Consequent?

Het herdenken en vieren is weer achter de rug. Alles overziende heb ik er veel aandacht aan besteed. Er waren wat zaken en zaakjes die me irriteerden. Wat me daarentegen heel goed deed was de manier waarop onze koningin en de kersverse president van de Bondsrepubliek, Joachim Gauck, de hele dag samen optrokken op 5 mei. Van Breda tot het bevrijdingsconcert in Amsterdam. Even heb ik me nog afgevraagd wat er gebeurd zou zijn als Federatief Joods Nederland (FJN) een kort geding zou hebben aangespannen tegen de komst van de president en als een of andere wereldvreemde Nederlandse rechter uitgesproken zou hebben dat de koningin deze nazi nazaat, want dat zijn in de ogen van FJN immers alle Duitsers, niet zou mogen ontvangen. Maar die gedachte verwierp ik al snel, want de bevrijding mogen we inmiddels wel samen met de voormalig bezetter vieren. De doden herdenken doen we alleen. Welke doden? Op Wikipedia valt te ontdekken dat zo’n 72 miljoen mensen het leven lieten, waarvan 47 miljoen burgers, waaronder 5,7 miljoen joden. Daarenboven waren er 25 miljoen militaire slachtoffers. Hoe het dan mogelijk is dat zo’n kleine 8% van de slachtoffers denkt te moeten bepalen hoe we al die doden te herdenken hebben, is gewoon maar een vraag. Ook vroeg ik me af hoe het zit met de producten van Hugo Boss en Henry Ford? Worden die door alle joden in de wereld geboycot omdat deze twee heren fout waren, net zoals het gedicht van een 15 – jarige scholier zo nodig geboycot moest worden? Ach, wat zou het ook, Cor Kieboom , die 28 jaar voorzitter van Feyenoord was, zei al dat nergens geschreven staat dat je consequent moet zijn.

Waar we ons echt zorgen over moeten maken is het alom opkomende nationalisme. In Griekenland heeft het de naam ‘de gouden dageraad’, in Frankrijk ‘front national’ , binnenkort misschien ‘bleu Marine’, want dan is het wat minder herkenbaar. In Nederland heet het ‘partij voor de vrijheid’. De Hongaarse ‘fidesz’ – partij legt zelfs de EVP in het Europees Parlement geen windeieren. Dat roept dan weer de vraag op in hoeverre Christen Democraten eerder machtsbelust dan principieel zijn? En dit lijstje is verre van volledig. De zogenaamde crisis zorgt ervoor dat al deze groepen de wind behoorlijk in de zeilen hebben. De parallel met de jaren na de beurskrach van 1929 is evident. Maar zien wij hem ook? Of trappen we wederom in de val die voor ons opgezet wordt door lieden die daar kennelijk een belang bij hebben? Hebben we iets geleerd van de geschiedenis? Het lijkt paradox. Hoe kunnen we aan de ene kant met miljoenen tegelijk de afgelopen dagen weer eens nadrukkelijk zeggen: ‘dit nooit weer’ en aan de andere kant met miljoenen stemmen nationalistische partijen groot maken? Een heel klein beetje consequent zijn kan misschien toch geen kwaad, ondanks dat nergens geschreven staat dat we het moeten zijn.