De Sinterklaasweek lijkt beslissend te worden voor de toekomst van ons continent en misschien wel van de wereld. Standard & Poor’s voert de druk op. De Chinezen houden, zoals vooralsnog te verwachten viel, de hand op de knip. Zij herinneren zich 1997 nog wel. Mevrouw Merkel en meneer Sarkozy broeden op een nieuw Europees ei, dat eind deze week als kuiken uit de schaal moet kruipen. De genen van Merkel bevatten automatische sancties, die van Sarkozy soevereiniteit . Welke karaktereigenschappen krijgt het kuiken? Omdat genetische conflicten voorgebakken lijken, gaat het Europees Hof van Justitie politieagent spelen. Elke Europese staat is soeverein tot het gerechtshof vaststelt dat de begrotingsafspraken niet nageleefd worden. Dan treden de automatische sancties in werking. De regel is 3%. Wie naar boven afwijkt krijgt een acceptgiro in de bus. Het land dat toch al een begrotingstekort heeft krijgt daardoor een nog groter tekort en moet dientengevolge extra bezuinigen. Zolang het spannend is moeten de regeringsleiders elke maand bij elkaar komen. De bazen van de afzonderlijke landen blijven dus de Europese Commissie buitenspel zetten, om van het Europees Parlement nog maar helemaal te zwijgen. De zware Europese commissaris lijkt van de baan en vervangen door het Hof van Justitie. De stabiliteitsobligaties, ook wel eurobonds genoemd, die de rente lager zouden kunnen houden komen er ook niet, omdat de Europese commissie er voorstander van is en de regeringsleiders daarom alleen al niet. Neelie Kroes put zich de laatste tijd weliswaar uit in complimenten voor de nationale staten, maar het mag niet baten. Net zoals de banken elkaar onderling niet meer vertrouwen doen de regeringsleiders dat evenmin. Stuk voor stuk verdenken ze hun collega’s ervan, dat die de boel zullen flessen als ze ook maar even de kans krijgen om goedkoop aan geld te komen. Het kuiken wordt een schichtig wezentje , dat voortdurend angstig om zich heen moet kijken. Het mag door niemand aangeraakt worden, want heeft het eenmaal de overheersende lucht van een staat, zullen de andere het onmiddellijk dooddrukken. Zo gaat dat nu eenmaal in de natuur.
Het nieuwe kuiken is daarom bij voorbaat kansloos. Het zal niet lang leven. Papa en mama hebben er bij de geboorte van hun eerste kuiken al niet voor gekozen een gezamenlijke huishouding te gaan voeren. Ze gaven de voorkeur aan iets wat op een LAT - relatie lijkt , maar zelfs dat niet is. Ze gingen ook niet naar de notaris voor een samenlevingscontract. Nee, het is geen liefdeskuikentje. Het zal niet opgroeien tot een volwassen wezen, dat door zijn ouders en de hele familie gesteund wordt op de weg naar zelfstandigheid. Van die ene nacht vol passie in Maastricht hebben de ouders meer dan spijt. En toch is het weer gebeurd. Ze kunnen niet met, maar ook niet zonder elkaar. En grote delen van de familie evenzeer. Het standsverschil blijkt zelfs met verstand moeilijk te overbruggen. De ouders en de hele familie hebben het vooral druk met zichzelf en bemoeien zich onvoldoende met de opvoeding ( het gelijk van Marja van Bijsterveldt ) van de kuikens die ze verwekken. Die laten ze over aan een internaat met vestigingen in Brussel en Straatsburg. Een keer per maand gaan ze op bezoek om in ieder geval de schijn van betrokkenheid en verantwoordelijkheid op te houden. Misschien is het beste alternatief voor de toekomst van het nieuwe kuiken het voor adoptie af te staan.
