Saturday 24 January 2009

Wachten op de knal

Hoe zit dit bestaan in elkaar ? Wat is onze plaats op dit planeetje in het onmetelijke heelal? Hoe zit het met de belangrijkheid die we onszelf – als menselijk ras – toedichten en die zwaar gerelativeerd moet worden? We zijn niet opgewassen tegen 10 weken extreem warme temperaturen. Dan wordt het oppervlaktewater te warm, waardoor het niet meer gebruikt kan worden om onze elektriciteitscentrales te koelen en de stroomvoorziening in gevaar komt. Wie heeft een aggregaat ? Wat gaat er allemaal mis als we geen stroom meer hebben. Of geen drinkwater. De rampen zijn niet te overzien. Aardbevingen. Bosbranden. Een springvloed. Wekenlange regen. Het weer alleen al. We praten er waarschijnlijk zo veel over omdat we intuïtief weten, dat het onze grootste vijand is. En maar doen alsof we het allemaal onder controle hebben. Wijsneuzen genoeg. Het gaat goed met de democratie. Maar de vrijheid is in gevaar. De dictatuur van de minderheid dreigt. De jacht, een oermenselijke activiteit, staat onder druk. Dreigt te worden verboden door acties van zichzelf ethisch hoog achtende cultuurmalloten, die niet beseffen hoe ver ze inmiddels van de natuur verwijderd zijn. Medici en andere fanatici grijpen de macht. Proberen de samenleving naar hun hand te zetten. Mensen lijken eeuwig te willen leven. Zouden we de tijdelijkheid niet beter kunnen benutten als we haar accepteerden en niet zo krampachtig probeerden te verlengen? De rokers worden aangepakt. Wie volgen? De bromfietsers, de automobilisten, de ruimtevaarders, de wc-gebruikers. Waar leidt dit toe? Wat willen we bereiken? Gaat het echt allemaal om macht ? Wie wil het voor het zeggen hebben ? En wat gebeurt er als ze het voor het zeggen hebben ? Of als anderen ook iets te zeggen willen hebben ? Praten, maar ook nog steeds slaan, schoppen en schieten. Onze compromissen sterven in schoonheid en wij in onze compromissen. Niets is meer eenvoudig of duidelijk. Alles is ingewikkeld of gecompliceerd. We kunnen de werkelijkheid niet uitleggen omdat ze te moeilijk voor ons geworden is. Is dat echt zo ? Of is die eigenlijk heel simpel, maar willen we dat niet meer zien. Leef met vlag en wimpel, maar hou het simpel. Als teveel mensen het begrijpen zijn er teveel machtig. Kennis is toch macht ? Binnen- en buitenlandse – ismen en - isten vormen de grootste bedreiging voor het evenwicht , de stabiliteit van onze samenleving. Het zijn de intoleranten die ons voortbestaan bedreigen. Het zijn degenen die hun wil, hun opvattingen, hun visie met ( politieke ) dwang aan anderen proberen op te leggen. Maar ook zij die niets te verliezen hebben. Waarvoor geen perspectief bestaat. Zij nemen, zonder aanzien des persoons , zonder respect voor leven wat ze nodig denken te hebben. Tegen hen zal niet opgetreden worden. Dat is te gevaarlijk voor onze agentjes. Die dachten zekere, door de overheid betaalde, baantjes te hebben. Maar toch zeker geen werk, waarbij gevaar voor eigen leven een factor van betekenis zou kunnen zijn. De samenleving wordt uit het lood geslagen, verliest haar evenwicht en komt ten val. Er is een chronisch gebrek aan leiding en charisma. Wij accepteren nauwelijks nog leiding, want we weten het toch allemaal beter. Ons systeem is rot. De worm zit erin. Van binnenuit wordt het opgevreten. Langzaam, maar heel zeker. Tot het ploft. Het wachten is alleen nog maar op de knal.