Nurten Albayrak

Nurten Albayrak voelt zich gerehabiliteerd door de uitspraak van het gerechtshof in Den Haag. Ze mag niet langer op non-actief gesteld worden en kan op 1 maart formeel weer aan de slag. Het COA en in het verlengde daarvan Minister Leers kan onzorgvuldigheid verweten worden. Er was nogal wat ophef over het salaris van mevrouw Albayrak. 273.000 euro zou ze verdienen. Een dure dienstauto met chauffeur voor de deur. Toen ze in 2004 directeur - bestuurder van het COA werd bestond de Balkenende - norm nog niet. Ze kreeg hetzelfde salaris als haar voorganger. 189.000 euro plus vakantiegeld plus een eindejaarsuitkering. Het verschil tussen salaris en loonkosten is nog niet tot iedereen doorgedrongen. Dat salaris heeft ze zich niet zelf toegekend. Wat PVV’er Fritsma roept over zelfverrijking is derhalve klinkklare nonsens. Natuurlijk zou het mevrouw lbayrak in de ogen van velen gesierd hebben als ze zich in 2006 vrijwillig aan de Balkenende – norm aangepast zou hebben, maar daar staat tegenover dat de meeste Nederlanders meesters zijn in het verdedigen van verworven rechten en dat over die beruchte norm ook nog wel een boompje opgezet zou kunnen worden.

Een ander verhaal is de angstcultuur die er bij het COA onder leiding van mevrouw Albayrak zou heersen. Volgens haar is er van een schrikbewind geen sprake, maar ze kan zich wel voorstellen dat COA - medewerkers bang zijn hun baan te verliezen. Het COA is nu eenmaal een duiventil. Het aantal asielzoekers is onvoorspelbaar en fluctueert sterk. Daarmee beweegt ook de personeelsomvang sterk op en neer. Iedereen in de organisatie weet dat, er zijn afspraken over de te volgen procedures en talrijke commissies zien toe op de naleving daarvan. Dat is een erg formele opstelling. Volgens Hans Spekman, de kersverse PvdA – voorzitter, zijn de medewerkers wel degelijk bang voor haar. Hoe hij dat weet wordt niet duidelijk, maar hij roept het wel. Op 1 maart moet ze dus maar een kamertje krijgen en vooral niets doen als het aan hem ligt. Net als de opmerkingen van Fritsma zijn ook die van Spekman nonsens. Maar er zijn nu eenmaal politici die overal een mening over hebben ook al worden ze niet gehinderd door al te veel feitenkennis.

Voor Albayrak is daarmee de baard af en ze heeft 1 maart al in haar agenda genoteerd. Of het allemaal zo makkelijk zal gaan moet nog blijken, maar ik waag het te betwijfelen. Mevrouw Albayrak komt op mij over als een kordate tante met een stevige geldingsdrang. Daar is op zich niets mis mee. En toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ze op communicatief vlak wat steekjes heeft laten vallen. Zij staat daarin niet alleen. De Raad van Toezicht, de Minister en de makers van de reportage die op 18 september 2011 over Albayrak uitgezonden werd blijken eveneens meer van de krommunicatie dan van de communicatie te zijn. Het heeft er dus alle schijn van dat barbertje moest hangen. Waarom precies zal wel nooit helemaal duidelijk worden. Zeker niet als al die anonieme klagers in hun hok blijven zitten en te laf zijn om eerst intern en - als dat niet helpt – daarna openlijk de strijd met hun baas aan te gaan. Angst blijkt ook hier weer een slechte raadgever en effectief communiceren blijft een kunst.