomsten in New York, Washington, Shanksville en Londen. Indrukwekkende reportages en documentaires, zoals de 102 minuten die alles veranderden bij SBS6. Unieke geluidsfragmenten uit de Twin Towers en vlucht United Airlines 93. Waar kun je het na zo’n dag nog over hebben? Misschien over de moed die nodig is om je te verzetten? Alles lijkt zo in het niet te verzinken als de impact van die aanslagen een dag lang voorbijkomt. Het ongeloof en de angst op de gezichten van mensen. Het verdriet , maar ook de trots van nabestaanden. De verschillende manieren waarop mensen verwerken wat hen overkomen is. Maar ook de ongelooflijke chaos en het opvallende gebrek aan coördinatie en communicatie bij de autoriteiten in de verenigde Staten. Is het nog van belang wat een uiterst irritante Opstelten bij Buitenhof te melden had? Zou die man ooit door iets te raken zijn? Die weet het allemaal wel heel zeker. Een optimistisch realist noemt hij zichzelf. Weer zo’n liberaal zonder ideaal. Een echte nachtwaker. Ga maar lekker slapen, lieve burgers, en laat mij het maar regelen. Dan komt het allemaal goed. Wat is het belang van het feit dat Rutte nu plotseling wel bereid is om wat soevereiniteit prijs te geven, als alles toch maar eigen belang is? Er is niets pervers aan de financiële crisis, het is allemaal heel rationeel, zei oud top-ambtenaar Pieter Korteweg . Moraal speelt geen enkele rol. Je kunt anderen hun schuld wel vergeven of kwijtschelden, maar ze moeten er wel een prijs voor betalen. Is het echt van belang dat Frans Willeme niet de eerste Nederlandse burgemeester in Duitsland geworden is? Heeft het nog enige betekenis, dat Leon Frissen vandaag officieel afscheid neemt als gouverneur van Nederlands Limburg en dat hij een fervent voorstander van het Rijnlands model is? Wat knap, dat VVV gelijkspeelt tegen PSV. Maar voor wie is dat belangrijk? Wat heeft nog betekenis als je ziet wat mensen elkaar aan kunnen doen? Heeft het nog zin om daar een standpunt over in te nemen? Of is het beter maar geen standpunt meer in te nemen en nog slechts te registreren? Koos van Zomeren heeft, zo zei hij gisteren bij Boeken van de VPRO, in zijn SP-tijd alle standpunten opgebruikt. Wat mooi was om te registreren is hoe die verschrikkelijke tragedies mensen hier en daar nader tot elkaar brengen. Kennelijk zijn daar rampen en verschrikkelijke tragedies voor nodig. Al het andere lijkt ‘spielerei’ van mensen die vooral zichzelf erg serieus nemen. Snelle oplossingen zijn er, volgens hoogleraar Arnoud Boot, niet. Met hem droom ik vannacht maar verder van een wereldregering, die met ons allemaal het beste voor heeft.