Twee tandenborstels

Ik heb twee tandenborstels en wel vier scheerapparaten. Dat blijkt levensgevaarlijk. Mocht ik ooit in een uitkeringssituatie terecht komen en een fraudecontrole aan huis krijgen, dan heb ik heel wat uit te leggen. Ik moet een verklaring hebben voor die twee tandenborstels. Want dat is toch niet normaal. In Den Bosch heeft een meneer verklaart dat hij ’s morgens zijn tanden met de ene en ’s avonds met de andere borstel poetst. De controleur kon ermee leven, want het zou zo maar waar kunnen zijn. Bruikbare smoes dus. Voor die vier scheerapparaten moet ik nog iets bedenken. De smoes van de tandenborstels is niet bruikbaar, want ik scheer me maar een keer per dag en er zijn zelfs dagen dat ik het scheren helemaal oversla. Het zal niet meevallen de aanwezigheid van vier van die apparaten in mijn huis voor de controleur aannemelijk te maken. Het zal uitgekamd worden op zoek naar medegebruikers. Over kammen gesproken, daar heb ik er ook meer van. Verdacht. Ik heb ook meer dan zeven onderbroeken, sokkenparen en overhemden. Mijn kleerkast puilt uit van de kostuums, pantalons en colbertjes. Hoe kan ik in vredesnaam ooit aannemelijk maken dat ik die allemaal zelf draag? Om van mijn talrijke paren schoenen maar helemaal te zwijgen. Als ze komen controleren doe ik er goed aan alles te filmen. Iemand die alles wat de controleur doet opneemt heeft immers niets te verbergen, beweert de controleur uit Den Bosch. Wat daar de logica van is ontgaat mij volledig, maar het schijnt te werken. De gemeente mag tegenwoordig ook gratis in het kadaster kijken en ook de gegevens over stroom- en waterverbruik opvragen. De controleurs hoeven eigenlijk niet eens meer de deur uit. Als we nu gewoon elk huishouden waaraan een uitkering verstrekt wordt verplichten mee te werken aan het plaatsen van een aantal bewakingscamera’s , dan zijn die huisbezoeken helemaal overbodig. De staatssecretaris hoeft dan ook niet meer mee te lopen om eens een dagje van het veldwerk te proeven en gelegitimeerd in andermans privésfeer te neuzen. Hij kan dan rustig in Den Haag blijven en daar luidkeels verkondigen dat we toch beter af zijn met een samenleving die op vertrouwen gebaseerd is.