Stapje voor stapje en veel te defensief volgens S & P. Europa doet veel om de schuldencrisis de baas te worden, zegt Jean-Claude Juncker. Ze vergaderen veel zal hij bedoelen. Politici hebben nu eenmaal de vaste overtuiging dat ze iets doen als ze vergaderen. De enige die tot op heden echt iets gedaan heeft is de Europese Centrale Bank. Dat nuanceert noodzakelijkerwijs het gedeukte bankiersimago.
Politiek is voor heel veel politici nog steeds de kunst van het haalbare. Strategie op de vierkante centimeter. Hoe kom ik hier zelf het beste uit? Hoe overleeft mijn partij de volgende verkiezingen? In het gunstigste geval, hoe komt ons land hier zonder al te veel kleerscheuren uit? Er zit geen visie achter die veel verder reikt dan de respectievelijke landsgrenzen. Of ze nu pro of anti zijn, voor de meeste beleidsmakers is nauw bemeten eigenbelang op de korte termijn de drijfveer. We zijn afhankelijk van export of we gaan toch niet betalen voor die mafkezen die de boel besodemieteren. De euro heeft ons veel opgeleverd of door die verdomde euro is alles twee keer zo duur geworden.
Het gemiddelde politieke geheugen omvat niet meer dan een periode van maximaal vier jaar en soms is dat al te veel. De geheugencapaciteit lijkt toe te nemen naarmate de staatsvorm meer dictatoriaal is. Democratieën zijn gevoeliger voor Alzheimer.
Europa is los zand. Er is geen eensluidende opvatting over het einddoel. Als je niet weet wat je koken wil heeft het geen zin om boodschappen te doen. Mevrouw Merkel laat geen gelegenheid onbenut om op te merken dat het een proces is dat lange adem vereist. Welk proces bedoelt ze? Stap voor stap, maar waar naartoe? Crisisbeheersing? Redden wat er te redden valt? Pompen of verzuipen? Op weg naar een federaal Europa? Europa is een bedrijf zonder visie, zonder missie. Een dolende mammoettanker , een kok zonder menu. Processen en performers zijn niet gericht op een gezamenlijk einddoel.
Op een onbewaakt ogenblik vraag ik me wel eens af of er een crisis in Griekenland of Italië geweest zou zijn als we de verenigde Staten van Europa zouden zijn. Heeft iemand ooit nog wel eens iets gehoord van Californië, dat onder Schwarzenegger bijna failliet was? De manier waarop Europa met zichzelf omspringt is een van de belangrijkste destabiliserende factoren in de wereld van vandaag. De facto bestaat Europa niet. Het is een bijeengeraapt zootje ongeregeld met als ‘Leitmotiv’ ieder voor zich en God voor ons allen, waarin het haalbare tot kunst verheven is en het noodzakelijke kapot vergaderd wordt. Het hoeft derhalve geen verbazing te wekken dat geen enkele bank of belegger nog vertrouwen heeft in deze holding. E en bankroet ligt in het verschiet . We kunnen S & P’s dan wel verwijten maken, maar het grootste probleem is toch echt dat we niet in staat blijken zelf orde op zaken te stellen. Don’t shoot de pianoplayer zou Karremans zeggen. Ik wens onze ‘lijders’ veel strategische visie vandaag en morgen, maar ik vrees het ergste.
