Nationaliteit

De Raad van State heeft de regering geadviseerd om geen punt te maken van de eventuele dubbele nationaliteit van in Nederland verblijvende personen en evenmin Nederlanders hun nationaliteit te ontnemen wanneer ze een andere aannemen. Niet dat dit advies veel uit zal halen, maar opmerkelijk is het desondanks. Het nut van beide maatregelen is volgens het adviesorgaan nergens aangetoond. Dat hoeft natuurlijk niet automatisch te betekenen, dat de voorgestelde maatregelen dat nut ook niet hebben. We hebben lang geloofd dat de aarde plat was, omdat niet aangetoond was dat ze rond of ovaal is en desondanks was en is ze dat. Het kan een kwestie van voortschrijdend inzicht zijn. Ik beschouw mijn nationaliteit als een toevallige verworvenheid. Ze is me bij mijn geboorte in de schoot geworpen. Ze geeft voor mij niet meer aan, dan dat ik toevallig op een bepaald stukje van deze aarde in de wereld geworpen ben. Alles wat daarna nog aan die toevallige nationaliteit gekoppeld wordt, wordt in mijn ogen al gauw gevaarlijk of op zijn minst een beetje eng, omdat ik mij eigenlijk een wereldburger voel. Ik zou veronderstellen, dat mensen die bewust voor een bepaalde nationaliteit kiezen gemotiveerd zijn om dat te doen. Door die keuze te maken geven ze toch al blijk van een versterkte band met het nieuwe plekje aarde waar ze, om wat voor redenen dan ook, terecht gekomen zijn. Het gedwongen verwerpen van de eerdere, toevallig verkregen nationaliteit voegt daar verder niets aan toe. Wie daar desondanks voor pleit is een wij – zij denker. Je moet helemaal bij ons willen horen en niets meer met die anderen te maken willen hebben. En als je voor die anderen kiest, wordt je er bij ons uitgegooid. Dan ben je het eenvoudigweg niet langer waard om een van ons te zijn, je bent deloyaal. Marokkanen en Argentijnen kunnen hun nationaliteit nooit verwerpen, omdat hun regeringen dat niet toestaan. Turken moeten in sommige gevallen eerst betalen, om hun niet vervulde militaire dienstplicht af te kopen. Eigenlijk is het van de gekke, dat een regering meent te kunnen of moeten bepalen welke nationaliteit ik wil hebben, omdat we de wereld opgedeeld hebben in min of meer toevallig tot stand gekomen nationale staten. Er zijn nog steeds nationale staten waar burgers niet zo maar uit kunnen als ze dat al zouden willen. Waarschijnlijk omdat de machthebbers er bang voor zijn dat iedereen zou vertrekken als hij de kans kreeg. Dat zegt niks over de nationale trots van die mensen, maar alles over de staat van de natie. Nationaliteit komt op die manier al gauw in de buurt van nationalisme en, zoals gezegd, dan wordt het wat mij betreft eng. Het liefst zou ik alle nationaliteiten die er maar zijn willen verwerven, me vrij over de wereldbol willen bewegen als ik daar behoefte aan voel en ik zou me echt gelukkig voelen als ik als wereldburger overal met open armen ontvangen word.