Wat de VVV met diverse campagnes maar mondjesmaat lukt, krijgt wethouder Kompier op een dinsdagmiddag in de zomer spelenderwijs voor elkaar. Vaals op de wereldkaart zetten. Eigenlijk heel eenvoudig. Gewoon even meeliften met de xenofobische ( vreemdelingenangst ) trend, die Nederland de laatste jaren kenmerkt. Hoe zit de zaak in elkaar?
1. Vaals heeft een begroting van een kleine 30 miljoen per jaar. Het dorp telt een kleine 10.000 inwoners. Daarvan hebben er 300 een uitkering. En dat zijn er 200 meer dan in vergelijkbare gemeenten. Van die 300 is 40% buitenlander en 60% dus niet. Van elke 100 nieuwe aanmelders, vragen er 9 meteen een uitkering aan. Dat hele uitkeringsgebeuren kost de gemeente per jaar bijna 10,5 miljoen euro, waarvan ze er bijna 9 terugkrijgt van de rijksoverheid. Voor de gemeente zelf resteert een dikke 1,5 miljoen euro. De 40% buitenlandse uitkeringsgerechtigden krijgen daarvan € 638.800,-, dat is € 5.323 euro per jaar per persoon. De overige 9,5 ton gaan naar Nederlandse uitkeringsgerechtigden. In Vaals zijn vele daarvan inmiddels volstrekt onbemiddelbaar. Maar dat terzijde. Je scoort niet met de mededeling dat vele Vaalsenaren te lui zijn om te werken.
2. De bevolking van Vaals is in de eerste vijf maanden van 2011 volgens het CBS met 30 personen afgenomen. Er hebben zich in die periode 90 mensen uit het buitenland in Vaals gevestigd en er zijn ook 90 personen naar het buitenland vertrokken. Ervan uitgaande dat van de 90 inkomende 9% een uitkering aanvraagt, zoals de wethouder stelt, en dat van de naar het buitenland vertrekkende niemand een uitkering had, kwamen er in de eerste vijf maanden van 2011 dus 8 zogeheten uitkeringstoeristen bij. Rechtvaardigen die het beeld, dat Vaals overspoeld wordt door uitkeringstoeristen? Extrapoleren we dat over een heel jaar, dan hebben we het in concreto over 19 gevallen. Het niet inschrijven daarvan levert de gemeente op jaarbasis een besparing op van afgerond een ton.
3. In dit hele verhaal spelen beelden een grote rol. Wat vinden Nederlanders van zichzelf? Wat vinden wij van buitenlanders? Hoe zien die buitenlanders zichzelf en hoe zien ze ons? En nog meer bepalend en hardnekkig zijn de beelden van de beelden. Hoe denken wij dat de buitenlanders ons zien? Hoe denken de buitenlanders dat wij hen zien? Woorden hebben invloed. Als ze maar verspreid worden. De woorden van wethouder Kompier zijn over de wereld verspreid en meteen waarschuwen sommige mensen voor een xenofobisch domino-effect. Vaals zou aan de wieg kunnen staan van een golf van vreemdelingenangst, die vanaf het hoogste punt van Nederland Europa als een tsunami gaat overspoelen. Maar het is eerder omgekeerd. De voorgenomen maatregel om EU-burgers, die niet zelf in hun levensonderhoud kunnen voorzien of onvoldoende bestaansmiddelen hebben voortaan niet meer als inwoner in te schrijven is eerder het gevolg van een al langer in Nederland waarneembare trend om buitenlanders de schuld te geven van alles wat hier niet goed gaat. Vandaag de dag kun je daar politiek wel lekker mee scoren .
4. Natuurlijk is het de verantwoordelijkheid van de wethouder van financiën om ervoor te zorgen, dat de gemeente een sluitende begroting heeft. De bezuinigingen die de Rijksoverheid doorvoert om het Nederlandse financieringstekort binnen de perken te houden hebben grote gevolgen voor die begroting. Ook gemeenten moeten fors inleveren en dus op hun uitgaven bezuinigen. En dan is het heel legitiem, dat alle uitgaven kritisch bekeken worden.
5. De uitstraling van de voorgenomen maatregel is voor een grensgemeente als Vaals, die voor een belangrijk deel leeft van de buitenlanders naar mijn mening niet gunstig. In plaats van zich als een Europese gemeente te profileren, zet Vaals alle buitenlanders neer als profiteurs en kruipt in een eng nationalistisch getint beleidsharnas. Grensgemeenten als Vaals zijn de huid van ons land. Door die huid ademt het land. De adem van Vaals stinkt!
No comments:
Post a Comment