Afscheid nemen ?

Laten we gewoonweg afscheid nemen van de rest van de wereld.
Schuld op schuld blijven stapelen is immers geen optie.

Dat is de Christelijke en Gereformeerde moraal van vandaag de dag.
Niets is er meer over van de barmhartige Samaritaan.
Naastenliefde is verleden tijd.

Het laat nog maar eens zien hoezeer de mammon iedereen in zijn greep heeft.

Dat we zelf al jaren schuld op schuld stapelen (onze nationale schuld bedraagt ongeveer 70% van het BNP) en op de pof leven vergeten we voor het gemak maar even, want wij bezuinigen immers wel op de zorg en alle andere sociale voorzieningen (en vooral niet op defensie!)

Het volk is vol van kritiek op de eigen regering, die het land kapot bezuinigt en roept diezelfde regering op ervoor te zorgen dat andere landen, vooral de Grieken, dat ook moeten doen. Gedeelde smart is immers halve smart.

Het wachten is op de eerste staat die afscheid neemt van de Vernigde Staten van Amerika, omdat solidariteit te duur geworden is. De Amerikaanse nationale schuld bedraagt al meer dan 100% van het BNP. De Japanse zelfs meer dan 200%, maar die is grotendeels intern gefinancierd. Het wordt de hoogste tijd om afscheid te nemen van die landen. Afscheid nemen van alle landen, die zich met huid en haar uitgeleverd hebben aan de kapitaalmarkt.

Wie blijven er dan nog over om 'vriendjes' mee te zijn of te worden?

De gemiddelde nationale schuld in de Eurozone bedraagt 91%, dus daar hoeven we echt niet heel ver te zoeken. De uitzonderingen zijn de Baltische staten, enkele Scandinavische landen en Luxemburg, Macedonie, Moldavie, Bulgarije, Tsjechie, Zwitserland en Turkije. Met Zwitserland en Luxemburg willen we nog wel, maar de rest roept toch ook al vraagtekens op. Scandinavie is te koud, Turkije te warm (en ze mogen trouwens geen lid worden van de EU, want er wonen teveel moslims) en de rest is onderontwikkeld en dom. De Chinezen dan? Hun nationale schuld bedraagt rond de 20%. Maar die zijn dan weer niet democratisch.

Misschien is het interessant om eens te kijken naar de relatie tussen democratie en nationale schuld?

Uiteindelijk komen we uit bij wat wij doorgaans on- of onderontwikkelde landen noemen. Niemand wil ze geld lenen, want ze kunnen het toch nooit (met rente) terug betalen. En de economie uitknijpen gaat ook al niet, want die hebben ze niet, omdat wij er in het verleden alles weggeroofd hebben.
En dan zijn er natuurlijk nog een paar echt rijke oliestaatjes, die verder niemand nodig hebben en die hun rijkdom gebruiken om dood en verderf te zaaien, in de hoop daardoor nog rijker te worden. Met zulke landen willen wij natuurlijk helemaal niets te maken hebben, want ze sturen ons enkel economische vluchtelingen en moslim fundamentalisten, die willen profiteren van het beetje rijkdom dat ons nog rest of ons van ons geloof beroven of erger nog onthoofden.

De spoeling wordt alsmaar dunner. Wij lopen het gevaar om in een isolement te geraken. Maar dat is slechts schijn, want afscheid nemen gaat niet, afscheid nemen bestaat niet. Of we het nu leuk vinden of niet!