Monday 5 March 2012

Middenklassers aller landen, verenigt U!

Uiteindelijk zijn nationale staten en nationalistische politiek of gevoelens niet de ingrediënten voor een betere toekomst. Internationale samenwerking en solidariteit bieden meer perspectief. Maar al te snel en makkelijk vergeten we dat die samenwerking er, bijvoorbeeld in Europa,voor gezorgd heeft, wat er verder ook over op te merken valt, dat wij nu al meer dan 65 jaar zonder oorlog leven, terwijl ons continent in de twintigste eeuw een iets ander beeld toonde. Terug naar de gulden is de weg naar het isolement, naar het Nederlandse frikvingertje, naar het navelstaren, naar eigen volk eerst. Terug naar een continent waar het ene land het andere het licht in de ogen niet gunt. Terug naar oorlog op het continent in plaats van vooruit naar de internationale solidariteit. Waarom niet pleiten voor één wereldmunteenheid? Naïef, een brug te ver? Natuurlijk. Maar wel richtingwijzend. Wij hebben eeuwenlang geprofiteerd van de armoede van anderen en doen dat nog steeds. Het verplaatsen van de productie of administratie naar lageloonlanden is niets anders dan een poging onszelf verder te verrijken over de ruggen van mensen die het met minder moeten doen dan wij? Wij schelden massaal en in koor op de bedrijven, zoals DSM, die dat doen. Waarom? Omdat we er zelf niet meer van profiteren!? Wie profiteren er dan wel van? De aandeelhouders van multinationale bedrijven, die van hun bestuurders maximalisatie van de winst eisen! Wij zijn echter allemaal stakeholders van dezelfde wereld. De ‘gewone’ mensen worden hier nu werkeloos en de ‘gewone’ mensen daar maken een inhaalslag. De lonen in lageloonlanden stijgen gestaag. Een vorm van nivellering op wereldschaal. Zo beschouwd is daar niets tegen, want de uitbuiting was niet rechtvaardig. Als de wereld genoeg biedt voor iedereen kan het creëren van schaarste om de prijs op te drijven, in plaats van eerlijk te verdelen wat er is, ook uitgelegd worden als een misdaad tegen de mensheid. De hoop is gevestigd op de wereldwijde middenklasse. De top wil ten koste van alles en iedereen, zelfs ten koste van het eigen volk, alleen maar steeds meer. Hun hebzucht is grenzeloos. Ze chanteren, corrumperen en sponsoren de politiek en hebben er alle belang bij dat die vooral nationaal blijft en niet samenwerkt. Ze zaaien verdeeldheid, leveren wapens en heersen. De onderkant van de wereldgemeenschap heeft het druk met brood op de plank te krijgen, met simpelweg overleven. Veranderingsimpulsen komen, zoals in Tunesië, Egypte, Libië, Syrië, China, India en ook Rusland vanuit een gestaag groeiende middenklasse die tijd verworven heeft om over de eigen grenzen te kijken en ziet dat het ook anders kan. Het proletariaat van Marx heeft het niet gered. Laten we het eens proberen met: Middenklassers aller landen, verenigt U!