Wie geeft wat hij heeft……………

We staken. Stakingen in Griekenland , Spanje en Italië, landen die onder druk van buiten stuk bezuinigd worden om de banken te kunnen betalen. Gigantische werkeloosheid, vooral onder jongeren. Stakingen nu ook in Duitsland en Nederland. Landen waar ook extra bezuinigd dan wel bijgedragen moet worden. In Aken staken vandaag de buschauffeurs voor meer loon en in Nederland deden de leraren gisteren hetzelfde, maar tegen de bezuinigingen op het passend onderwijs. Ik betwijfel overigens of het onderwijs zoveel slechter was toen we nog geen passend onderwijs hadden, maar misschien waren de leraren toen beter. De politie schrijft geen bonnen meer uit voor kleine overtredingen. De dienders willen beter betaald worden. Hetzelfde geldt voor de ambtenarij en de kinderopvang in Duitsland. Massale demonstraties ook in Rusland. Dezelfde Poetin, die ooit de verdienste had het land te stabiliseren geeft nu aanleiding voor destabilisatie. Het komt vaker voor dat mensen die iets groot maken het zelf ook weer afbreken, omdat ze niet zien dat er intussen iets veranderd is en omdat ze verslaafd zijn geraakt aan de macht. Het westen destabiliseert zienderogen. Het lijkt erop dat er alleen nog echt doorgewerkt wordt in China, India en Brazilië. Staken is een verworven recht van degenen die hun arbeidskracht verkopen. En van mij mag de liberale vrije markt samenleving kapot gestaakt worden, omdat ik niet in een systeem geloof dat kinderen laat sterven omdat ze voor die markt geen betekenis hebben. Een systeem dat mensenlevens opoffert aan oliebelangen. En systeem dat de kloof tussen rijk en arm alleen maar vergroot. Er is een probleem, want de rest van de wereld gelooft er nog wel in of begint er net in te geloven. Die krijgen het net een beetje beter en dat is een zegen voor de wereld als geheel. Er wordt ook niet gestaakt omdat het systeem mensenlevens opoffert aan zakelijke en persoonlijke belangen. Er wordt niet gestaakt om het systeem te vernietigen of te verbeteren. Er wordt gestaakt om de eigen , de persoonlijke situatie te verbeteren. Natuurlijk, dat is ook een beetje herverdelen. Maar echt principiële stakingen of betogingen, zoals bijvoorbeeld die van de Occupy-beweging, trekken niet zoveel mensen. Wie staakt er tegen de afbraak van de sociale werkvoorziening? Wie staakt er tegen de eigen bijdrage in de geestelijke gezondheidszorg? Wie neemt het op voor de mensen in de WMO? Niemand! En dus worden die voorzieningen afgebroken om straks de agenten en de buschauffeurs een procentje meer te kunnen geven. Als puntje bij paaltje komt stemt heel Nederland uit nauw bemeten en welbegrepen eigenbelang in met de afbraak van de ontwikkelingshulp. Uiteindelijk is al dat gestaak en gedemonstreer niet meer dan Ieder voor zich. Ophouden dus. Aan de slag. Samen de schouders eronder. Genoegen nemen met een vakantie per jaar minder, want wie geeft wat hij heeft is waard dat hij leeft!

Cijfers en motieven

Sommige mensen kunnen goochelen met cijfers. Cijfers kunnen gemanipuleerd worden. Met dezelfde cijfers kunnen volstrekt tegengestelde stellingen onderbouwd en verdedigd worden. Kwestie van interpretatie. Zo beweert de anti-rooklobby dat de kosten van de gezondheidszorg door het roken stijgen, terwijl Philip Morris aantoont dat ze juist omlaag gaan. Wie moeten we geloven? Lombard beweert dat we het slachtoffer van de Euro geworden zijn, terwijl de ING onze zegeningen telt. In Duitsland zijn ze tweehonderd baby’s kwijt, die door wanhopige moeders in de zogenaamde Babyklappe gelegd zijn. De instanties die de kinderen in ontvangst genomen hebben garanderen dat die kinderen een goede start in het leven gekregen hebben. Tegenstanders van de Babyklappe betogen dat het aantal babymoorden niet gedaald is en dat de veilig te vondeling gelegde kindertjes toch recht hebben om te weten waar ze vandaan komen. Misschien waren er zonder Babyklappe wel meer baby’s gedood, maar dat is niet te bewijzen, anders dan door ze weer af te schaffen. En wie doen we daar dan een plezier mee? Deken Van der Valk vindt dat zijn naam in ‘In Gods Naam’ te vaak genoemd wordt. Ik wist helemaal niet dat hij erin genoemd werd, want ik heb dat boek niet gelezen en ik ga het ook niet lezen. Ik weet namelijk uit eigen ervaring wat Haffmans geflikt heeft. En ik weet ook dat iedereen die ook maar een keer met hem gedineerd heeft alleen al daarom in de ogen van sommige mensen zijn leven lang een verdachte blijft. 37 keer schijnt hij erin voor te komen en dat moet terug naar 19. Kort geding . De deken had kunnen weten dat het ondoenlijk is een imago dat je eenmaal opgeplakt is te veranderen. Dat is vechten tegen de bierkaai. Hij moet er maar mee leren leven dat hij een kennis van Haffmans was. Er zijn ergere zaken in het leven. Dat kort geding tilt door de free publicity alleen de verkoopcijfers van het boek nog wat de hoogte in en Van der Valk komt ermee in de krant, zodat nog meer mensen aan de weet komen wat ze volgens de deken eigenlijk maar beter niet zouden kunnen of moeten weten. De deken doet zich dus met dit kort geding zelf geen plezier. Alleen Van Laarhoven en Langenberg worden er beter van. Veel interessanter dan die cijfers is de vraag naar het waarom. Waarom willen sommige mensen mij van het roken af helpen, terwijl ik dat zelf niet wil. Waarom wil Wilders de gulden zogenaamd terug? Waarom willen sommige mensen een Babyklappe en willen andere die weer afschaffen? Waarom wil Van der Valk een kort geding om zijn naam nog maar 19 keer in een boek genoemd te zien? Wat zit erachter? Wat zijn de motieven? Ik geloof dat daarachter komen belangrijker is dan de cijfers. Zijn die motieven zuiver of eerder onzuiver? Zijn ze moreel hoogstaand of eerder laag bij de grond? Genoeg om over na te denken vandaag.