De droom van rechts Nederland en de realiteit van alledag

Het op schandalige wijze, onnodig uiteen spatten van de droom van rechts Nederland, zoals Joost Eerdmans het noemt, zal de gemoederen nog wel even bezig houden. De druiven zijn kennelijk zuur voor de VVD, temeer omdat Geert natuurlijk toch een van de kinderen blijft. Weliswaar op het verkeerde pad geraakt, maar toch. Ouderliefde kan wel een stootje hebben. Daarom is de VVD ook mild voor de PVV. Bij het CDA ligt dat anders. Maar die staan er ook anders voor in de peilingen en Geert hoort niet bij de familie. Hij heeft wel even verkering gehad met een dochter , die in het zuiden van het land woont, maar dat is niks geworden. Ze heeft ‘m de deur gewezen . Van de weeromstuit heeft Wilders wraak genomen op zijn schoonouders en de boel in Den Haag opgeblazen. En nu dansen de poppen. Het land is in crisis, Europa wil een begroting voor 2013 die aan de 3% norm voldoet en de poppen spelen intussen hun spelletje over de verkiezingsdatum en de vraag wie die begroting nu moet indienen en vooral over wat erin moet staan. Intussen dreigt Charles Vögele al zijn 108 winkels in Nederland te sluiten als hij niet 42 filiaalmanagers mag ontslaan. Die zijn namelijk te oud en te duur. De Haagse poppen vinden dan wel dat iedereen langer door moet werken en dat vooral ouderen aan de slag moeten, maar dat is alleen maar studeerkamertheorie. In de praktijk komt vrijwel geen enkele 55-plusser ergens aan de slag en dreigen nu zelfs alle 750 werknemers van Vögele werkeloos te worden omdat 42 ouderen niet geloosd kunnen worden. De VVD en het CDA wilden de arbeidsmarkt wel flexibeler maken. Het ontslagrecht en de WW op de schop. Maar dat wilde de PVV niet. De werkgevers hebben die arbeidsmarkt natuurlijk al lang zelf geflexibiliseerd. Niemand krijgt meer een vaste aanstelling. Alleen die degelijke Zwitser Vögele heeft zitten slapen. Hij raakt zijn kleding aan de straatstenen niet kwijt en wordt nu ook nog eens gedwarsboomd bij het voorgenomen ontslag van zijn oudere, duurdere managers. De overeenkomst tussen Charles Vögele en Geert Wilders is dat ze allebei de stekker eruit trekken als ze tegengewerkt worden. Het zijn alles-of-niks mensen, die staan voor hun tent. Grotere of hogere doelen dan hun eigen belang kennen ze niet. Wilders zegt lak te hebben aan de belangen van de bevolking. Voor hem tellen enkel de belangen van zijn kiezers. En die horen nu eenmaal niet tot de bevolking. Voor Vögele tellen enkel de cijfers onder de streep. Als die rood kleuren heeft dat het effect van de lap op de stier. Met de kop door de muur. Het verschil tussen die twee is dat Wilders zijn rug recht gehouden heeft, al zijn rechtse stokpaardjes ingeleverd heeft voor zijn linkse idealen en helemaal niets voor zijn kiezers bereikt heeft, terwijl Vögele zijn rug recht houdt, de tent sluit, 750 mensen de WW en daarna de bijstand in duwt, maar daarna wel zwarte cijfers schrijft. De droom van rechts Nederland mag dan uit elkaar gespat zijn,voor Vögele is die droom al lang geen droom meer, maar alledaagse rea