Wie geeft wat hij heeft……………

We staken. Stakingen in Griekenland , Spanje en Italië, landen die onder druk van buiten stuk bezuinigd worden om de banken te kunnen betalen. Gigantische werkeloosheid, vooral onder jongeren. Stakingen nu ook in Duitsland en Nederland. Landen waar ook extra bezuinigd dan wel bijgedragen moet worden. In Aken staken vandaag de buschauffeurs voor meer loon en in Nederland deden de leraren gisteren hetzelfde, maar tegen de bezuinigingen op het passend onderwijs. Ik betwijfel overigens of het onderwijs zoveel slechter was toen we nog geen passend onderwijs hadden, maar misschien waren de leraren toen beter. De politie schrijft geen bonnen meer uit voor kleine overtredingen. De dienders willen beter betaald worden. Hetzelfde geldt voor de ambtenarij en de kinderopvang in Duitsland. Massale demonstraties ook in Rusland. Dezelfde Poetin, die ooit de verdienste had het land te stabiliseren geeft nu aanleiding voor destabilisatie. Het komt vaker voor dat mensen die iets groot maken het zelf ook weer afbreken, omdat ze niet zien dat er intussen iets veranderd is en omdat ze verslaafd zijn geraakt aan de macht. Het westen destabiliseert zienderogen. Het lijkt erop dat er alleen nog echt doorgewerkt wordt in China, India en Brazilië. Staken is een verworven recht van degenen die hun arbeidskracht verkopen. En van mij mag de liberale vrije markt samenleving kapot gestaakt worden, omdat ik niet in een systeem geloof dat kinderen laat sterven omdat ze voor die markt geen betekenis hebben. Een systeem dat mensenlevens opoffert aan oliebelangen. En systeem dat de kloof tussen rijk en arm alleen maar vergroot. Er is een probleem, want de rest van de wereld gelooft er nog wel in of begint er net in te geloven. Die krijgen het net een beetje beter en dat is een zegen voor de wereld als geheel. Er wordt ook niet gestaakt omdat het systeem mensenlevens opoffert aan zakelijke en persoonlijke belangen. Er wordt niet gestaakt om het systeem te vernietigen of te verbeteren. Er wordt gestaakt om de eigen , de persoonlijke situatie te verbeteren. Natuurlijk, dat is ook een beetje herverdelen. Maar echt principiële stakingen of betogingen, zoals bijvoorbeeld die van de Occupy-beweging, trekken niet zoveel mensen. Wie staakt er tegen de afbraak van de sociale werkvoorziening? Wie staakt er tegen de eigen bijdrage in de geestelijke gezondheidszorg? Wie neemt het op voor de mensen in de WMO? Niemand! En dus worden die voorzieningen afgebroken om straks de agenten en de buschauffeurs een procentje meer te kunnen geven. Als puntje bij paaltje komt stemt heel Nederland uit nauw bemeten en welbegrepen eigenbelang in met de afbraak van de ontwikkelingshulp. Uiteindelijk is al dat gestaak en gedemonstreer niet meer dan Ieder voor zich. Ophouden dus. Aan de slag. Samen de schouders eronder. Genoegen nemen met een vakantie per jaar minder, want wie geeft wat hij heeft is waard dat hij leeft!