Lessen uit Duitsland

Noordrijn- Westfalen(NRW) telt zo’n 18 miljoen inwoners en is daarmee qua inwoneraantal het grootste land in de Bondsrepubliek. Vier van de tien grootste steden van Duitsland liggen er. De rood-groene minderheidsregering is vorige week over de begroting gevallen. Geen enkele stem van de oppositie kreeg de regering van Hannelore Kraft, terwijl er de afgelopen twee jaar steeds wisselende meerderheden gevonden werden. In mei zijn er nieuwe verkiezingen. SPD en Groenen zijn optimistisch over de uitslag en verwachten samen verder te kunnen regeren, maar deze keer met een meerderheid. NRW is qua inwonertal iets groter als Nederland. Net als bij ons had het een minderheidsregering. Maar van een geheel andere signatuur. Wij blauw-zwart, zij rood-groen. Wat in NRW gebeurd is kan bij ons ook gebeuren. Als de PVV niet tevreden gesteld wordt valt Rutte over het extra bezuinigingspakket. Het CDA heeft bij monde van voorzitter Peerboom een aantal piketpaaltjes geslagen, vooral met betrekking tot het immigratiebeleid en de ontwikkelingshulp. De PvdA zal niet zo stom zijn nog een keer als bedrijfspoedel van VVD en CDA op te treden. Zeker niet nu Spekman aan het roer van de fractie staat en Samson sinds vandaag de nieuwe voorzitter is. Die moeten zich profileren en tegelijkertijd zijn ze doodsbenauwd voor nieuwe verkiezingen. Hoe goed de SPD het vlak over de grens ook doet, de PvdA bij ons dreigt ten onder te gaan, terwijl de SP het juist fantastisch doet. Ook al verkondigt Frans Timmermans dat die partij idealen van gisteren verkondigt, waarvan ze weet dat ze nooit werkelijkheid zullen worden. In NRW dreigen de liberalen ( onze VVD ) weggevaagd te worden, terwijl dat lot bij ons eerder de PvdA beschoren lijkt. Overigens regeert het Duitse CDA ( de CDU) op bondsniveau, net als bij ons met de Duitse VVD ( de FDP). Merkels CDU staat onder druk, net als het CDA bij ons en datzelfde geldt, in tegenstelling tot Nederland, voor de FDP. De liberalen staan in Duitsland, dat het economisch niet slecht doet, onder grote druk. De Duitse SPD lijkt bij dit alles garen te spinnen, terwijl in Nederland de SP, te vergelijken met de Duitse Linke dat vooral doet. Merkel en Rösler zullen met argusogen kijken naar wat er in mei gebeurt in NRW. Het is een beetje druk en grijs geworden in het politieke midden. En het dreigt nog drukker te worden nu het CDA heeft besloten terug te keren van het heilloze rechtsaf slaan, want aan de rechterkant van het politieke spectrum valt niets meer te halen. VVD, PvdA en CDA verdringen zich in het midden en worden links en rechts ingehaald door SP en PVV. In het midden lijkt het niet meer uit te maken op wie je stemt. In Duitsland zijn de centripetale krachten groter dan de centrifugale. De CDU heeft daar meer de rol van de Nederlandse VVD en er valt dus wat te kiezen. Een echte middenpartij is er niet. Wij polderen tot het bittere einde en veroorzaken daardoor teveel politieke mist in het midden, waardoor op de flanken de winst geboekt wordt en het midden steeds verder verzwakt. Dat is misschien wel een goede ontwikkeling, want er zal vanuit het midden opgeschoven moeten worden. Dat kan leiden tot meer duidelijkheid in en links en rechts van het midden, nieuw en helder geformuleerde idealen, waardoor de wind uit de zeilen van de flanken genomen wordt. Een minder verbrokkeld en duidelijker politiek landschap zou een zegen voor ons land zijn.