De burger zegt de overheid vaarwel. Zo ongeveer kopte De Volkskrant afgelopen zaterdag. Onderzoek lijkt te bevestigen wat de Trendrede verleden week al verwoordde , we zijn op weg naar zelfsturing.
Politici en bestuurders hebben het zó druk met zichzelf en met elkaar, dat onder de bevolking wel de idee post moet vatten dat hen geen tijd rest om op te lossen wat als werkelijk problematisch waargenomen en ervaren wordt.
Van Rey, onderkoning van Roermond en lid van de Limburgse Provinciale Staten voor de VVD , is een mooi voorbeeld. Een politiek monument zo langzamerhand, prototype machtsdenker. Ik dicht hem een geweldige eigendunk toe. Hij ontleent die aan bijeen gerommelde stemmen en voelt zich daardoor gemandateerd om complotten te smeden , zoals spinnen hun web weven, waarin zijn politieke tegenstanders verstrikt raken en uiteindelijk onschadelijk gemaakt worden. Wanneer dat doel bereikt is heft hij zijn handen in onschuld ten hemel en bagatelliseert zijn rol. Hij liegt en bedriegt en is ervan overtuigd dat zijn politieke doel, zoveel mogelijk naamsbekendheid en stemmen voor zichzelf en zijn partij, alle middelen heiligt. Hij geniet van zijn macht als hij gouverneur Frissen naar een afspraak met partijgenoot en KNVB – directeur Kessler kan commanderen en ontkent vervolgens glashard, dat die bijeenkomst ooit plaatsgevonden heeft. Dat zou hij vast en zeker niet gedaan hebben als de fusie tussen Fortuna Sittard en Roda JC wel een feit geworden zou zijn. Het enige consequente, dat in zijn gedrag te ontdekken valt is dat hij steeds met de heersende wind meewaait.
Als de politiek nog een overlevingskans wil hebben, moeten dit soort politieke opportunisten, intriganten zo spoedig mogelijk van het toneel verdwijnen. Het volk heeft ze inmiddels ontmaskerd. Laten wij onszelf verlossen van deze zogeheten politieke dieren, wolven in schaapskleren, die het spelen op kosten van de belastingbetaler belangrijker vinden dan dienstbaar zijn aan degenen die hun wedde betalen. Ze hebben het vooral druk met het zagen aan de stoelpoten van iedereen die hen ook maar een strobreed in de weg legt, het niet met hen eens is of hen naar de kroon steekt. Verheven boven alle kritiek. Om zich heen snellen ze koppen. Niets vermag in hun omgeving te groeien en tot bloei te komen. It’s lonely at the top, houden ze zichzelf vervolgens voor. Hun motieven moeten te allen tijde gewantrouwd worden. Het zijn vooral deze types die de nadenkende burger geen andere keuze lijken te laten dan de overheid vaarwel te zeggen. Wat dat uiteindelijk voor de democratie betekent is een interessante vraag. Wat gebeurt er met onze samenleving als burgers het vertrouwen in de overheid verliezen, haar niet meer zien als legitiem bekleder van gezag en hun eigen gang gaan? Ik heb het donkere vermoeden, dat de geprivilegieerde politieke kaste zich niet zonder slag of stoot gewonnen geeft en dat er rekening gehouden moet worden met een in toenemende mate repressieve overheid, die haar geweldsmonopolie niet ongebruikt zal laten. Een solide overheid moet immers in staat zijn haar burgers in het gareel te houden, ze netjes belasting te laten betalen en anarchie te vermijden.
