Hoe lang zal het nog duren totdat het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP)door de regering als ‘linkse hobby’ bestempeld en afgedankt wordt? Gisteren verscheen ‘De sociale staat van Nederland 2011’ en het kabinet heeft weer eens een luisterend oor, maar dendert door. Het ene oor in, het andere weer uit. Vastberaden op koers. Ongevoelig voor de kritische zijwind van het SCP. Wat kan ik weten? vroeg Immanuel Kant zich af. De schijn bedriegt. Niets is wat het lijkt. Zelfs de wetenschap blijkt niet altijd betrouwbaar en waardevrij is ze zeker niet. Maar al te vaak spreekt ze de taal van haar broodheren. Daarom kiest de PVV er bijvoorbeeld voor om het Engelse onderzoeksinstituut Lombard Street te laten onderzoeken of het niet veel beter is de gulden weer in te voeren. De boegbeelden van dat instituut hebben immers niet onder stoelen of banken gestoken de euro een absolute mislukking te vinden. Ik zou kunnen weten wat de wetenschap mij op basis van onder zoek aanreikt. Maar kan ik dat onderzoek wel vertrouwen? Wat moet ik doen? In ieder geval heel kritisch zijn, niet alles voor zoete koek slikken , lastige vragen blijven stellen en ook niet teveel eerbied voor autoriteiten hebben. Mark Twain stelde al dat een gebrek aan eerbied de echte vrijheid is. Vrij denken dus. Dat is een luxe die kennelijk niet iedereen zich kan veroorloven.
De wetenschap zelf komt niet voor in het staatje over vertrouwen op bladzijde 61 van het rapport van het SCP. Waarom eigenlijk niet? Wel de tweede kamer, de regering , de politieke partijen en de kerk. Die komen er allemaal niet bijster best vanaf. Omdat ik zelf niet alles kan weten en er ongetwijfeld mensen zijn die meer weten dan ik heb ik vertrouwen nodig. Als iemand me iets vertelt wat ik niet weet dan mag ik hopen dat ik die iemand kan vertrouwen en geloven. Vertrouwen en geloven hebben wel iets met elkaar te maken. Als ik niet geloof dat Rutte het beste met ons voor heeft vertrouw ik hem niet. Of vertrouw ik hem niet omdat ik niet geloof dat hij het beste met ons voor heeft?
In de kerk staat geloven voorop. Nogal statisch, weinig ruimte voor een kritische dialoog. De kerk wil tegen de klippen van de hel en de wetenschap omhoog geloofd worden, maar haar dienaren blijken niet te vertrouwen. De wil is sterk, maar het vlees is zwak. Dat heeft gevolgen voor het geloof. Dus staat ze onderaan het lijstje van het SCP. De politieke partijen vragen vooral om vertrouwen. Ik kies de partij die het meest aansluit bij mijn kijk op de wereld en die is per definitie gekleurd. Dat is een dynamisch proces, waarin de dialoog een grote rol speelt. Het ontbreken van die dialoog, het niet meer luisteren, het elkaar verketteren, het dansen naar de dogmatische pijpen van de financiële markten doet de politiek steeds meer op de kerk lijken. Rutte is een starre, onbuigzame provinciekerkleider , die vandaag of morgen het SCP wel zal excommuniceren. En daarom staat de politiek mede onderaan het lijstje. Wij geloven niet meer dat politici ons vertrouwen waard zijn.
No comments:
Post a Comment