Wednesday 11 January 2012

Nurten Albayrak

Nurten Albayrak voelt zich gerehabiliteerd door de uitspraak van het gerechtshof in Den Haag. Ze mag niet langer op non-actief gesteld worden en kan op 1 maart formeel weer aan de slag. Het COA en in het verlengde daarvan Minister Leers kan onzorgvuldigheid verweten worden. Er was nogal wat ophef over het salaris van mevrouw Albayrak. 273.000 euro zou ze verdienen. Een dure dienstauto met chauffeur voor de deur. Toen ze in 2004 directeur - bestuurder van het COA werd bestond de Balkenende - norm nog niet. Ze kreeg hetzelfde salaris als haar voorganger. 189.000 euro plus vakantiegeld plus een eindejaarsuitkering. Het verschil tussen salaris en loonkosten is nog niet tot iedereen doorgedrongen. Dat salaris heeft ze zich niet zelf toegekend. Wat PVV’er Fritsma roept over zelfverrijking is derhalve klinkklare nonsens. Natuurlijk zou het mevrouw lbayrak in de ogen van velen gesierd hebben als ze zich in 2006 vrijwillig aan de Balkenende – norm aangepast zou hebben, maar daar staat tegenover dat de meeste Nederlanders meesters zijn in het verdedigen van verworven rechten en dat over die beruchte norm ook nog wel een boompje opgezet zou kunnen worden.

Een ander verhaal is de angstcultuur die er bij het COA onder leiding van mevrouw Albayrak zou heersen. Volgens haar is er van een schrikbewind geen sprake, maar ze kan zich wel voorstellen dat COA - medewerkers bang zijn hun baan te verliezen. Het COA is nu eenmaal een duiventil. Het aantal asielzoekers is onvoorspelbaar en fluctueert sterk. Daarmee beweegt ook de personeelsomvang sterk op en neer. Iedereen in de organisatie weet dat, er zijn afspraken over de te volgen procedures en talrijke commissies zien toe op de naleving daarvan. Dat is een erg formele opstelling. Volgens Hans Spekman, de kersverse PvdA – voorzitter, zijn de medewerkers wel degelijk bang voor haar. Hoe hij dat weet wordt niet duidelijk, maar hij roept het wel. Op 1 maart moet ze dus maar een kamertje krijgen en vooral niets doen als het aan hem ligt. Net als de opmerkingen van Fritsma zijn ook die van Spekman nonsens. Maar er zijn nu eenmaal politici die overal een mening over hebben ook al worden ze niet gehinderd door al te veel feitenkennis.

Voor Albayrak is daarmee de baard af en ze heeft 1 maart al in haar agenda genoteerd. Of het allemaal zo makkelijk zal gaan moet nog blijken, maar ik waag het te betwijfelen. Mevrouw Albayrak komt op mij over als een kordate tante met een stevige geldingsdrang. Daar is op zich niets mis mee. En toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ze op communicatief vlak wat steekjes heeft laten vallen. Zij staat daarin niet alleen. De Raad van Toezicht, de Minister en de makers van de reportage die op 18 september 2011 over Albayrak uitgezonden werd blijken eveneens meer van de krommunicatie dan van de communicatie te zijn. Het heeft er dus alle schijn van dat barbertje moest hangen. Waarom precies zal wel nooit helemaal duidelijk worden. Zeker niet als al die anonieme klagers in hun hok blijven zitten en te laf zijn om eerst intern en - als dat niet helpt – daarna openlijk de strijd met hun baas aan te gaan. Angst blijkt ook hier weer een slechte raadgever en effectief communiceren blijft een kunst.

Muizen in de Tweede Kamer

Het januarinummer van Filosofie Magazine heeft als thema ‘Hoe Chinezen denken?’ We zijn dus al wat opgeschoten sinds Kishore Mahbubani in 1998 zijn boek ‘Can Asians think?’ publiceerde. Het gaat gelukkig niet meer om de vraag of ze kunnen denken, maar om hoe ze dat doen en waarom ze het zo doen als ze het doen. Confucius, Lao Zi, Boeddha, Marx, Mao en zelfs Jezus leveren in het huidige China een wonderbaarlijk mengelmoes aan gedachten en overpeinzingen op. Van de allesoverheersende rol van de familie tot plat materialisme. Van het belang van hiĆ«rarchie tot feng shui. Vanuit onze westerse arrogantie hebben wij jarenlang gedacht dat zij niet denken konden. Iedereen die niet doet wat wij doen moet wel achterlijk zijn. Van de weeromstuit zijn de Chinezen een aantal dingen gaan doen die ze van ons afgekeken hebben. En verdomd, ze doen die dingen nog beter dan wij het ooit gedaan hebben. Gelukkig maar, want daarom kunnen en moeten ze ons nu te hulp schieten.

Toch moet ervan uitgegaan worden dat er al weldenkende Chinezen waren toen wij nog in bomen leefden. Ons past derhalve wat meer bescheidenheid en, zoals Confucius al adviseerde, voorzichtigheid met woorden. Dat geldt eens te meer voor ons Nederlanders, de Chinezen van Europa. Hoe denken wij? Kunnen wij denken? Wat houdt ons bezig? Waar maken wij ons druk over?

Ik word bepaald niet vrolijk van wat onze gemoederen voornamelijk lijkt te bewegen. De hoofdbedekking van de majesteiten , een satirisch filmpje bij DWDD met majesteitelijke hoofden gemonteerd op blote lichamen, een dappere majesteit die een steile loopplank weet te bedwingen of de muizenplaag in de Tweede kamer. Muizen! Gevaarlijke beesten! Het Chinese dorp Lishui kende ooit een plaag van witte muizen. Duizenden. Ze werden gevangen, in zakken gestopt en opgeruimd. Op het eiland Gough in de Zuid - Atlantische oceaan zijn de aanwezige muizen drie tot vier keer zo groot geworden dan normaal en hebben zich tot carnivoren ontwikkeld. Ze vallen in groepen vogels aan en peuzelen die met huid en haar op. Ze mogen wel uitkijken daar in de Tweede Kamer. Westminster Palace had in 2008 ook last van de beestjes. Gif, vallen en katten boden een oplossing. Maar katten mogen in Nederland niet van de Partij voor de Dieren, gif is helemaal uit den boze en in vallen moeten de beestjes levend gevangen worden. Wie moet voor zo’n muizenvangende kat zorgen? En misschien vangen die katten wel helemaal geen muizen meer omdat ze zo goed verzorgd worden. Want Nederlandse katten zijn net als Nederlandse mensen. Ze hoeven niet meer voor zichzelf te zorgen, er wordt voor ze gezorgd. Het wachten is op een voorstel om de kat stemrecht te geven. Zou er in China ook kattenvoer te koop zijn? Misschien valt er voor ons nog wat te leren van hoe de Chinezen denken. Deng Xiaoping wist immers al dat het niet uitmaakt of de kat zwart of wit is, als hij maar muizen vangt!