Het gouden kalf en de angstput

Er is nogal wat ophef over de speech van Nasrdin Dchar , geboren en getogen in Steenbergen, bij gelegenheid van het in ontvangst nemen van een gouden kalf voor zijn acteerprestatie in de film Rabat. Hij noemde minister Verhagen en meneer Wilders met name. De speech was voorbereid en uit het hoofd geleerd. Dus noemde hij die namen niet toevallig. Dchar maakte bewust van de gelegenheid gebruik om te waarschuwen tegen de gevolgen van de angst voor het vreemde, het onbekende. Bange mensen, zo laat hij ons weten, zijn makkelijk te beïnvloeden.

Verhagen heeft zijn vermelding in de speech waarschijnlijk te danken aan het feit dat hij uitgesproken heeft van mening te zijn, dat de multiculturele samenleving mislukt is. Wilders aan het feit dat hij de bestaande onzekerheid en angst onder de bevolking handig politiek exploiteert en zo Verhagen, die toch stemmetjes voor het CDA moet zien vast te houden, min of meer tot deze uitspraak dwong.Ik heb al eerder geschreven, dat de multiculturele samenleving niet mislukt is. Die bestaat gewoon en zal altijd blijven bestaan . Over 500 à 1000 jaar zijn we allemaal moccakleurig. Wat mislukt is, is de politiek ten aanzien van een steeds opener, mobieler en veelkleuriger wordende samenleving. Die politiek heeft daardoor op incestueuze wijze de PVV gebaard.

Wat ook dreigt te mislukken is het kapitalistisch systeem, gebaseerd op de vrije markten. Ik moest denken aan Henk Hofstede, die in 1992 – vlak na de ineenstorting van de Sovjet-Unie stelde dat ze in het oosten muren hadden om mensen binnen te houden en in het westen bezig waren ze op te bouwen om mensen buiten te houden, dat een wereld met muren geen houdbare wereld is en dat geven niet voldoende is, omdat we zullen moeten delen. Profetische woorden, die na bijna twintig jaar wel erg actueel zijn. Och, wat hadden we een lol toen het communistische systeem in elkaar donderde. Met de mislukking werden ook meteen de ideeën en de dromen , die aan de basis ervan lagen, bij het oud vuil gezet. Ik ben benieuwd of iets soortgelijks gaat gebeuren met de ideeën en de dromen die te grondslag lagen aan het kapitalistisch systeem, nu dat in volle omvang zijn zwakheid toont. Zelfs de Tea Party in Amerika is tegen het kapitalisme. Voor de oplossing van dat probleem engageert ze zich politiek met de meest conservatieve, rechtervleugel van de republikeinen. Dat vind ik zeer geloofwaardig! Ze denken vast, dat je mensen alles wijs kunt maken! Onbegrensde mogelijkheden om de zaak te besodemieteren en er zelf beter van te worden!

In Amerika is sedert een paar weken ook de #OccupyWallStreet beweging actief. Die hebben geen panklare politieke oplossing voor de problemen, maar dromen van een andere, betere wereld. Idealisten. We hebben juist nu die nieuwe dromen over hoe de wereld er uit zou kunnen zien hard nodig. Nodig om richting te geven aan het ontwerpen van een nieuwe wereldorde.

Nasrdin Dchar heeft ook een droom gehad en zich niet bang laten maken. Ik hoop dat zijn gouden kalf niet zal verdrinken in de put van angsten, maar een glimmend symbool zal zijn voor de kracht van de droom en van de noodzaak vooral te blijven dromen.