Monday 26 March 2012

ObamaCare

Mag de overheid, de staat de burgers dwingen een verzekering af te sluiten? Heeft de staat het recht het koopgedrag van de burgers te reguleren? Het Amerikaanse Hooggerechtshof buigt zich deze week over die fundamentele vraag. Ter discussie staat Obama’s voornemen om voor alle Amerikanen een verplichte zorgverzekering in te voeren. De gemoederen zijn verhit. De tegenstanders wijzen op de fundamentele rechten van de mens. Het recht op leven, op vrijheid en op eigendom. Onvervreemdbare rechten. Het is niet mogelijk om daar afstand van te doen. Ze zijn prepolitiek, van God gegeven. Geen Europese toestanden in Amerika! Niks verplichte autoverzekering, AOW, rookverbod. Oprotten met dat paternalisme. In die opvatting is ook de verplichting om belasting te betalen een vorm van diefstal gepleegd door de overheid. De staat steelt een deel van het inkomen, dat ik met hard werken verdiend heb. Dat is moderne slavernij. Die opvatting grijpt terug op de door John Locke in zijn ‘State of Nature’ geformuleerde ‘Law of Nature’ en de daarop gebaseerde Onafhankelijkheidsverklaring van Thomas Jefferson. We kunnen onze natuurlijke rechten niet opgeven en die ook niet van anderen afpakken. Een willekeurige meerderheid kan niet bepalen wat ik met mijn inkomen moet doen. Dat bepaal ik zelf en dus regel ik zelf mijn beveiliging, mijn pensioen, mijn ziektekostenverzekering enzovoort. Dat is de lijn van veel conservatieve republikeinen in de Verenigde Staten.

Daartegenover staat de opvatting dat we met deze individuele, onvervreemdbare, natuurlijke rechten wel degelijk iets kunnen doen als we besluiten deel uit te gaan maken van een gemeenschap, als we een samenleving vormen, als we het bestaan van zoiets als gedeelde verantwoordelijkheid erkennen. Wanneer we bijvoorbeeld allemaal individueel moeten zorgen voor de handhaving van onze fundamentele rechten zijn we terug in het wilde westen. Eigenrichting viert dan hoogtij. Daarom roepen we politie en openbaar ministerie in het leven en betalen ze met een vrijwillige bijdrage ( belasting), die de overheid mag innen. Instemming is daarbij een fundamenteel punt. We stemmen ermee in dat de staat ons recht op leven, vrijheid en eigendom beschermt. De overheid kan daarbij niet arbitrair te werk gaan, er zijn regels ( wetten ) nodig. En tegelijkertijd wordt de rol van de overheid beperkt door onze onvervreemdbare, natuurlijke rechten. Er is een voortdurend spanningsveld rond de vraag hoever de overheid kan, mag gaan. In een democratie worden de regels door de meerderheid vastgesteld en is iedereen daaraan gebonden omdat hij of zij ervoor kiest deel uit te maken van die samenleving. Ook degenen die het er niet mee eens zijn moeten betalen, want het kan niet zo zijn dat ze niet betalen voor, maar wel profiteren van voorzieningen die de meerderheid in het leven geroepen heeft. En precies dat laatste is in de Verenigde Staten nu wel het geval. En daaraan willen de meeste democraten, onder leiding van Obama , in ieder geval voor wat betreft de gezondheidszorg, nu een einde maken.

Twee topadvocaten gaan deze week voor het Amerikaanse Hooggerechtshof met elkaar in debat over deze twee fundamenteel verschillende opvattingen. De argumentaties zijn op de websites van Donald Verrilli , de landsadvocaat, en Paul Clement, die de oppositie vertegenwoordigt, te volgen. Zelf hang ik de tweede aan en hoop dat het Hooggerechtshof ObamaCare toe zal staan.