Verdekte oorlogsvoering

Ik kwam een lezing van anderhalf uur tegen van Dr. Daniele Ganser. Dat is een Zwitserse professor, die onderzoek doet naar verdekte, geheime oorlogsvoering. Die is het werk van speciale eenheden, zoals de groene baretten, de seals, de sas en van geheime diensten, zoals de cia, mi6 en de mossad. Daarnaast zijn er nog private military companies (pmc), die ingehuurd kunnen worden om het vuile werk op te knappen. De moeilijkheid bij dergelijk onderzoek is natuurlijk dat alles zich in het diepste geheim afspeelt en de echte feiten vaak pas jaren later of helemaal niet in de openbaarheid komen. Ganser heeft er enkele boeken over geschreven, gebaseerd op wat wel bekend is geworden, maar de meesten van ons niet weten. Het gaat in hoofdzaak om oorlogsmisdaden begaan door psychopathische leiders, die daarvoor eigenlijk het gevang in moeten, maar daarin niet terecht komen omdat ze nu eenmaal de eigenaren van het gevang zijn. Ze verpersoonlijken de staat.

Verdekte oorlogscoering is spannend. Onze jeugd speelt Special Forces Team X en we kijken aar Top Gun, Rambo en James Bond. Fascinerend en gevaarlijk, want zonder dat we het ons direct bewust zijn worden de vijandbeelden in ons gegoten. Het is fictie en dat vinden we fijn, want de werkelijkheid is ingewikkelder. Daarin lopen we het risico aan de verkeerde kant terecht te komen en dat is natuurlijk minder fijn.
De strategie van de verdekte oorlogsvoering kent enkele steeds weer terugkeend basiscomponenten. De valse vlag, destabilisatie en spanning en liegen in combinatie met geweld. Een paar voorbeelden maken dit duidelijk.

In 1953 werd de Iraanse leider Mohammad Mossadeq door een staatsgreep ten val gebracht, omdat hij zijn volk wat meer wilde laten profiteren van de olie. Dat was tegen het zere been van de Engelsen, die de hulp van de Amerikanen inriepen en daarop gezamenlijk operatie Ajax uitgevoerd hebben. Er werden bomaanslagen gepleegd door mi6 en cia met hulp van deloyale Iraanse militairen. Mossadeq kreeg de schuld, hij werd afgeschilderd als communist en moest het veld ruimen. Mission accomplished.

In het kader van de noodzakelijke destabilisatie worden aanslagen gepleegd, waarbij burgerslachtoffers vallen en daarvan krijgen wij de beelden uitvoerig voorgeschoteld. Het gaat echter niet om die slachtoffers, het gaat om ons, de (over)levenden. Wij worden bewust en opzettelijk op het verkeerde been gezet. We zijn boos, vinden dat die vuile communist nu maar een kopje kleiner gemaakt moet worden en sanctioneren de geheime of openlijke oorlog.

In 1962 werd de onder de verantwoordelijkheid van Nixon geplande operatie Northwoods, met als doel Fidel Castro ten val te brengen, niet uitgevoerd. De bedoeling was dat de Amerikanen zelf een van hun marineschepen op zouden blazen en dat er op zorgvuldig uitgekozen plaatsen terreuraanslagen gepleegd zouden worden, waarvan Castro dan de schuld moest krijgen. Dat zou vervolgens de Amerikaanse publieke opinie rijp maken voor het bombarderen van Cuba. Het ging niet door omdat Kennedy de operatie stopte. Die werd een jaar later zelf vermoord.

Het Tonkin-incident in 1964, de aanleiding voor het eerste Amerikaanse bombardement op Vietnam. was een leugen. Op basis van die leugen zijn de Amerikanen een oorlog in gelogen, net als dat in Koeweit (1990 en de couveuse leugen) en later in Irak (2003 en de leugen over de ABC-wapens van Saddam Hoessein) het geval was.

Wat er precies gebeurd is op 9/11 is nog altijd zeer onduidelijk. Er waren twee vliegtuigen en er zijn drie wolkenkrabbers ingestort ( het derde gebouw was WTC7). De echte feiten zijn nog lang niet boven water en dus is het nog steeds te vroeg voor definitieve conclusies, maar niemand moet verbaasd zijn als over enkele jaren blijkt dat Bush en Cheney het allemaal in scene gezet hebben. Feit is nu al wel dat twee jaar later de geesten rijp waren voor de War on Terror.

Mensen als Ganser worden nog wel eens afgeschilderd als aanhangers en verkondigers van complottheorieen. Dat helpt natuurlijk niet echt om de discussie op basis van feiten te voeren. Het is eerder weer een afleidingsmanoeuvre, geinitieerd door de 1% van de wereldbevolking die belang heeft bij oorlogen en die onze publieke opinie nodig heeft om ze te kunnen voeren. Eigenlijk zijn het zielepoten, die hulp nodig hebben. Alle oorlogen zijn verkeerd.