Voetbalmiljonairs staken

Warren Edward Buffet wordt morgen 81 jaar. Hij is de op twee na rijkste man ter wereld met een geschat vermogen van 52 miljard dollar. Door de kredietcrisis heeft hij zo’n 10 miljard en de eerste plaats op de rijkenranglijst verloren. Dat weerhoudt hem er niet van om zo’n 37 miljard dollar weg te geven aan goede doelen. Hij doet dat onder meer samen met Bill Gates ( The Giving Pledge ) en volgt de beroemde Carnegie, die ooit zei dat de Verenigde Staten staan voor het recht om rijk te worden en de plicht hebben die rijkdom weg te schenken.

Zestien Franse miljonairs hebben onlangs aangekondigd meer belasting te willen betalen om te voorkomen dat Frankrijk besmet raakt door de schuldencrisis. Misschien wat laat, want inmiddels zijn we allemaal besmet, maar beter laat dan helemaal niet. Natuurlijk valt er een boom op te zetten over deze actie. Hogere belastingopbrengsten moeten vooralsnog niet leiden tot hogere uitgaven, maar tot minder overheidsschuld. En daarnaast moeten de belastingstelsels zo zijn, dat dit soort acties niet nodig zijn. Hoe goed ook bedoeld. Als de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen zijn ze overbodig.

In schril contrast tot het maatschappelijk bewustzijn, dat uit de voorgaande voorbeelden spreekt staan de Italiaanse, waaronder ook Nederlandse, voetbalmiljonairs. Die hebben dit weekend gestaakt. Ze vinden, dat niet zij, maar de clubs de solidariteitsheffing van 5% moeten betalen, die de Italiaanse regering opgelegd heeft . Als argument gebruiken de heren het feit dat zij met hun clubs afgesproken hebben, dat hun salarissen netto zijn. Totti bijvoorbeeld krijgt 8,6 miljoen euro per jaar en zou daarvan 430.000 euro moeten inleveren. Buffon ontvangt netto 10,5 miljoen en moet 525.000 inleveren. En van 8 respectievelijk 10 miljoen kunnen de heren vanzelfsprekend niet leven. Dus staken ze!

Voetballers realiseren zich maar zelden wie hun salaris eigenlijk betaalt. Dat zijn de mensen, die de stadions bevolken en de producten en diensten van de sponsoren afnemen. Dat zijn wij allemaal dus. In verhouding tot de prestatie die ze leveren zijn de salarissen van voetballers vergeleken met die van andere profsporters onevenredig hoog. Ze krijgen wat de gek ervoor geeft. Vrije markt. Het woord verdienen is al helemaal niet meer op zijn plaats. Misschien moeten we er ook maar niet meer zoveel aandacht aan schenken. Een kijkersstaking zou de heren wellicht met twee benen op aarde terug kunnen brengen. Hun gedrag doet vermoeden, dat ze nu op een andere planeet denken te leven.