Staatssecretaris Veldhuijzen van Zanten van volksgezondheid laat weten dat zij niet degene is die de minutenregistratie in de zorg voorschrijft. Sterker nog, ze wil er zo snel mogelijk vanaf. Ze richt zelfs een meldpunt in voor instellingen en werknemers die er last van hebben. Daar word ik niet goed van. Het zal stormlopen, ware het niet dat die werknemers de minuten die ze nodig hebben voor de melding moeten verantwoorden. Vrije minuten offer je daar toch niet voor op als het hele land al jaren weet dat iedereen in de zorg, behalve de managers, al jaren over die minutenregistratie loopt te klagen. Als het ministerie het niet voorschrijft, wie dan wel? De zorgverzekeraars? De overheid gaat voor marktwerking in de zorg. Ze wil niet meer in de slag met de zorgverstrekkers over de al maar stijgende, schier onbeheersbare kosten. Dat moeten de zorgverzekeraars maar doen. Die hebben er immers een belang bij. Ze moeten winst maken en derhalve meer aan premies binnenkrijgen dan ze uitgeven aan de diensten die de zorgverstrekkers verlenen.
Zo zijn overheid, zorgverzekeraars en zorgverstrekkers al enig tijd met elkaar in de slag over tijd die geld is, maar niets zegt over de kwaliteit van de verleende zorg. Net zo min als al die kwaliteitssystemen, die alles doen behalve de kwaliteit van de zorg (waar)borgen. Wie worden de dupe van dit gedoe? Juist, de gebruikers.
De verstrekkers worden uitgeknepen door de verzekeraars en de overheid hoopt dat het daardoor allemaal goedkoper wordt. Dat is overigens niet het geval. De marktwerking in de zorg is dus mislukt. Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald zou je dan verwachten. Stoppen met marktwerking in de zorg. Die sector leent zich daar niet voor. Daar waar de zorgmarkt ( nog) niet geliberaliseerd is bepaalt de Nederlandse Zorg Autoriteit (NZA) de tarieven. NZA en verzekeraars zijn voortdurend met elkaar in de slag om zorgmarkten te maken, waarbij het belang van de consument zogenaamd het uitgangspunt is. In de praktijk gaat het echter vooral om de belangen van de overheid en de zorgverzekeraars. Met name de NZA heeft de minutenregistratie in haar declaratievoorschriften opgenomen. Geen minutenverantwoording, geen geld!
Terwijl de zorgsector al tijden klaagt komt de staatssecretaris met een meldpunt waar gemeld kan worden wat al bekend is en beweert de NZA dat de sector in 2000 zelf om die minutenregistraties gevraagd heeft. Zo wordt de bal nu rondgespeeld en zal het er de komende tijd wel vooral om gaan de schuldige voor het invoeren te vinden en die vervolgens aan de schandpaal te nagelen. Het meldpunt van de staatssecretaris is volstrekt overbodig, de minutenregistraties en vele andere registraties dienen niet het doel de kwaliteit van de zorg te verbeteren, maar vergen wel veel tijd die beter aan het daadwerkelijk verlenen van zorg besteed zou kunnen worden. Afschaffen dus en wel zo snel mogelijk. Het positieve van een en ander is dat het ministerie in ieder geval wakker geworden is en te verwachten valt dat er op termijn iets zal veranderen. Echter geldt hier eerst zien en dan geloven, want voorlopig wordt er enkel gemeld en gepraat. Het wachten is op het moment dat de kloof tussen weten en doen overbrugd wordt!
