Er valt weer wat te kiezen

Na een dagje of twee onderhandelen is demissionair minister Jan Kees de Jager ( jammer dat hij geen lijsttrekker van het CDA wil worden ) erin geslaagd een akkoord te bereiken tussen vijf partijen over een pakket aan maatregelen dat Europa het vertrouwen moet geven dat ons land gedisciplineerd zal begroten. Dat lukte Rutte niet in zeven weken. Maar die had wel met Wilders te maken. De Jager heeft daarnaast weten te bewerkstelligen, dat er voorlopig weer enige duidelijkheid in het politieke landschap ontstaan is. Er valt op 12 september weer wat te kiezen. VVD, CDA, D’66, GroenLinks en Christen Unie zullen ons in alle toonaarden duidelijk gaan maken dat zij het landsbelang boven het partijbelang gesteld hebben en hopen voor dat offer als partij beloond te worden. Ze zijn over hun schaduw heen gesprongen, hebben verantwoordelijkheid genomen, hebben allemaal ingeleverd en daarmee het gezicht van Nederland in de wereld gered. Alle partijen die hieraan niet meegedaan hebben zullen het verwijt krijgen dat zij onverantwoordelijk gehandeld hebben en niet bereid waren hun idealen ondergeschikt te maken aan het landsbelang. Dat is natuurlijk flauwekul. De pijn verdelen kan nu eenmaal op verschillende manieren. Het Christelijk liberale groene midden is het onder druk van de omstandigheden even eens geworden over een pakketje voor Brussel, waarin de PVV – stokpaardjes vervangen zijn door wat groene blaadjes . Daarbij lijkt het niet zoveel uit te maken wat er precies in dat pakketje zit, als er maar een pakketje is. Daarna gaan ze campagne voeren en onmiddellijk na 12 september zien we dan wel weer verder. Van de SP hebben we in dit hele verhaal nauwelijks iets gehoord. Roemer deed er even het zwijgen toe en denkt kennelijk dat als hij gewoon niets zegt de SP vanzelf in de gunst van de kiezer blijft stijgen, omdat de rest er een puinhoop van maakt. De PVV heeft gebroken en betaalt daar normaal gesproken de rekening voor. Nu zal dat in de praktijk van 12 september wel meevallen, want er blijven genoeg landgenoten over die zullen denken dat Wilders geflikt is door die gladde Rutte. De afvalligen stappen vanzelf over naar de SP, want die is net als de PVV sociaaleconomisch links en tegen Europa. Je zou kunnen zeggen dat het enige verschil tussen de PVV en de SP het boerkaverbod is. De PvdA zegt dat ze niet gevraagd is om mee te doen. Daar zit wel wat in. De Jager moest namelijk snel zijn en met de PvdA erbij was het hem naar alle waarschijnlijkheid niet in amper twee dagen gelukt. Dan hadden er inhoudelijk wat meer noten gekraakt moeten worden. Wie sociaaleconomisch links denkt en voor Europa is kan dus bij de PvdA terecht. Over het algemeen wordt het nemen van verantwoordelijkheid en het sluiten van compromissen door kiezers niet beloond. Het CDA, GroenLinks, D’66 en de Christen Unie krijgen volgens mij dus de rekening voor het pakketje aan Brussel op 12 september gepresenteerd. De VVD doet alsof ze een middenpartij geworden is en maakt zo de positie van het CDA extra moeilijk. Een derde van de PVV -kiezers loopt inmiddels naar de SP. De PvdA hoopt wat naar de SP overgelopen kiezers terug te halen. Wat valt er te kiezen op 12 september? Laat ik het eens simpel houden. Wie voor Europa en voor de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten is, stemt PvdA. Wie tegen Europa en voor de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten is, stemt SP. Wie tegen Europa en voor de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten is en daarenboven vreest dat de Islam de boel hier overneemt en eigenlijk vindt dat al die buitenlanders het schuld zijn en maar op moeten rotten, stemt PVV. Wie voor Europa, voor de sterkste schouders verdienen het meeste en niet te vergeten voor roken in de kroeg is , stemt VVD. Wie een beetje voor of tegen al het voorgaande is en het compromis al bij voorbaat wil inbakken, stemt CDA, onder de voorwaarde dat Jan Kees de Jager lijsttrekker wordt. De rest is verwaarloosbaar.